Ο πρώην προπονητής του ΑΓΟΡ, παιδεραστής και με την επίσημη σφραγίδα της Δικαιοσύνης πλέον αφού την Πέμπτη από το ΜΟΔ Πειραιά καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 401 ετών, κατά συγχώνευση 220 έτη πρόσκαιρης κάθειρξης, θα μπει στην διεθνή βιβλιογραφία ως ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες παιδιών παγκοσμίως.
Και μπορεί στο Δικαστήριο να εισήχθη η υπόθεση με 52 περιπτώσεις κακοποίησης ανηλίκων, ωστόσο επειδή από την ακροαματική διαδικασία και το υλικό που είχε συγκεντρωθεί στην δικογραφία, φάνηκε πως και ο χρόνος δράσης του μετράει πολύ πιο πίσω από το 2007 και ο αριθμός των θυμάτων του είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν για τον οποίο του ασκήθηκαν οι κακουργηματικές διώξεις, κατατάσσεται στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας λίστας των πιο επικίνδυνων ανθρώπων έναντι των παιδιών.
Ο παιδεραστής Σειραγάκης, άκουσε την απόφαση του Δικαστηρίου ανέκφραστος. Μπορεί σε όλη την ακροαματική διαδικασία να έκανε πως δεν έχει συνειδητοποιήσει τον βαθμό της τραγωδίας που προκάλεσε, προχθές το βράδυ, όμως σίγουρα συνειδητοποίησε την επιστροφή του στις φυλακές της Τρίπολης που θα στεγάζουν εκείνον και τις διαστροφές του.
Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν βαριά. Θα μπορούσε να είναι ακόμα βαρύτερη αν δεν είχαν συντελέσει κάποια γεγονότα, όπως η μη κλήση για κατάθεση στη φάση της ανάκρισης κάποιων ανηλίκων και η απροθυμία κάποιων άλλων να καταθέσουν όταν τους ζητήθηκε. Η ποινή όμως, θα μπορούσε να είναι και μικρότερη εάν δεν υπήρχε παράσταση Πολιτικής Αγωγής. Η πρωτοβουλία του Δικηγορικού Συλλόγου να καλέσει τα μέλη του να παραστούν ανιδιοτελώς, πρόσκληση στην οποία ανταποκρίθηκαν, και η πρόσκληση σε όσες οικογένειες θυμάτων το επιθυμούν να δηλώσουν παράσταση Πολιτικής Αγωγής έστω και δια πληρεξουσίου, είχε ως αποτέλεσμα την παρουσία των έξι ποινικολόγων του Ρεθύμνου στο ΜΟΔ Πειραιά, μη αφήνοντας περιθώρια στον Σειραγάκη να μονοπωλήσει με τα άθλια ψεύδη του το ενδιαφέρον δικαστών και ενόρκων.
Σχετικά με την δικαστική απόφαση, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ρεθύμνου, Βαγγέλης Μουνδριανάκης, δήλωσε:
«Η ποινή της κάθειρξης 401 ετών και κατά συγχώνευση 220 ετών, είναι η μεγαλύτερη που έχει επιβληθεί ποτέ από Ελληνικό Δικαστήριο σε μία υπόθεση. Αποτυπώνει το μέγεθος, τη βαρύτητα και την απαξία που έκρινε η Ελληνική Δικαιοσύνη ότι έχει η αποκρουστική εγκληματική συμπεριφορά του δράστη.
Ο παιδεραστής εξακολούθησε να εμφανίζεται στην δίκη αμετανόητος, προκλητικός και θρασύς, και δεν ζήτησε συγνώμη από τα ανήλικα θύματά του. Αντίθετα, προσπάθησε να τους επιρρίψει τις δικές του ευθύνες. Αυτός, κατά την άποψή μου, ήταν και ο λόγος που του επιβλήθηκε αυτή η βαριά ποινή.
Το μήνυμα που βγαίνει από την απόφαση αυτή είναι ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι αμείλικτη σε ανθρώπους που δολοφονούν παιδικές ψυχές».
