Είναι ανάγκη να αντλήσουμε κουράγιο μέσα από κάποιο όραμα ότι κάποτε θα εκπονηθεί ουσιαστικό σχέδιο που θα εκριζώσει τα αίτια καταστροφής μας και θα ριζώσει τη δυναμική αναδημιουργίας.
Η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας κι αξιοπρέπειας εξαρτάται αποκλειστικά από την παιδεία, η οποία αποτελεί την ανεκτίμητη και μοναδική για τον άνθρωπο διαπλαστική διαδικασία.
Είναι το υπόβαθρο μιας κοινωνίας, γιατί θεμελιώνει τις αντιπροσωπευτικές αρχές και διαποτίζει τις αξίες που καθορίζουν τη μελλοντική πορεία σε ένα τόπο.
Η έλλειψη ενός παγιωμένου αξιοκρατικού εκπαιδευτικού συστήματος έχει ως αποτέλεσμα την αναπαραγωγή μιας παθογόνας νοοτροπίας που έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια τη διαστρέβλωση του συλλογικού αισθήματος σε βάρος της κοινωνικής ευημερίας.
Η πιο σημαντική επίπτωση είναι η εδραίωση της μοιρολατρικής ανέχειας στην ελληνική συνείδηση, η οποία αναχαιτίζει τις θετικές ενέργειες αλλαγής και αποτρέπει την πρόοδο.
Το μεγάλο ζητούμενο κατά τη γνώμη μου είναι η διάχυση των δημοκρατικών θεσμών στη δομή της κοινωνίας και η χρήση αυτών των θεσμών από τους πολίτες.
Έτσι, δημιουργείται μια ισχυρή δημοκρατική δύναμη που αποτελεί μηχανισμό ελέγχου στην αυθαίρετη άσκηση πολιτικής εξουσίας και την εγγύηση για αειφόρα υγιή ανάπτυξη.
Ο τρόπος επιτυχίας περνάει μέσα από μια πρακτική καταγραφή δεδομένων (κατάρτιση κτηματολογίου, εκσυγχρονισμός δημόσιας διοίκησης κ.λπ.) που θα εμπεδώσει αίσθημα ασφάλειας και θα απελευθερώσει την δημιουργικότητα των πολιτών.
Οι Έλληνες πολιτικοί, μετέτρεψαν τη χώρα μας σε ζητιάνο και τους Έλληνες, ακόλουθους πίσω από το άρμα της ευρωζώνης με μοναδικό όραμα, να παίρνουμε τις δόσεις των δανείων και να διαγράψουν το χρέος μας.
Έχει διαπιστωθεί ότι λιγότερο από 5% των χρημάτων του συνολικού πακέτου διάσωσης πήγαν στον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας γίνεται αποκλειστικά από τους δανειστές μας.
Σε αυτή την κατάσταση αφανισμού μας, ας ενθυμούμαστε την εθνική επιγραφή του Τάγματος της Τιμής όπως καθιερώθηκε το 1975, δια του Π.Δ. 849/1975, (ΦΕΚ 273Α΄/4-12-1975): «Ο Αγαθός Μόνος Τιμητέος» («μόνο ο δίκαιος πρέπει να τιμάται»).
Το 1829, (1) τελευταίο χρόνο της επανάστασης, από την Δ’ Εθνική Συνέλευση του Άργους, (ΦΕΚ 19/1833) αποφασίστηκε η σύσταση τάγματος του Σωτήρα για να υπενθυμίζει ότι χάρη στη Θεία συμπαράσταση πραγματοποιήθηκε η Εθνική Παλιγγενεσία: «Η δεξιά σου χείρ, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύι».
Το 2016 είναι παγκόσμιο έτος αφιερωμένο στον φιλόσοφο Αριστοτέλη, ενός από τους ιδρυτές της επιστημονικής σκέψης όπου διαχώρισε τον μύθο από τον λόγο και το αποτέλεσμα μιας πράξης από το αίτιο που την προκάλεσε.
Έτσι και εμείς, σήμερα οφείλουμε να διαχωρίσουμε το αποτέλεσμα από το αίτιο και να οικοδομήσουμε κράτος με θεμέλιο τον πολίτη και την άρρηκτη σύνδεση κράτους και κοινωνίας.
Για να συμβεί αυτό πρέπει να δημιουργηθεί ένα ανώτατο συνταγματικά κατοχυρωμένο, νομικό πλαίσιο που θα καθοδηγεί και διαπαιδαγωγεί τους πολίτες σε μια εξελικτική πορεία ανάθεσης ευθυνών και αναγνώριση μιας ενιαίας ταυτότητας σε μια βαθιά κατανόηση της σχέσης δικαιωμάτων-υποχρεώσεων.
Η ελπίδα έρχεται με το τραγούδι των παιδιών σε εκδήλωση της Ευρωπαϊκής επιτροπής για την ημέρα της Ευρώπης: «δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι, ούτε σπουδαίοι ούτε κοινοί, είμαστε απλά διαφορετικοί».
Μόνο με αυτή τη διαπίστωση μπορούμε να κατακτήσουμε την εθνική αυτογνωσία, ώστε να διαμορφωθεί μία ενιαία συνείδηση προσαρμοσμένη στις σύγχρονες πολύπλοκες συνθήκες για να διεκδικήσουμε τα δίκαια που μας αξίζει.
