Η ανατροπή είναι μονόδρομος

Είμαστε σε πλήρη εξέλιξη των εφαρμογών ενός αδιάβαστου, επιβεβλημένου, και καταστρεπτικού μνημονίου, που στόχο έχει την «ανάπτυξη» και την «έξοδο» της χώρας από την κρίση όπως ευαγγελίζεται η συγκυβέρνηση.
Η ανάπτυξη αυτή επαληθεύεται με τις απολύσεις εργαζομένων, το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, την κατάσχεση περιουσιών, την ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιου φορέα και αγαθού, την αποδυνάμωση του κοινωνικού ιστού και τελικά τη διάλυση της κοινωνίας.
Η προφανής χρεωκοπία της χώρας και η προχωρημένη φτωχοποίηση των Ελλήνων, συνεπικουρούμενη από μια βαθιά ύφεση, τέλος δεν έχει και οδηγεί, βεβαίως, στην απόλυτη καταστροφή της ζωής των πολιτών και τον διαμελισμό (με στόχο το ξεπούλημα) της Ελλάδας.
Το Κοινοβούλιο, εκ των πραγμάτων, παρακάμπτεται και υποβαθμίζεται, αφού η διακυβέρνηση γίνεται με Προεδρικά διατάγματα, νομοσχέδια που έχουν τον χαρακτηρισμό του «κατεπείγοντος» (άρα ψηφίζουμε όπως όπως) και με ΠΝΠ στις οποίες οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη ή αντίρρηση, δεν προλαβαίνει ούτε καν να εκφραστεί και φτάνει στην Ολομέλεια της βουλής, απλά και μόνο για να ψηφιστεί από τους βουλευτές της πλειοψηφίας.
Οι βουλευτές της συγκυβέρνησης, υποχρεωμένοι και όχι πεισμένοι, για αυτές τις ΠΝΠ και τα νομοσχέδια που έρχονται το ένα μετά το άλλο, τα ψηφίζουν αβλεπί, συνομολογώντας σε ένα έγκλημα που διαδραματίζεται σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας, μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν το σθένος να εναντιωθούν σ αυτό και όχι γιατί το πιστεύουν.
Εκ των υστέρων όμως και επειδή η κοινωνία ζητά απαντήσεις και λύσεις, έρχονται να κάνουν παρεμβάσεις για διορθώσεις, τροποποιήσεις και αλλαγές, περιπαίζοντας έναν λαό που υποφέρει και που ούτως ή άλλως, οδηγείται στην εξαθλίωση και την κατάντια.
Ψηφίζουν νομοσχέδια που συρρικνώνουν και απαξιώνουν την Υγεία, την Παιδεία και κάθε κοινωνικό αγαθό, αποβλέποντας μόνο στο δικό τους πολιτικό μέλλον.
Θα πρέπει όμως κάποτε να μάθουν όλοι αυτοί, ότι οι ανάγκες της κοινωνίας δεν συγκαταλέγονται, ούτε απαριθμούνται μέσα στις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Ο κόσμος ζητά άμεσες λύσεις κι αυτές δυστυχώς δεν μπορούν να τις δώσουν, οι βουλευτές της συγκυβέρνησης, μοιράζοντας ανυπόστατες ελπίδες και εγκλωβισμένοι μέσα σε μνημόνια, διατάξεις, εντολές και κινδύνους εξόδου από ένα σχήμα ή κόμμα, (που μόχθησαν για να εισέλθουν).
Η ειδοποιός διαφορά για την Αριστερά, είναι οι προτεραιότητες που μπαίνουν σ’ ένα πολιτικό σύστημα, και ο δικός της ρόλος, είναι η πρόταξη των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και όχι των συμφερόντων των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Πρώτιστο μέλημά της, τα προβλήματα των πολιτών και η σταθερή πορεία σε μια πραγματική ανάπτυξη της κοινωνίας και της χώρας, που κάτω από το βάρος των προαπαιτούμενων εντολών, πλέον έχει χάσει την συνοχή της, με τον καθημερινό βομβαρδισμό που δέχεται από ληστρικά μέτρα.
Φύσει και θέσει, η Αριστερά αντιμάχεται από μιας αρχής, τις τακτικές, τις πρακτικές και τις μεθόδους μιας καταστροφικής πολιτικής που θέλει να οδηγήσει τη χώρα στον αφανισμό.