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, εξήρε την προθυμία των μελών του να ανταποκριθούν στην πρόσκλησή του και να παραστούν ανιδιοτελώς ως Πολιτικώς ενάγοντες στην δίκη, και τους ευχαρίστησε για τον αγώνα που έδωσαν σε αυτήν την υπόθεση.
Για την υπόθεση Σειραγάκη, από την μέρα της σύλληψής του και μετά ακούστηκαν πολλά. Στην δίκη του επίσης ακούστηκαν πάρα πολλά. Η εντύπωση που σχηματίζει εν τέλει κάποιος, είναι πως η δράση του προπονητή-παιδεραστή ήταν ένα «secretum pontificum». Μυστικό που, για φανταστείτε το, το «είδε» και το αποκάλυψε ένα ανήλικο παιδί. Ναι, αυτό που είχαν υποχρέωση να κάνουν αλλά δεν έκαναν όσοι ενήλικες δεν ήθελαν να ακούνε τις «φήμες», το έκανε ένα μικρό παιδί. Ένας μικρός ήταν εκείνος που «έσπασε την αλυσίδα» των ανοσιουργημάτων του παιδεραστή, που έδωσε «την άκρη του νήματος» στις αστυνομικές αρχές.
Σ’ αυτό το μικρό παιδί και στην οικογένειά του χρωστάει σήμερα το Ρέθυμνο την προστασία της νέας γενιάς στο εξής από την διαστροφική παιδεραστική μανία του Σειραγάκη.
«Μαμά, νομίζω πως ο Σειραγάκης είναι παιδεραστής. Πρέπει να σώσουμε τους φίλους μου». Η φράση είναι συγκλονιστική αλλά είναι αληθινή. Ένα μικρό γενναίο παιδί κατάλαβε σε πόσο μεγάλο κίνδυνο βρισκόταν οι φίλοι του, οι συμμαθητές του, όλοι οι ανήλικοι που παγίδευε ο… υπεράνω πάσης υποψίας πολίτης… Κατάλαβε αυτό που δεν είχαν καταλάβει ή έκαναν ότι δεν είχαν καταλάβει όσοι έδιναν άλλοθι στον Σειραγάκη.
Η υπόθεση αυτή έκλεισε δικαστικά σε πρώτο βαθμό προχθές (θ’ ακολουθήσει το Εφετείο κάποια στιγμή) αλλά έχει αφήσει πολλά ερωτηματικά αναπάντητα….
Υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα σε σχέση με το πέπλο σιωπής, που επικρατούσε γύρω από την πολύχρονη και κτηνώδη δράση του Ν. Σειραγάκη. Σιωπή που του έδωσε όλη την άνεση να αλώσει τη νεολαία. Υπάρχει βέβαια μια δικαιολογία: Πως ό,τι ακουγόταν ήταν φήμες.
Δεν μπορεί σε μια τόσο μικρή κοινωνία, όπως το Ρέθυμνο, που οι πάντες γνωρίζουν τους πάντες και τα πάντα, να μην είχε πέσει στην αντίληψη ενηλίκων, που τον γνώριζαν καλά, ότι κάτι «βρωμάει» κάτω από τον μανδύα του πετυχημένου προπονητή, του αποδεχτού από αρχές και παράγοντες κοινωνικού ατόμου.
Κάποιοι ξενοδόχοι του νοίκιαζαν δωμάτια αδιαφορώντας πλήρως για τις ταυτότητες και τις ηλικίες των παιδιών που τον συνόδευαν, ορισμένοι ιδιοκτήτες χώρων ψυχαγωγίας θεωρούσαν μάλλον φυσιολογικό το γεγονός ότι έκανε στέκι τα καταστήματά τους και έπινε καφέ δυο και τρεις φορές την εβδομάδα, πάντα περιστοιχισμένος με ανήλικα και πάντα χρησιμοποιώντας στην μεταξύ τους συζήτηση όταν τους απευθυνόταν, ως άνθρωπος της Τρούμπας. Η οικογένειά του επίσης το έβρισκε απόλυτα φυσιολογικό, ως φαίνεται, να κάνει τις εξόδους του μόνο με ανήλικους και να έχει καθημερινά γεμάτο το σπίτι του με παιδιά. Ένα σπίτι που το είχε μετατρέψει σε διαφθορείο. Λες και γνωρίζουν πολλούς προπονητές που κάνουν το σπίτι τους προπονητήριο ή παιδική χαρά για να τους φαίνεται φυσιολογικό και να το περνούν στο ντούκου.
