Η απειλή των πλειστηριασμών δημιουργεί κραυγή αγωνίας πολλών οικογενειών, γιατί κάθε μέρα ζουν με τη σκέψη, ότι θα μείνουν στο δρόμο.
Δικαιολογημένα διαμαρτύρονται μέσα και έξω στα Δικαστήρια, κι ευτυχώς έχουν την αλληλεγγύη πολλών συνανθρώπων μας.
Το κράτος και οι τραπεζίτες τους παρότρυναν να πάρουν δάνεια και μάλιστα πολλές φορές επιτακτικά υποσχόμενοι ευδαιμονία.
Για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας και για τα προβλήματα που έχουν οι πολίτες της έχουν την αποκλειστική ευθύνη. Οι πολίτες είχαν τις δουλειές τους και δεν περνούσε στο μυαλό τους η ιδέα, ότι η άνθιση της Ελληνικής οικονομίας θα έχει την κατάληξη της χρεοκοπίας, με συνέπεια να βρεθούν άνεργοι και να μην μπορούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.
Οι Συμβολαιογράφοι πρώτοι αισθάνθηκαν το σφίξιμο της κατάθλιψης και της αγωνίας των φτωχών συνανθρώπων μας και αποφάσισαν να απέχουν από τις διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Με την γενναία τους αυτή πράξη απαλλάσσονται από την ενοχή της αδικίας.
Το καλό παράδειγμα των Συμβολαιογράφων ας το μιμηθούν και οι άλλοι θεσμοί που έμμεσα ή άμεσα εμπλέκονται σε αυτές τις διαδικασίες των πλειστηριασμών.
Αν το κράτος ζητά από τους δανειστές του κούρεμα η μακροχρόνια παράταση αποπληρωμής του χρέους του, γιατί να μην ζητούν και οι πολίτες μια τέτοια μεταχείριση στο δικό τους χρέος.
Και μια πρόταση: Οι δανειολήπτες να διοργανώσουν μια δημοσκόπηση με σχετική ερώτηση για τους πλειστηριασμούς των οικιών τους και είμαι βέβαιος, ότι θα σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα με πολλούς αποδέκτες.
Το πρόβλημα δεν προέκυψε με υπαιτιότητα των δανειοληπτών, γι’ αυτό πρέπει όλοι μαζί με μια φωνή με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ώστε να ακούσουν αυτοί που σκέπτονται να δημιουργήσουν άστεγους, ότι αν το κάμουν θα κουβαλούν σε όλη τους τη ζωή μια κραυγαλέα ενοχή.
