Το κοινωνικό μέρισμα αποδίδεται για δεύτερη συνεχή χρονιά και αυτό σηματοδοτεί την σταθερά θετική πορεία ανάκαμψης της οικονομίας και τα άμεσα οφέλη από αυτήν για την ελληνική κοινωνία και την δυνατότητα να στηριχτούν ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα στρώματα της.
Η ΝΔ σύρθηκε στην υπερψήφιση του κοινωνικού μερίσματος, έχοντας συνειδητοποιήσει πόσο άσχημα καταγράφηκε στην κοινή γνώμη η περσινή μηδενιστική άρνηση της. Ήταν όμως και πάλι περισσότερη από φανερή, ήταν πρόδηλη, η ψυχική απροθυμία της ΝΔ στη Βουλή, η ανικανότητα της ηγεσίας της να χαρεί με την σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας και την ενίσχυση των χαμηλών εισοδημάτων.
Δεν πρόκειται απλώς δηλαδή για αντιπολιτευτική τακτική, για την ανάγκη του κ. Μητσοτάκη να μηδενίσει κάθε επίτευγμα της κυβέρνησης ώστε να κρατήσει τεχνητά ζωντανό το αίτημά του να ανέβει ο ίδιος στην εξουσία.
Είναι κάτι βαθύτερο, είναι η έμφυτη ιδεολογική δυσπιστία του κ. Μητσοτάκη και της σημερινής ηγετικής ομάδας της ΝΔ απέναντι σε κάθε φιλολαϊκό μέτρο. Είναι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές του ότι κάθε Ευρώ που δεν πηγαίνει σε φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο είναι χαμένο.
Είναι τόσος ο φανατισμός και ο δογματισμός στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό του κ. Μητσοτάκη που δεν θέλει όχι μόνον το κοινωνικό μέρισμα αλλά ούτε την επιστροφή στην ανάπτυξη που το στηρίζει. Γιατί η επιστροφή της Ελλάδας στην ανάπτυξη χωρίς τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΔΝΤ και του κ. Σόιμπλε θα είναι μια στρατηγική ήττα του νεοφιλελευθερισμού.
Αυτή η διάσταση των γεγονότων εύκολα μας ξεφεύγει, καθώς αναγκαστικά είμαστε προσηλωμένοι στην καθημερινότητα της οικονομικής και πολιτικής προσπάθειας που υλοποιείται στην χώρα μας.
Ας σκεφτούμε όμως ποια θα είναι τα σχόλια και οι αναλύσεις στον διεθνή Τύπο όταν η Ελλάδα ολοκληρώσει την έξοδο από τα μνημόνια και μετά ένα – δυο χρόνια σταθερής ανάπτυξης. Αναμφίβολα θα είναι ότι στην Ελλάδα δοκιμάστηκε και πέτυχε το άλλο μοντέλο εξόδου από την κρίση. Το μοντέλο διαχειρίσεως ενός συμβιβαστικού και δύσκολου προγράμματος, που δεν στηρίζεται στην κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, στην επέκταση της ακραίας λιτότητας και στις απολύσεις, αλλά στην αναδιανομή των βαρών υπέρ των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Και οι συνέπειες αυτής της επιτυχίας θα είναι βαθιές και μακροχρόνιες.
Με αυτή την οπτική είναι ευκολότερο να ερμηνεύσουμε ακραίες πρακτικές όπως οι προκλητικές δηλώσεις κατά της χώρας και της ελληνικής οικονομίας της κ. Ξαφά στο Λονδίνο. Το παλιό σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα και τα διεθνή του στηρίγματα δίνουν την ύστατη μάχη για να υπονομεύσουν την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη και το κάνουν απόλυτα συνειδητά.
Είναι όμως εκνευρισμένοι, γιατί δεν είναι τόσο πανίσχυροι όσο πίστευαν. Τα διεθνή οικονομικά λόμπυ είναι σήμερα κατακερματισμένα, άλλες πολιτικές προωθεί ο Τραμπ, άλλες το Σίτυ του Λονδίνου, άλλες οι γερμανοί βιομήχανοι που συνεργάζονται με την Κίνα. Για τον παραδοσιακό «ανεπτυγμένο κόσμο» διακυβεύονται σημαντικότερα πράγματα από τις εμμονές του κ. Μητσοτάκη και των όλο και λιγότερων φίλων του διεθνώς.
Κανένας πραγματικά σημαντικός παράγοντας σήμερα στην Ευρώπη και ευρύτερα στη Δύση δεν επιθυμεί την οικονομική και κοινωνική αστάθεια στην Ελλάδα, δεν επιθυμεί την αποτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα. Τους φτάνουν τα τόσα προβλήματα, από την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης στο Βερολίνο μέχρι την εντεινόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή.
Ο Πρωθυπουργός χειρίζεται αυτή την ευμετάβλητη συγκυρία με συνεχή ανάληψη πρωτοβουλιών. Αντί να ασχολείται με τη μίζερη στάση του κ. Μητσοτάκη στη Βουλή, την επόμενη κιόλας μέρα συζητούσε με την Κύπρο και την Αίγυπτο την κοινή χάραξη των θαλασσίων συνόρων μας. Με προφανή στόχο η Ελλάδα να κεφαλαιοποιήσει άμεσα τις δυνατότητες που προσφέρει ο σημερινός της ρόλος ως δύναμη σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι προσπάθειες του κ. Μητσοτάκη να απαξιώσει την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη και την κοινωνικά δίκαιη διανομή του οφέλους από αυτήν θα πέφτουν όλο και περισσότερο στο κενό, γιατί στη ΝΔ δεν επικοινωνούν πια με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν μπορούν να κατανοήσουν καν πως γίνεται μια κυβέρνηση να μην είναι συντηρητική και νεοφιλελεύθερη και να πετυχαίνει και στην οικονομία και στην εξωτερική πολιτική. Έχουν ποντάρει και επιμένουν στην εικόνα μιας Ελλάδας αδύναμης και υποταγμένης σε κυρίαρχες δυνάμεις διότι με αυτό τον τρόπο θεωρούν ότι θα αντλήσουν την χαμένη τους εξουσία.
Και όσο διαψεύδονται οι προσδοκίες της ΝΔ για την αποτυχία της ελληνικής οικονομικής ανάκαμψης, όσο οι Έλληνες πολίτες βλέπουν τα χειροπιαστά αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης, τόσο θα ενισχύονται οι φυγόκεντρες τάσεις στη ΝΔ. Από τη μια οι επιδείξεις ηγετικού προφίλ από τον κ. Γεωργιάδη που ανυπομονεί να ηγηθεί ενός ελληνικού AfD, από την άλλη η δυσαρέσκεια των παραδοσιακών κεντροδεξιών που ποτέ μέχρι σήμερα δεν εκφράζονταν από ένα κόμμα που ανοιχτά υπονομεύει την ανάπτυξη της χώρας.
*Ο Παναγιώτης Σκούτας είναι διευθυντής του υπουργού ΨΗΠΤΕ και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