Η ομάδα του, τον περιέβαλλε με αγάπη, στοργή και απόλυτη εμπιστοσύνη παρά τους ψιθύρους που φαίνεται να ήταν και πολλοί και πυκνοί.
Σε τούτη την μικρή κοινωνία, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν ψυλλιάστηκε, κανείς δεν σκέφτηκε κακοπροαίρετα. Κανείς δεν κουτσομπόλεψε τον «άσπιλο» Σειραγάκη που…. τόσο κοινωνικός όπως ήταν, δεν έκανε παρέα και δεν έβγαινε για καφέ ή φαγητό με κανέναν ενήλικα πολλά χρόνια…
Οι φήμες, τον ακολουθούσαν χρόνια. Πολλά. Η απάντηση; «Έλα μωρέ, ο κόσμος είναι κακός και τον ζηλεύει γι’ αυτό βγάζει φήμες». Φυσικά και κανείς δεν παίρνει τοις μετρητοίς ποτέ τις φήμες. Τις αξιολογεί όμως στο μυαλό του, παρατηρεί στην συνέχεια συμπεριφορές και κάνει συγκρίσεις με όσα λένε οι φήμες. Και κανέναν δεν αφορά η προσωπική ζωή ενηλίκων βέβαια για να τους παρακολουθεί. Όταν η φημολογία αφορά έναν ενήλικα και τις σχέσεις του με παιδιά κι επίσης όταν δραστηριοποιείται επαγγελματικά σε χώρους που φιλοξενούν ανήλικους, όχι μόνο δεν είναι αδιακρισία ή περιέργεια η παρακολούθηση και η διερεύνηση μιας φημολογίας, αλλά είναι υποχρέωση. Πρώτα εκείνων που τον αναδεικνύουν, του αναθέτουν κοινωνικοπολιτιστικοαθλητικό έργο και τον προβάλλουν ως πρότυπο προπονητή, καλλιτέχνη, διανοούμενου, και ύστερα όλων μας. Δεν κλείνουμε τ’ αυτιά και τα μάτια και λέμε: δεν βαριέσαι, είναι φίλος, είναι συγγενής, είναι αδελφός του τάδε, γαμπρός του δείνα, ανιψιός του άλλου ας κάνω πως δεν άκουσα, δεν είναι ανάγκη τώρα να δυσαρεστήσω κανέναν…
Αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να έχουν βάση οι φήμες, όταν πρόκειται για την προστασία παιδιών, και δυσάρεστος πρέπει να γίνεις και φιλίες και σχέσεις και μπίζνες να χαλάσεις.
Και χωρίς να δαιμονοποιούμε τα πάντα, καμιά φορά, είναι πολύ χρήσιμο να έχουμε όλοι κατά νου, τις λαϊκές μας παροιμίες. Όπως αυτήν που λέει:»Καπνός χωρίς φωτιά δεν βγαίνει».
Επειδή οι φήμες σε αυτήν την υπόθεση αποδείχτηκαν πραγματικά δραματικά γεγονότα και κάθε άλλο παρά φανταστικά σενάρια ήταν, θα αναφερθούμε χρονολογικά σε κάποιες που καταφέραμε να συγκεντρώσουμε, άλλες εκ των οποίων φαίνεται να υπάρχουν στο υλικό της δικογραφίας της υπόθεσης παιδεραστίας Σειραγάκη από κάποιες καταθέσεις, άλλες έχουν μεταφερθεί από στόμα σε στόμα στο παρελθόν. Παράλληλα θ’ ακολουθήσουμε συνοπτικά το χρονολόγιο του καταδικασθέντα πρώην προπονητή μέχρι την σύλληψή του.
*Αρχές δεκαετίας του ‘90 ο Σειραγάκης προσλαμβάνεται στην ομάδα «Αρκαδίου» ως προπονητής.
*Το 1998 η παραπάνω ομάδα συνενώνεται με τον ΑΓΟΡ, όπου ο Σειραγάκης παραμένει προπονητής.
