Για το λόγο αυτό θεωρώ ως ευκαιρία να εξηγήσω γιατί θεωρώ το ποτήρι όχι μισοάδειο, αλλά μισογεμάτο κι ακόμη πιο πολύ.
Πρώτα πρώτα γιατί το «μισοάδειο» σημαίνει απαισιοδοξία για τη ζωή, τα προβλήματά της και την αντιμετώπισή τους, επειδή ξέρομε από την ιστορία και τα διαβάσματά μας ότι αυτή η απαισιόδοξη άποψη κάνει κακό και στην ψυχή και στην ύπαρξη, όχι μόνο των ατόμων αλλά και των κοινωνικών ομάδων-κοινωνιών-κρατών.
Δεύτερο, επειδή μόνο με αισιόδοξη στάση υπάρχει η δυνατότητα να οπλιστεί η ψυχή και το σώμα με τη δύναμη και την αγωνιστικότητα που είναι απαραίτητη για επιτυχία, χάραξη στόχων, προκοπή.
Άλλοι ευνοϊκοί παράγοντες:
Α) Είμαστε στη ζώνη του ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε σε συμμαχία οικονομική ισχυρή, που δεν αφήνει τις «αγορές» να μας κατασπαράξουν. Απεναντίας, με τη βοήθεια χωρών της Ευρωζώνης μειώθηκε το υπέρογκο εξωτερικό χρέος της Ελλάδας και εκτιμώ ότι δεν είναι μακριά ο χρόνος που θα μειωθεί ακόμα περισσότερο.
Β) Η κρίση που περνούμε μαζί με άλλες χώρες, κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, όπως μας διδάσκουν ανάλογες κρίσεις του παρελθόντος. Άλλωστε, από τις ομοιοπαθείς χώρες, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ήδη ξαναβγήκαν στις αγορές. Έτσι θα βγει και η Ελλάδα σε λίγο καιρό.
Γ) Τα ανοίγματα που κάνει η τρικομματική κυβέρνηση προς την Κίνα φαίνεται ότι σύντομα θα τονώσουν το εμπόριο, τον τουρισμό και μεγάλα αναπτυξιακά έργα, όπως το αεροδρόμιο του Ηρακλείου (Καστέλλι).
Δ) Οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι «ξεπούλημα» όπως καταγγέλλουν κάποιοι (που υποστηρίζουν να γυρίσομε στη δραχμή). Ξανά υπογραμμίζω ότι το (ελληνικό) κράτος και οι Δήμοι είναι κακοί επιχειρηματίες. Οι πιο παλιοί θυμούνται κρατικοποιήσεις, έπειτα αποκρατικοποιήσεις, έπειτα κοινωνικοποιήσεις με χορό εκατομμυρίων σε βάρος του φορολογούμενου Έλληνα.
Ε) Το 85% του λαού, με βάση την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, είναι προσανατολισμένο προς την Ευρώπη (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ). Αυτό είναι πολύ σημαντικό, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις-απόψεις.
Θεωρώ πολύ εποικοδομητική τη στοχοθέτηση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για κοινή πορεία των χωρών του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού έχουμε περίπου κοινά προβλήματα.
Στ) Από τις υποχρεώσεις που έχομε ως μέλη της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης (δεν πρέπει να είμαστε αγνώμονες και να ξεχνούμε αυτούς που μας τοποθέτησαν εκεί: (Καραμανλής-Σημίτης) προκύπτουν αλλαγές, που όπως ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα, δεν θα γινόταν ποτέ, αν είμαστε μόνοι μας: άρση του τραπεζικού απορρήτου-φορολογία την καταθέσουν (για να πληρώσουν φόρους και αυτοί που έχουν το χρήμα). Από την Ε.Ε. και τους δανειστές μας έρχεται το ετοιμαζόμενο φορολογικό νομοσχέδιο, που θα καθορίσει και δίκαιη φορολογία και σταθερότητα για επενδύσεις. Αυτές μόνο θα φέρουν την ανάπτυξη, η οποία ξεπλύνει τη σημερινή ντροπή να έχει η Ελλάδα 1,3 εκατομμύρια άνεργους και αναρίθμητα λουκέτα σε μικροεπιχειρήσεις. Από την Ε.Ε. μας υπαγορεύουν και άλλα χρήσιμα, όπως η ταχύτερη απόδοση Δικαιοσύνης.
Ζ) Στα χρόνια αυτής της κρίσης και της φτώχειας (και «όπου φτώχεια και μουρμούρα») της μείωσης μισθών και συντάξεων και του κοινωνικού κράτους ο Ελληνικός λαός έδειξε υποδειγματική ωριμότητα.
Πριν από δύο χρόνια ξέσπασε σε ένα είδος: επανάστασης με επίκεντρο την πλατεία Συντάγματος. Κάποιοι θερμοκέφαλοι είπαν, σχεδίασαν και επιχείρησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να καταλάβουν το Κοινοβούλιο. Αφού αποκρούστηκαν, κάποιοι δυστυχώς, έβαλαν στόχο τα άψυχα και έκαψαν κτίρια, επιχειρήσεις κ.α. από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια.
Ο ίδιος λαός είδε την υπερβολή, ζύγισε πάλι την κατάσταση και βάλθηκε στον αγώνα για αντιμετώπιση της κρίσης με ξεχασμένες ελληνικές αρετές: εθελοντισμός, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια στον γείτονα, στον άνεργο, στον άρρωστο, στον αδύναμο. Ο λαός μπήκε μπροστά από τις κομματικές ηγεσίες, ξεπέρασε και διέγραψε τις κομματικές περιχαρακώσεις και ζει με το πνεύμα της συμπαράστασης στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Με αυτά τα δεδομένα, πως να μην είναι αισιόδοξος κάθε λογικός άνθρωπος;
Υ.Γ. Σήμερα, Παρασκευή, που αρχίζουν οι Πανελλήνιες εξετάσεις, εύχομαι στους μαθητές ηρεμία και επιτυχία. (Ευτυχώς η τρικυμία πέρασε…). Ύστερα από τη συνετή απόφαση της ΟΛΜΕ, η κυβέρνηση οφείλει να ανακαλέσει το αίσχος της επιστράτευσης.
