Η ατυχής «επιτυχημένη» ημερίδα της Περιφέρειας

Ο περιφερειάρχης μπήκε μπροστάρης στον αγώνα για επανασχεδιασμό του ενεργειακού χάρτη ώστε με τάξη, σεβασμό στο περιβάλλον, προς όφελος του πρωτογενούς τομέα και του τουρισμού, να χωρέσουν «όλες οι τεχνολογίες ΑΠΕ» (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, αντλησιοταμιευτήρες, ηλιοθερμικά κ.α.) παράλληλα με αέριο, πετρέλαιο, μαζούτ, και να γίνει το νησί «ενεργειακός κόμβος στην περιοχή, σε σύνδεση με την Κύπρο και ίσως το Ισραήλ».
Κάποιοι άκουσαν μόνο ό,τι ήταν ευχάριστο στ’ αυτιά: ενεργειακός επανασχεδιασμός, σεβασμός στο Περιβάλλον, χωροταξικός σχεδιασμός … Αεράκι αισιοδοξίας φύσηξε. Έπρεπε κάπως να εκτονωθεί η ένταση και να φανεί, επί τέλους, πως όταν ο λαός είναι πρόθυμος για διαβούλευση, τότε κι ο περιφερειάρχης γίνεται συνεργάσιμος (προωθώντας την ανάπτυξη των ΑΠΕ μέσω εταιρειών λαϊκής βάσης!).
Όμως το όνειρο δεν κράτησε πολύ. Την μεθεπόμενη κιόλας ημέρα, ως κεραυνός εν αιθρία (;) ήρθε η δημοσιοποίηση της επιστολής της ΡΑΕ και ακολούθησε η απόφαση του ΥΠΕΚΑ να καταργήσει τον όποιο χωροταξικό σχεδιασμό δεν εναρμονίζεται με τις επιταγές των μνημονίων και του Φαστ Τρακ. Οι περισσότερες τοποθετήσεις και κυρίως το συμπέρασμα, αποδείχτηκαν λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο. Η «επιτυχημένη» ημερίδα απέκτησε εκ των υστέρων κάτι το τραγικό ξυπνώντας στον καθένα αισθήματα συμπόνιας. Τι κρίμα, κι είχε η Περιφέρεια τόσο καλές προθέσεις κι έδειχνε τόσο αποφασισμένη να σώσει το νησί από των ΑΠΕ την άναρχη επέλαση!
Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Διότι το δημοσίευμα του Βήματος με ημερομηνία 8-12-12 αναφέρει καθαρά ότι η πρόταση (που αλλάζει τον χωρικό σχεδιασμό σε εθνικό όσο και τοπικό επίπεδο) «διαβιβάστηκε «προ ημερών» στους φορείς των πολεοδόμων, των αρχιτεκτόνων, των μηχανικών, των βιομηχάνων κλπ. για διαβούλευση».
Ας υποθέσουμε ότι κάποιες μέρες πριν την ημερίδα, δεν έριξε κανείς μια ματιά να δει τι έστειλε το ΥΠΕΚΑ στην Περιφέρεια, στον Δήμο Ηρακλείου, στα πολεοδομικά γραφεία και στο ΤΕΕ! Δεν μπορούμε όμως να υποθέσουμε ότι η πρόταση του ΥΠΕΚΑ δεν κυκλοφορούσε, ήδη από καιρό, ως ενδεχόμενο. Ένα ενδεχόμενο που επιβεβαιώθηκε το ίδιο το πρωί της ημερίδας.
Πώς και δεν γνώριζαν γι’ αυτό το ενδεχόμενο οι οργανωτές της ημερίδας; Πώς, ακόμα και μετά την δημοσίευση του άρθρου, μιλούσαν στις δηλώσεις τους για χωροταξικό σχεδιασμό με την συμμετοχή της κοινωνίας; Σαν να ήταν πολίτες άλλης χώρας με άλλη κυβέρνηση, υπό άλλο καθεστώς, όπου οι αποφάσεις δεν επιβάλλονται από τα λόμπυ αλλά οι τοπικές κοινωνίες διαβουλεύονται με την διοίκηση και από κοινού αποφασίζουν για τα θέματα του τόπου τους!
Δεν παρακολούθησα την ημερίδα. Διαβάζοντας όμως τις δηλώσεις στα ΜΜΕ αναρωτήθηκα τι είδους τραγούδι έπαιζε ο μαγικός αυλός του κ. Περιφερειάρχη που έσπευσαν πολλοί να επαναλάβουν, εν χορώ, ότι «πέτυχε» η ημερίδα.
Η απάντηση ήρθε την επομένη με την δημοσιοποίηση της επιστολής της ΡΑΕ (με ημερομηνία 7-12-12) που ανάμεσα στα άλλα αναφέρει ότι: «Όπως είναι φανερό και έχουμε επανειλημμένα τονίσει σε προηγούμενες επιστολές μας, τα ανωτέρω καθιστούν αναγκαίο τον επανασχεδιασμό του ενεργειακού προγραμματισμού της Κρήτης».