*Μεταξύ 1995 -1996, στους αθλητικούς κύκλους φημολογείται ότι ο Σειραγάκης καλεί στο σπίτι του ανήλικους και τους προβάλλει ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου.
*Την περίοδο μεταξύ 2003-2004, η …φημολογία, θέλει ένα παιδί που είχε προπονητή στο παιδικό τμήμα του ΑΓΟΡ τον Σειραγάκη, να πηγαίνει σε άλλο προπονητή (του εφηβικού τμήματος) και να του εξομολογείται ότι σε αποστολή της ομάδας εκτός Ρεθύμνου, στο ξενοδοχείο όπου κατέλυσε η παιδική ομάδα, ο Σειραγάκης το προσέγγισε σεξουαλικά.
Το περιστατικό δεν καταγγέλθηκε ποτέ στην Αστυνομία.
*Περίοδος 2007-2008 -2009, στο σχολείο που διδάσκει ο Σειραγάκης, αρχίζει μια φημολογία για περίεργη προσέγγισή του σε παιδιά. Τα διαλείμματα μόνιμα στο προαύλιο τριγυρίζει, επιλέγει παιδιά που δήθεν τους μιλάει για την ομάδα μπάσκετ, τα ρωτάει αν τους αρέσουν τα κορίτσια της τάξης τους. Ορισμένοι γονείς τον βλέπουν συχνά να επιβιβάζει στο αυτοκίνητό του παιδιά, γεγονός που δεν τους αρέσει. Κάποιοι, από ένστικτο ζητούν να αλλάξουν τα παιδιά τους τμήμα. Αυτά λέει η φημολογία.
Στο υλικό της δικογραφίας όμως, φαίνεται να υπάρχουν πιο συγκεκριμένα και σοβαρά γεγονότα. Ο Σειραγάκης βολιδοσκοπεί παιδιά, τα προσεγγίζει φιλικά, εξ άλλου ξέρει καλά την ψυχολογία των ανηλίκων, και μόλις εκείνα αποκτήσουν εμπιστοσύνη απέναντί του, τους μιλάει για τον βρώμικο κώδικά του. Μέσα στο σχολείο. Τα προσελκύει στη συνέχεια στην ομάδα μπάσκετ του ΑΓΟΡ, ώστε να έχει χρόνο στην διάθεσή του για να επιτύχει τον σκοπό του.
*Περίοδος 2009-2010, η φημολογία σε αθλητικούς χώρους, θέλει τον Σειραγάκη να εκδιώχνεται από τον ιδιοκτήτη γκαρσονιέρας που νοίκιαζε, διότι έβλεπε πως πήγαινε εκεί συνεχώς παιδιά.
*23 Νοεμβρίου 2010: Ένα 13χρονο παιδί επισκέπτεται με τους γονείς του την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρεθύμνου και καταγγέλλει τον προπονητή Σειραγάκη ότι επιχείρησε να το κακοποιήσει σεξουαλικά, λίγους μήνες νωρίτερα.
*24 Νοεμβρίου 2010: Ένα 14χρονο παιδί, επισκέπτεται σοκαρισμένο με τους γονείς του την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ρεθύμνου και καταγγέλλει τον προπονητή Σειραγάκη ότι λίγες μέρες νωρίτερα αποπειράθηκε να το κακοποιήσει σεξουαλικά.
Άμεσα αρχίζει η παρακολούθηση του προπονητή του ΑΓΟΡ.
*Φεβρουάριος 2011: Ο μάνατζερ του ΑΓΟΡ, μαθαίνει από διαρροή τις καταγγελίες που έχουν γίνει στην Ασφάλεια και την παρακολούθηση Σειραγάκη. Σύμφωνα με τον ίδιο, ενημερώνει τέσσερα μέλη της ομάδας του ΑΓΟΡ. Ομως, αποδίδουν σε φημολογία τις καταγγελίες εφ’ όσον, όπως λένε εκείνοι ερώτησαν την Αστυνομία αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο και τους το διέψευσε.
