Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΣΙΓΔΙΝΟΥ
«Δειλά-δειλά» ξεκίνησα να δημοσιεύω τα ποιήματά μου, προς τις τοπικές εφημερίδες του Ρεθύμνου, της αγαπημένης πόλης, που ανήκω!
Έγραφα από μικρή ποιήματα, δηλαδή από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου! Τετάρτη (Δ’) Δημοτικού «έφαγα» ξύλο από τον δάσκαλό μου!! (με βίτσα στα χέρια!!), γιατί «τόλμησα» στο θέμα της έκθεσης «η ελιά», να εκφράσω δύο (2) τετράστιχα!! τα οποία θυμάμαι ακόμα και θα τα εκθέσω:
Η ελιά δε ζει στα όρη
και στα κρύα τα βουνά!
αλλά ζει στις πεδιάδες
και στα μέρη τα ζεστά!
Η ελιά είναι ποτισμένη!
με το «δάκρυ» του Χριστού!
κι έχει πάρει ευλογία
από το στόμα του Θεού!!
«Έφαγα» ξύλο γιατί δεν του απάντησα στην ερώτηση: «από πού το αντέγραψες Δέσποινα»!! Μα… κύριε μόνη μου… από το «μυαλό» μου τα έγραψα!! Και η βίτσα κτυπούσε «σύννεφο» πάνω στις παλάμες μου, που τις κρατούσα ανοιχτές!!!
Τα «χόμπι» των ανθρώπων, ιδιαιτέρως το έμφυτο στοιχείο δεν κρύβεται, ούτε αγοράζεται, ούτε αποκτιέται με το ζόρι! Έτσι, μετά τη συχνή δημοσίευση ποιημάτων το τελευταίο διάστημα, εισπράττω την αγάπη του κόσμου και τη θετικότητα, πράγμα που μου δίνει τη «σπρωξιά» να συνεχίζω!!!
Σας ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή σας και την αγάπη προς το πρόσωπό μου! Έτσι, θεώρησα καλό να γράψω λίγα λόγια για τον εαυτό μου, γι’ αυτούς που δεν με ξέρουνε.
Γεννήθηκα στις 15/10/1956. Κατοικώ στο χωριό «Κισσού Κάμπου». Είμαι παντρεμένη με τον Ανδρέα Μιχ. Τσιγδινό, πρώην υπάλληλο ΔΕΗ Σπηλίου. Έχω τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων ο Μιχάλης, δικηγόρος στο Ρέθυμνο, με βοηθάει στην έκδοση των ποιημάτων μου!
Οι σπουδές μου ξεκίνησαν στο Ανοιχτό Ελληνικό Πανεπιστήμιο, όταν μπήκε Πανεπιστήμιο Αγρίνιο και το τέταρτο παιδί μου!! Τότε θεώρησα ότι μου ανήκει πλέον να εκπληρώσω το «όνειρο» που είχα αφήσει απραγματοποίητο!! Είχα περάσει στο τότε παιδαγωγικό Ηρακλείου, στην «Ακαδημία», όπως λεγότανε! Ήμουν αρραβωνιασμένη, αλλά ούτως ή άλλως τα έσοδα της «πατρικής» μου οικογένειας, ήταν πενιχρά για τέτοιου είδους «απαιτήσεις»!
Έτσι, μετά την ίδρυση του ΕΑΠ (Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου) από τον κύριο Αρναουτάκη, Περιφερειάρχη, υπήρξα από τους πρώτους «φοιτητές» του! Με προώθησε ο σύζυγός μου και πηγαινοερχόμαστε στις Αρχάνες Ηρακλείου για πέντε χρόνια!! Υπέροχος αγώνας, όμορφος, αλλά και πολύ δύσβατος.
Το 2010 στις 21 Νοεμβρίου, ημέρα της γιορτής της Παναγίας, εγώ ορκιζόμουν στην «Πανεπιστημιούπολη» της Πάτρας! Προχώρησα για ένα έτος ακόμα σπουδές, στην Ψυχολογία Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Μυτιλήνης, πράγμα που θεώρησα απαραίτητο για τα παιδάκια που ήδη βοηθούσα!! στο σπίτι μου! Σημειωτέον ότι βοηθάω παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, πράγμα που το έκανα και πριν ολοκληρώσω τις Σπουδές μου!! Θεωρώ ότι για να βοηθήσεις ένα παιδί με δυσκολίες στη μάθηση, πρέπει να ξεκινήσεις από την ψυχή του!! Πρέπει να το «κερδίσεις», να αρχίσει να σου «ξετυλίγει το κουβάρι» της ψυχούλας του, που έχει τόσα και τόσα να σου πει!!!
Όταν λοιπόν τα καταφέρεις σε αυτό το «κομμάτι», μόνο τότε είναι έτοιμο να το βοηθήσεις και στα μαθήματα! «Βοηθήστε το παιδί σας, να ανθίσει!! Πιαστείτε από τα θετικά του και θάψτε τα αρνητικά του!! Δεν μπορεί να μην έχει θετικά…!!» Έτσι μας έγραψε ένας καθηγητής ψυχολογίας μια μέρα στον πίνακα!!
Το 2011, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των Σπουδών μου στον «Ελληνικό Πολιτισμό», συνέχισα την παρακολούθηση στο Ετήσιο Πρόγραμμα Συμβουλευτικής, Ψυχομετρίας και Διαχείρισης Κρίσεων, με ειδίκευση στη «Σχολική Συμβουλευτική» και στη «Διοίκηση Σχολικών Μονάδων», κάνοντας συγγραφή πρωτοκόλλου εργασίας και τρίμηνη πρακτική άσκηση στο Τμήμα Ένταξης, στο Δημοτικό Σχολείο Σπηλίου του Δήμου Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου.
Τέλος πάντων… για να μην σας κουράζω περισσότερο, ασχολήθηκα πρόσφατα με τα «κοινά», δηλαδή Πρόεδρος στην Τοπική Κοινωνία Κισσού για τέσσερα χρόνια!! Φέτος έδωσα για Δημοτικός Σύμβουλος κοντά στον αξιόλογο Δήμαρχό μας κύριο Γιάννη Ταταράκη, πράγμα που ο ίδιος μου πρότεινε! Δεν τα κατάφερα!!! όμως δεν έχει καμιά σημασία! Ο ενεργός πολίτης, πάντα προσφέρει από τη θέση που είναι!! Και ας μην ξεχνάμε ότι: Στην αρχαία Αθήνα, αυτός που απείχε από τα κοινά… δεν είχε ούτε καν το δικαίωμα της ψήφου!
Επανέρχομαι στον εαυτό μου και τελειώνω, γιατί αρκετά σας κούρασα!! Με την αγάπη σας και την προτροπή σας, συνεχίζω να δημοσιεύω τα ποιήματά μου που ούτως ή άλλως εκφράζω στο χαρτί!!! Είναι το αγαπημένο μου χόμπι, που μετά τον καθημερινό μόχθο και τις φροντίδες τις πολλές που έχω αναθέσει στον εαυτό μου, μου φέρνει ξεκούραση, ικανοποίηση και χαλάρωση!
Σας ευχαριστώ και πάλι!!! καθένα σας χωριστά!! για την αγάπη που αγκαλιάσατε τον «ποιητικό μου λόγο».
