Από την έναρξη της δημοσιονομικής κρίσης στη χώρα μας, σύμφωνα με στοιχεία που συνυπολογίζουν τη μετανάστευση ελλήνων και την υπογεννητικότητα, έχουν χαθεί εννέα πόλεις σαν το Ρέθυμνο.
Συγκεκριμένα από το 2011 έως το 2014 είχαν αναχωρήσει περί τους 200.000 νέοι επιστήμονες ενώ ταυτόχρονα οι γεννήσεις ήταν για πρώτη φορά λιγότερες το 2011 με συνολική απώλεια στην τριετία 38.000 αγέννητα παιδιά.
Στις παραπάνω εκτιμήσεις δεν συμπεριλαμβάνεται η τελευταία οδυνηρή διετία η οποία αυξάνει την έκταση κι η οποία ακόμη δεν έχει αποτυπωθεί στο σύστημα καταγραφής.
Αυτό που ίσως έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι το ποσοστό μορφωμένων νέων ανθρώπων επί του πληθυσμού είναι 30% και από τα υψηλότερα στον κόσμο.
Αυτό το γεγονός θα μπορούσε να αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδα αλλά δυστυχώς με την υφιστάμενη μαζική εξαγωγή νέων ελλήνων επιστημόνων αυτό το πλεονέκτημα ανήκει πλέον στα κράτη που επελέχθησαν ως τόπος προοπτικής κι ευημερίας.
Το σύστημα της χώρας δημιουργεί εμπόδια στη δημιουργικότητα και με πυλώνα τον ιερό θεσμό της οικογένειας καταπατείται η έννοια της αξιοκρατίας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Εξ αυτής της αιτίας δεν γίνεται διάχυση της δημοκρατίας στην κοινωνία ώστε ο πολίτης να έχει λόγο και να μπορεί να αναλάβει ουσιαστικές ευθύνες και να θεμελιώσει ένα δίκαιο προοδευτικό σύστημα.
Αντίθετα ο έλληνας πολίτης είναι υποβαθμισμένος σε ένα υπήκοο περιορισμένης ισχύος που η φωνή του ακούγεται κατά περίπτωση ενώ λόγω των θεσμικών αδιεξόδων καταδικάζεται σε μια τριτοκοσμική αδιαφορία μοιρολατρίας.
Το αίτιο του προβλήματος που είναι η πολιτική αυθαιρεσία δηλαδή το μονοπώλιο εξουσίας από ένα κοινοβούλιο που ελέγχει τα πάντα αλλά δεν πράττει τίποτα.
Παρά το ότι διαφωνώ με τον τρόπο επιβολής και εφαρμογής του μνημονίου, στο τρίτο μνημόνιο προβλέπεται κώδικας δεοντολογίας βουλής, ο οποίος θα δημιουργήσει ένα σημείο αναφοράς και λογοδοσίας ώστε να συνετίζει τους ατίθασους βουλευτές που μας έχουν καταστρέψει.
Είναι η χώρα μας, ο τόπος μας κι η ιστορία μας το μέλλον μας που πρέπει να προστατεύσουμε και να εδραιώσουμε τις αναγκαίες πολιτικές οικονομικές κοινωνικές συνθήκες ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα της Ελλάδας.
Οι εταίροι δανειστές έχουν δύο δεδομένα, ότι πλέον η κυβέρνηση δεν έχει πλειοψηφία κι ότι τα διαθέσιμα χρήματα τελειώνουν τον Μάιο ενώ δόθηκε προθεσμία δύο μηνών εφαρμογής δεσμεύσεων της συνθήκης Σένγκεν.
Αν μέχρι τον Μάρτιο δεν έχουν υλοποιηθεί τα συμφωνηθέντα ενεργοποιείται το αρθ.26 της συνθήκης που δίνει τη δυνατότητα στα ευρωπαϊκά κράτη να κλείσουν τα σύνορα τους.
Οι εταίροι θεωρούν ότι δεν ταυτοποιούνται οι πρόσφυγες μετανάστες στην Ελλάδα σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Εuropol με αποτέλεσμα να εισέρχονται στις χώρες τους με πλαστά διαπιστευτήρια που επιτρέπουν την εξάπλωση της τρομοκρατίας.
Έχουν έντονη ανησυχία με τη στάση των ελληνικών αρχών στην έλλειψη ελέγχου γνησιότητας στοιχείων προσφύγων, μεταναστών και θέλουν να προστατευτούν από είσοδο εγκληματιών.
Η εφαρμογή του αρθ.26 της συνθήκης είναι και το ουσιαστικό στάδιο πριν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς τόσο η συνθήκη Σένγκεν όσο κι η ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε. έχουν αλληλένδετη ισχύ.
Η ευρωζώνη δεν αποτελεί αυτοτελή νομική οντότητα αλλά μια ενιαία αδιάσπαστη ενότητα με την Ε.Ε. και τα κράτη μέλη που αποχωρούν από την ευρωζώνη αυτόματα αποχωρούν από την Ε.Ε.(νομική έκθεση του ευρωπαϊκού συμβουλίου).
Συνεπώς οφείλουμε να σκεφτούμε ορθολογικά στην αισθηματοκρατούμενη χώρα που έχουμε την ευλογία να ζούμε και με θεμέλιο το μέλλον της χώρας να ιδρύσουμε μια συνθήκη που θα καθορίζει το κράτος μας.
Ένα κράτος δημοκρατικό με δομές κι υπηρεσίες που παράγουν αξίες και θα προάγουν ανθρωπιστικά ιδεώδη και θα προστατεύει την κοινωνία, την ειρήνη και την πρόοδο.
