Η νέα δημιουργία του Κώστα Τσιάνου «Ζωή χαρισάμενη» που θα απολαύσουμε από το ΔΗΠΕΘΕΚ και στην πόλη μας, την Κυριακή 1 Απριλίου, έφερε στο προσκήνιο μια ταλαντούχο καλλιτέχνιδα την Αγγελική Λεμονή που επιμένει να μην διαπραγματεύεται την αναγνωρισιμότητα σε βάρος της ποιότητας στις θεατρικές επιλογές της.
Η αξία της αυτή παραμένει σταθερή και πρόσφατα της έφερε και άλλες διακρίσεις όπως το 1ο βραβείο ερμηνείας γυναικείου ρόλου, που απέσπασε, στην απονομή Θεατρικών Βραβείων της «Ακαδημίας Ελληνικών Βραβείων – Κορφιάτικα Βραβεία – 2017», που δόθηκαν στο «Θέατρο Βέμπο» για το «Ζωή Χαρισάμενη». Βραβεύτηκε επίσης και ο συγγραφέας και σκηνοθέτης του Κώστας Τσιάνος για τη δημιουργία του αυτή, αλλά και με το βραβείο «Αλέξης Μινωτής» για την όλη του θεατρική πορεία.
Ζωή γεμάτη εμπειρίες
Τα έργο αυτό έκπληξη αναφέρεται στη Ζωή, την μοναδική ηρωίδα του έργου, που πέρασε «Δια Πυρ(αι) ός και σιδήρου» από τη μέρα που την βρήκαν νεογέννητη στο κατώφλι κάποιου χωριάτικου σπιτιού. Πότε από δω, πότε από κει κατέληξε, πάμφτωχη κι αγράμματη, παραδουλεύτρα σε οίκο ανοχής. Αστεφάνωτη και με παιδιά νόθα έζησε μια «Ζωή… χαρισάμενη» ανάμεσα σε πόρνες, σωματέμπορους, μαυραγορίτες, προδότες και μ’ όλα τ’ αποβράσματα της κοινωνίας. Γνώρισε τη δικτατορία του Μεταξά, τον πόλεμο, την κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό και όλη τη ζοφερή μετεμφυλιακή περίοδο.
Σε μια Ελλάδα εξαθλιωμένη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, κατόρθωσε με το παντοδύναμο μητρικό της ένστικτο να μεγαλώσει και να αποκαταστήσει μόνη τα παιδιά της. Έχοντας έμφυτο το αίσθημα της αυταπάρνησης, της γενναιοψυχίας και του αυτοσαρκασμού βγήκε νικήτρια στη ζωή και τελικά αναδεικνύεται πρόσωπο ιερό, σεβαστό, όπως τόσες και τόσες γυναίκες που βίωσαν κι αυτές μια «Ζωή …χαρισάμενη!».
Το έργο όπως αντιλαμβάνεσθε απαιτούσε γερούς καλλιτεχνικούς ώμους αλλά επάξια το κράτησε και το ανέδειξε η πρωταγωνίστρια.
Μια αξιόλογη καλλιτέχνις
Επικοινωνήσαμε με την κ. Λεμονή για μια καλύτερη γνωριμία και είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που αναδεικνύει και τη χαρισματική γυναίκα που κρύβει μέσα της πέρα από ένα μοναδικό φαινόμενο εκφραστικής υποκριτικής όπως της αναγνωρίζεται από κορυφαίους κριτικούς θεάτρου.
Κυρία Λεμονή πως δεν υποκύψατε ως τώρα στην πρόκληση τηλεοπτικών παραγωγών που κάνουν περισσότερο αναγνωρίσιμο τον καλλιτέχνη. Τι σημαίνει θέατρο για σας;
Τελείωσα την δραματική σχολή του ΚΘΒΕ, τότε δεν υπήρχαν παραγωγές ή γίνονταν πολύ περιορισμένα πράγματα άρα οι ευκαιρίες ήταν λίγες. Από την άλλη η διαδικασία στο θέατρο με καλύπτει περισσότερο σε σχέση μ’ ένα καθημερινό σίριαλ, έκανα όμως και λίγο τηλεόραση, συμμετείχα στον θησαυρό της Αγγελίνας και τον Καρυωτάκη που σκηνοθέτησε ο Τάσος Ψαρράς για την ΕΡΤ, ωραία ήταν αλλά…το θέατρο… το ταξίδι μέσα στη δουλειά μετράει, μ’ αυτόν τον τρόπο έχεις και την ευκαιρία να βλέπεις, να κατανοήσεις πολλά, γιατί το θέατρο σε θέλει γυμνό, ικανό να εκτεθείς και μετά σε τεντωμένο σχοινί να κρατήσεις ισορροπία.
