Η διπλή επιβράβευση της εισαγγελέως διαφθοράς

Στην περίοδο της μεταπολίτευσης δεν θυμάμαι άλλη εισαγγελική έρευνα εκτός από αυτήν που διεξάγει η εισαγγελία Διαφθοράς για την υπόθεση Novartis, η αξιοπιστία της οποίας να έχει αμφισβητηθεί σε όλες της τις φάσεις, ξεκινώντας από την επιλογή και την εξέταση των μαρτύρων μέχρι την πρόσφατη διαβίβαση στη βουλή της δικογραφίας με αίτημα την άρση της ασυλίας του Ανδρέα Λοβέρδου. Και να μην λησμονούμε, βέβαια, τη σφοδρή κριτική που έχει ασκηθεί εκ των ένδον κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς.

Εντούτοις, αυτές τις μέρες οι χειρισμοί της εισαγγελέως έλαβαν διπλή επιβράβευση, δηλαδή ενθάρρυνση να ακολουθήσει την ίδια πορεία. Στις 10/4/19 η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος επιδοκίμασε όλες τις έως τώρα ενέργειές της, υπογραμμίζοντας ότι ««μοναδικός γνώμονας των εκάστοτε χειρισμών [των εισαγγελέων, δηλαδή και των δικών της] επί εκκρεμών υποθέσεων αποτελεί η συλλογή και αξιοποίηση αποδεικτικών στοιχείων προς τον σκοπό της ανεύρεσης της ουσιαστικής αλήθειας».

Επίσης, στις 11/4/19 το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αποφάσισε, με πλειοψηφία 8-3, να ανανεώσει τη θητεία της στη θέση που κατέχει για δύο ακόμη χρόνια. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ορισμένοι δικαστές και εισαγγελείς έθεσαν ζητήματα σχετικά με τους χειρισμούς της στην έρευνα για την υπόθεση Novartis, αλλά εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι αυτά δεν επηρέασαν τη στάση της πλειοψηφίας.

Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, η Ένωση Εισαγγελέων προειδοποίησε τους πολιτικούς, οι οποίοι χαρακτηρίζουν επίορκους τους εισαγγελείς που χειρίζονται την υπόθεση Novartis, ότι διαπράττουν το κακούργημα της κατάχρησης εξουσίας και ότι με τις επικρίσεις τους λειτουργούν «επικινδύνως για τη δημοκρατία». Ατυχέστατη έως και ειρωνική κατηγορία, αν αναλογιστεί κανείς ποιος υπονομεύει τη δημοκρατία: αυτοί που εντοπίζουν ένα πρόβλημα ή όσοι, κατά τον συνταγματολόγο καθηγητή Ευάγγελο Βενιζέλο, επιχείρησαν «συστηματική αλλοίωση των θεσμών προκειμένου να προσβληθεί ο πυρήνας τους, στον οποίο ανήκει και η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης»;