*Μάρτιος 2011: Ο μάνατζερ υποστηρίζει ότι ενημερώνει για δεύτερη φορά τον πρόεδρο του ΑΓΟΡ για τα παραπάνω. Ο μάνατζερ υποστηρίζει ακόμα ότι για τις καταγγελίες στην Αστυνομία για τον Σειραγάκη, ενημερώνει τα μέλη του Δ.Σ. του ΑΓΟΡ ένας απόστρατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. που είχε έγκυρες πηγές από την Αστυνομία. Εκείνοι, και πάλι τις αποδίδουν σε φήμες.
*1η Δεκεμβρίου 2011: Ο Σειραγάκης συλλαμβάνεται από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας στο σπίτι του επ’ αυτοφώρω, παρουσία του εισαγγελέα Ι. Κασωτάκη, να κακοποιεί ανηλίκους.
Μια σύγχυση δημιουργήθηκε σε πολύ κόσμο σχετικά με την εκτιτέα ποινή των 25 ετών στην περίπτωση Σειραγάκη. Τα 25 έτη, δεν τα αποφάσισε το Δικαστήριο, όπως διάφορες Αθηναϊκές εφημερίδες έγραψαν και αναπαρήγαγαν δεκάδες μπλόγκ.
Το ΜΟΔ Πειραιά, έκανε επιμερισμό των ποινών (από τις προβλεπόμενες) που έκρινε για κάθε αδίκημα και κάθε περίπτωση που κήρυξε ένοχο τον παιδεραστή, τις πρόσθεσε και του επέβαλλε ομόφωνα (τακτικοί και ένορκοι) 401 έτη πρόσκαιρης κάθειρξης. Στη συνέχεια το Δικαστήριο συγχώνευσε τις ποινές και επέβαλλε συνολική ποινή 220 ετών. Εδώ μπαίνει τελεία, αυτή είναι η δικαστική απόφαση για τον Σειραγάκη.
Από δω και πέρα έρχεται η πολιτεία, έρχεται η νομοθεσία που λέει ότι όσα χρόνια κι αν δικαστεί κάποιος για κακουργηματικές πράξεις δεν επιτρέπεται να εκτίσει ποινή πάνω από 25 έτη.
Ειδικότερα, το άρθρο 94, παρ.1 του Ποινικού Κώδικα, προβλέπει ότι: «Δεν μπορεί η συνολική ποινή να ξεπερνάει τα 25 έτη όταν πρόκειται για κάθειρξη, τα 10 έτη όταν πρόκειται για φυλάκιση, και τους 6 μήνες όταν πρόκειται για κράτηση».
Διευκρινιστικά να αναφέρουμε ότι τα εγκλήματα διαχωρίζονται σε τρεις μορφές: Στα πταίσματα, στα πλημμελήματα και στα κακουργήματα.
Στα Πταίσματα επιβάλλεται κράτηση.
Στα Πλημμελήματα επιβάλλεται φυλάκιση.
Στα Κακουργήματα επιβάλλεται κάθειρξη.
Η κάθειρξη διακρίνεται σε ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη.
Βάσει των παραπάνω, κάποιος που θα δικαστεί για αδικήματα πταισματικού χαρακτήρα, ενδεχομένως να κατηγορείται για πενήντα σε μια υπόθεση, δεν μπορεί να «εκτίσει» περισσότερους από 6 μήνες άσχετα με την δικαστική απόφαση.
Κάποιος που θα δικαστεί για πλημμεληματικού χαρακτήρα εγκλήματα ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια θα του επιβάλλει το Δικαστηριο, δεν μπορεί να εκτίσει περισσότερα από 10 έτη.
Κατηγορούμενος για κακουργηματικού χαρακτήρα εγκλήματα όση κι αν είναι η επιβολή της ποινής αν πρόκειται για πρόσκαιρη κάθειρξη, η ανώτερη έκτιση της ποινής είναι 25 έτη.
Αν πρόκειται για ισόβια κάθειρξη η ανώτερη εκτιτέα ποινή είναι 16 έτη (λιγότερα από την προηγούμενη περίπτωση).
Αν πρόκειται για δις ισόβια, η ανώτερη εκτιτέα ποινή είναι και εδώ τα 25 έτη.
Δυστυχώς, από τον παραπάνω νόμο, δεν εξαιρείται κανένας εγκληματίας, όσο επικίνδυνος κι αν είναι.