Τι σημαίνει για σας η πρόσφατη δικαίωση του ταλέντου σας; Πόσο νομίζετε θα επηρεάσει τις επόμενες καλλιτεχνικές σας επιλογές;
Η αναγνώριση του ταλέντου μου δεν είναι πρόσφατη. Σας ζητώ συγγνώμη αν αυτό κρύβει κάποια έπαρση, την ίδια ανταπόκριση και το 1993 έτυχα στο ΚΘΒΕ με τον Θείο Βάνια του Τσέχωφ παίζοντας την Σόνια με τον κ. Καζακο, τον Αλέκο Ουδινότη, την Φιλαρέτη Κομνηνού και άλλους συναδέλφους. Αφιερώνομαι στο ρόλο μου, στο management δεν τα καταφέρνω κι έτσι υπάρχει ένα κενό που αφού δεν μπορώ να το καλύψω εργάζομαι μόνο όταν χτυπά το τηλέφωνό μου, μ’ αρέσει η ιδέα, το έργο και πρώτα απ’ όλα ο συνεργάτης μου!
Πόσο δύσκολο είναι να συνεργάζεται ένας ηθοποιός με το θεατρικό «φαινόμενο» που ονομάζεται Κώστας Τσιάνος; Τι πρόσθεσε στις μέχρι σήμερα εμπειρίες σας αυτή η συνεργασία;
Όχι μόνο δύσκολο, τα θέλει όλα εκεί και τώρα! Δεν υπάρχει στο μυαλό του τίποτε άλλο εκτός από θέατρο την ώρα που σε διδάσκει στη σκηνή, είναι ολόκληρος εκεί δείχνοντάς σου τα κλειδιά, τους δρόμους και τον τρόπο. Όταν τα καταφέρνεις λάμπει κι όταν έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα καλύτερα να εξαφανιστείς, αλλά πάντα αυτός είναι εκεί για σένα κι έχει μεγάλη πλάκα να σ’ έχει κάνει «κόσκινο» και μετά να σε χτυπάει στην πλάτη και να σου λέει άντε καλέ το θέατρο είναι χαρά… κι έχει δίκιο!
Μιλήστε μας για το ρόλο σας και για τις ιδιαίτερες πτυχές του.
Ένα μωρό που βρέθηκε σ’ ένα πανέρι και σαν να παρέμεινε σ’ αυτό για χρόνια, από χέρι σε χέρι, χωρίς να προλάβει να καταλάβει τι της τυχαίνει και πως θα έπρεπε να αντιδράσει, χωρίς γράμματα, μια γυναίκα χωρίς… που όμως κατάφερε και τα έβγαλε στο τέλος πέρα γιατί όπως λέει και η ηρωίδα η Ζωή «…γίνονται και θαύματα σ’ αυτή τη ζωή…», αυτή βέβαια το λέει για μια στιγμή της ζωής της αλλά για να τα καταφέρει κανείς όταν δεν έχει βοηθό, τότε, μάλλον… θα έπρεπε να πιστεύει και λίγο στα θαύματα!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Είμαι μαμά κι όταν ακούω μελλοντικά σχέδια πρώτα έρχεται η Δάφνη στο μυαλό μου, να είμαστε καλά, ν’ ανταμωθούμε, ξεκούραση και βλέπουμε… σας ευχαριστώ πολύ!
Κι εμείς την ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας έδωσε να τη γνωρίσουμε καλύτερα και ανυπομονούμε να τη χειροκροτήσουμε την Κυριακή στο Σπίτι του Πολιτισμού, ώρα 20:00 μ.μ.