Ιδού λοιπόν: Το εναγώνιο «αίτημα της Περιφέρειας» προς την κεντρική εξουσία (και την ΡΑΕ) «για επανασχεδιασμό του ενεργειακού» ήταν προσχεδιασμένο και επιβεβλημένο, σύμφωνα με την επιστολή της ΡΑΕ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία για το πώς εννοούσαν εξ αρχής τον ενεργειακό σχεδιασμό οι κ.κ. Αρναουτάκης και Καλογερής. Αρκεί να συγκρίνει κανείς κάποια σημεία στις δηλώσεις τους με τα αντίστοιχα στην επιστολή της ΡΑΕ. Με λίγα λόγια: Περιφέρεια και πολίτες κατά των ΒΑΠΕ μαζί μιλούσαν και χώρια καταλάβαιναν.
Κατανοητοί λοιπόν οι λόγοι που θριαμβολογούσε η Περιφέρεια για την ημερίδα-φούσκα. (Ή μάλλον, θεατρική παράσταση γκροτέσκ: Όπου η Περιφέρεια, προκειμένου να περάσει στον λαό τις δύσπεπτες αποφάσεις της Κεντρικής Εξουσίας, μεταμφιέζεται σε επαναστατημένο κορίτσι του λαού και διεκδικεί ως αίτημά της αυτά που θέλει να επιβάλει η Κεντρική Εξουσία μπερδεύοντας τόσο τον λαό που την ανακηρύσσει στο τέλος ηρωίδα. Η παράσταση τελειώνει με χειροκροτήματα των θεατρίνων και του κοινού!).
Κατανοητό, επίσης, να θεωρηθούν οι θριαμβολογίες και οι αντιφατικές δηλώσεις ως υιοθέτηση εκ μέρους της Περιφέρειας κάποιων θέσεων του κινήματος κατά των ΒΑΠΕ. Έτσι είναι ο λαός: καλόκαρδος, καλοπροαίρετος, πρόθυμος να ξεχάσει, να συγχωρήσει και να ακολουθήσει τους ίδιους που τον έχουνε προδώσει. Αρκεί να τους ξαναεμπιστευτεί.
Όμως η εμπιστοσύνη όπως και ο έρωτας, αν και συγκαταλέγεται στα ωραιότερα συναισθήματα, καμιά φορά αποδεικνύεται τυφλή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, λίγο ενδιαφέρει αν σου παρουσιάζεται η νύχτα ως μέρα και το μαύρο άσπρο, αν η επέλαση των ΑΠΕ βαφτίζεται «ορθολογική ανάπτυξη» όταν «επενδυτές» είναι συνεταιρισμοί δημάρχων ή περιφέρειας με «ντόπιους» επιχειρηματίες, αν η καταστροφή γίνεται «σεβασμός του Περιβάλλοντος» όταν «τα οικονομικά οφέλη διαχέονται» στις κοινωνίες που συναποφασίζουν με τις εταιρείες για το τι θα αφανισθεί.
Σε τέτοιες περιπτώσεις (όταν, δόξα τω Θεώ, υπάρχει μεταξύ των πολιτών και των αρχόντων τους καλή προαίρεση κι εμπιστοσύνη) ο ρόλος που θα παίξει το καλώδιο μάλλον δεν προβληματίζει. Αρκεί ο Περιφερειάρχης να δηλώσει ότι είναι απαραίτητο, προκειμένου να έχει το νησί άφθονο ρεύμα και φτηνό (ενώ το νησί υπερκαλύπτει ήδη τις ανάγκες του και το αστρονομικό κόστος του καλωδίου υπολογίζεται να καλυφθεί από την αύξηση των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος).
Άλλωστε, το καλώδιο προβλεπόταν στο Μνημόνιο 3 για το οποίο δεν μπόρεσε να διαβουλευτεί ούτε η πάλαι ποτέ «Βουλή» των Ελλήνων, πόσο μάλλον θα μπορούσαν να έχουν λόγο οι τοπικές κοινωνίες, όπως ευαγγελίζεται ο κ. Περιφερειάρχης στις ίδιες ακριβώς δηλώσεις όπου παρουσιάζει το καλώδιο ως επιβεβλημένο και πέραν πάσης αμφισβήτησης!
Ανεξάρτητα από την αμετροέπεια των δηλώσεων του περιφερειάρχη και των περί αυτόν, το συμπέρασμα της ημερίδας δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι ανακοινώθηκε στα ΜΜΕ. Διότι πολύ απλά:
Αν θέλουν πράγματι οι κοινωνίες να διαβουλεύονται (και όχι να δουλεύονται), αν τον τόπο που έζησαν οι πρόγονοί τους και θα ζήσουν οι επόμενες γενιές δεν θέλουν να τον δουν απέραντο νεκροταφείο ΑΠΕ, αν αρνούνται να ζήσουν ανάμεσα σε εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, πυλώνες και καλώδια υψηλής τάσης, αν πράγματι απεύχονται να έχει ο τόπος τους την τύχη τόσων άλλων αέριο -ή πετρέλαιο- παραγωγών χωρών, θα πρέπει να πετάξουν στην θάλασσα (μεταφορικά το λέω) τα ανεμοδούρια που κυβερνούν τον τόπο μαζί με τα καλώδια, τις ανεμογεννήτριες, τους αντλησιοταμιευτήρες, και τα δήθεν χωροταξικά τους.