Η δική μας άποψη, χωρίς ψηφοθηρικό πανικό, είναι η ανατροπή ενός λυσσαλέα αδηφάγου συστήματος, που μας οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, σε μια άδικη ευθανασία και μας θέλει θυσιασμένους στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει τα αίτια αυτής της λαίλαπας για να μπορέσει να τα καταπολεμήσει, να κληθεί να δηλώσει «παρών» και «μάχιμος» σε κάθε είδους εισβολέα, που επιβουλεύεται την ζωή, την οικογένεια, την κοινωνία και τη χώρα μας.
Η μαχητικότητα, η αντίσταση, είναι (όπως και άλλοτε) μονόδρομος, αφού άλλες επιλογές είναι ανύπαρκτες.
Η κατακερματισμένη χώρα μας, πρέπει να ξανασταθεί στα πόδια της. Αλλά αυτή τη φορά με ηγέτη τον ίδιο το λαό της που έχει δώσει δείγματα γραφής και ξέρει να προστατεύει και να περιφρουρεί όσα με κόπο απόκτησε στα βάθη των αιώνων.
Η ανεξαρτησία της Ελλάδας ξεκινά από την ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη των Ελλήνων, που η Ιστορία έχει καταγράψει σαν φωτεινό παράδειγμα για όλους τους λαούς.
Μάθαμε σε κάθε εποχή να αντιστεκόμαστε σε κατακτητές και δικτάτορες. Τώρα ήρθε η ώρα να πολεμήσουμε τους ληστές.
Αυτούς που ληστεύουν τη Δημοκρατία, εξευτελίζουν την κοινωνία, κλέβουν μέσα από το μυαλό μας τα όνειρα και τις προσδοκίες μας, λεηλατούν την ζωή μας κι εκφυλίζουν ακόμα και την ανθρώπινη υπόστασή μας, θεωρώντας μας εύκολο στόχο για τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους ανάγκες.
Ομοτράπεζοι και συνδαιτυμόνες τους, οι ντόπιοι «πωλητές» που με δουλικό τρόπο τους προσφέρουν γονυπετείς, τα «λάφυρα» των επιδρομών στην ελληνική κοινωνία: απολύσεις, λουκέτα σχολείων και νοσοκομείων, χαράτσια, περικοπές και αβάσταχτους φόρους, ερήμωση της υπαίθρου, ξεπούλημα της γης και όλα αυτά που, υποκριτικά και ξεδιάντροπα, ονομάζουν «ανάπτυξη».
Προαπαιτούμενα… για να ζητιανέψουμε μια δόση που σε τίποτα δεν θα ωφελήσει τον ελληνικό λαό. Μια δόση ακόμα, που δεσμεύτηκαν να πάρουν, για την ικανοποίηση των αναγκών των τραπεζών που θα επωμιστούν και πάλι οι πολίτες.
Στόχος είναι η κερδοφορία του συσσωρευμένου κεφαλαίου. Αυτός ο στόχος όμως, προϋποθέτει θυσίες και καταστροφή, λαών, ονείρων και γενεών ολόκληρων. Ένας φαύλος κύκλος ασυδοσίας, αυταρχισμού και ισοπέδωσης κάθε έννοιας δικαίου.
Το έγκλημα που διαπράττεται στη χώρα μας είναι κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό.
Την κοινωνία της «φούσκας» και της ψεύτικης ευημερίας, διαδέχεται η κοινωνία της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Έτσι επιτυγχάνεται πλήρως η γενικευμένη κατάρρευση και το έγκλημα διευρύνεται και σε ηθικό με τον λαό να παρακολουθεί την ίδια του την απαξίωση σε κατάσταση σοκ.
Αυτός ο λαός όμως είναι που έχει και τον τελευταίο λόγο: Αν θα διαλέξει την αντίσταση ή την υποταγή.
 Δεν φτάνει μόνο να αναγνωρίζουμε το δίκιο μας, αλλά πρέπει κάποτε και να το βρούμε.
Δεν φτάνει μόνο να ερμηνεύουμε τον κόσμο. Πρέπει κάποτε και να τον αλλάξουμε.