Έπεσε στα χέρια μου μια έρευνα του Forum του Davos, όπου εκτιμώνται κάθε χρόνο οι μελλοντικές οικονομικές επιδόσεις της Ευρώπης και απογοητεύτηκα πλήρως. Η έρευνα αφορά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και εξετάζει τα μέλη της με βάση τις δυνατότητες ανάπτυξης και ευημερίας που έχουν ή θα αποκτήσουν στο μέλλον. Τιτλοφορείται «Έρευνα ανταγωνιστικότητας, στην Ευρώπη του 2020» και χρησιμοποιεί κριτήρια που έχουν να κάνουν με την ανταγωνιστικότητα των κρατών μελών της Ε.Ε., για να βγάλει τα συμπεράσματά της για το που θα βρίσκεται κάθε χώρα, σε σχέση με τις υπόλοιπες, το έτος 2020.
Στον πρόλογο αναφέρει ότι, ανταγωνιστικές Οικονομίες είναι αυτές που μπορούν να παράσχουν υψηλά επίπεδα ζωής και διαβίωσης σε όλους τους πολίτες-μέλη της κοινωνίας τους, αδιακρίτως αν αυτοί ανήκουν στους φτωχούς, στη μεσαία τάξη ή στους πλούσιους, αδιακρίτως επαγγέλματος, αδιακρίτως φύλου και αδιακρίτως χρώματος. Συγχρόνως, στις οικονομίες αυτές, το κράτος προτρέπει τους πολίτες του να συμμετέχουν σε όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες και να ικανοποιούν τις ανάγκες τους, χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των επομένων γενεών. Διότι, πρέπει και αυτές να έχουν τη δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες, στο μέλλον. Ότι ακριβώς δηλαδή, δεν έκανε η Ελλάδα επί δεκαετίες, με αποτέλεσμα την κρίση που βιώνουμε όλοι σήμερα.
Στην έρευνα αυτή, η χώρα μας εμφανίζεται στο έτος 2020 δεύτερη ανάμεσα στα 28 κράτη-μέλη της Ένωσης, όσον αφορά τη διαθεσιμότητα μηχανικών και επιστημόνων γενικότερα και δεύτερη επίσης, στη δυνατότητα ανάπτυξης του τριτογενούς τομέα, δηλαδή του τομέα των Υπηρεσιών. Και οι δύο αυτοί δείκτες αποτελούν σημαντικά κριτήρια για τις μελλοντικές προοπτικές ανάπτυξης μιας χώρας της Ε.Ε. Μόνο που εμείς, τους επιστήμονες δεν τους αξιοποιούμε, τους εξάγουμε, για να τους αξιοποιήσουν έτοιμους οι άλλοι. Διότι, τα τελευταία πέντε χρόνια, έφυγαν από την Ελλάδα πάνω από διακόσιες χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι, δηλαδή δύο ολόκληρες γενιές, για να βρουν την τύχη τους και να εργαστούν σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Ενώ την ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα, με εξαίρεση ίσως τον τουρισμό, την εμποδίζει το κράτος, με τους περιορισμούς που θέτει στην επιχειρηματικότητα, αντί να την ενθαρρύνει.
Η Ελλάδα, είναι επίσης σχετικά ψηλά (ενδέκατη) στις προσπάθειες προστασίας του περιβάλλοντος, πάντα μεταξύ των 28 κρατών της Ε.Ε. Αλλά οι «καλοί βαθμοί» σταματούν εδώ.
Στους υπόλοιπους εξήντα περίπου δείκτες, που καθορίζουν το που θα βρεθεί οικονομικά στο μέλλον η χώρα μας, είμαστε σήμερα κυριολεκτικά «πάτος». Δυστυχώς δε, όπως προβλέπει η έρευνα, πάτος θα μείνουμε και το 2020. Οι δείκτες αυτοί έχουν να κάνουν με την έξυπνη ανάπτυξη, όπου θα είμαστε στην 25η θέση, ανάμεσα στους 28. Εικοστοί όγδοοι θα είμαστε, στη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών μας και στην ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ τους. Παρά τις υποτιθέμενες «διαρθρωτικές αλλαγές» που δήθεν υλοποιούμε, με κόπο, κόστος και δάκρυα, από το 2010. Τελευταίοι είμαστε και θα είμαστε στην δυνατότητα χρηματοδότησης των επιχειρήσεων. Που να βρεθούν χρήματα αυτό τον καιρό, αφού όσα δεν «έκαψαν» οι τράπεζες και οι τραπεζίτες, βρίσκονται σε πιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού, όπου ενισχύουν ξένες οικονομίες, ή είναι θαμμένα στους κήπους και τα υπόγεια των σπιτιών μας.
Σχεδόν τελευταίοι (εικοστοί πρώτοι) θα είμαστε στην επιχειρηματικότητα, ενώ στην πληροφορική και στην ψηφιακή ατζέντα, που χαρακτηρίζουν την εποχή μας, θα είμαστε εικοστοί έκτοι. Και ας έχει εξαγγείλει το «internet για όλους», ο πρωθυπουργός κύριος Σαμαράς. Παρά δε τις εξαγγελίες περί απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, εκεί θα είμαστε εικοστοί δεύτεροι, αφού στην ουσία δεν αλλάξαμε σχεδόν τίποτα, χρόνια τώρα. Τέλος, στη διευκόλυνση της γυναικείας επιχειρηματικότητας θα είμαστε εικοστοί έκτοι και στην διευκόλυνση της νεανικής επιχειρηματικότητας εικοστοί έβδομοι.
Πίσω από την Ελλάδα, στο σύνολο της έρευνας για το 2020, θα είναι μόνο η Βουλγαρία, που θα είναι εικοστή έβδομη και η Ρουμανία, που θα είναι εικοστή όγδοη. Σημειώνω ότι και οι δύο αυτές χώρες, απαλλάχθηκαν από το σοβιετικού τύπου καθεστώς τους, το 1989. Εμείς, από ότι φαίνεται, δεν απαλλαχτήκαμε ακόμη από τις σοβιετικού τύπου πρακτικές και αγκυλώσεις, οι οποίες θα εξακολουθήσουν επί μακρόν να μαστίζουν την οικονομία μας. Αντίθετα, η Λιθουανία, κομμουνιστική και αυτή μέχρι το 1989 αλλάζει και από εικοστή στη σχετική κατάταξη σήμερα, θα είναι 17η το 2020.
Η μνημονιακή Ιρλανδία θα είναι 11η και η Πορτογαλία θα βρίσκεται στην ικανοποιητική 15η θέση, ανάμεσα στις 28 χώρες της Ε.Ε. Πρώτη στην Ευρώπη, θα είναι το 2020 ή Φιλανδία, ενώ η Γερμανία θα βρίσκεται στην πέμπτη θέση και η Αυστρία στην έκτη.
Μετά τα παραπάνω απογοητευτικά για την Ελλάδα του μέλλοντός μας, μήπως πρέπει να δούμε πολύ πιο σοβαρά τα όσα δηλώνει ο κ. Λαφαζάνης του Σύριζα, για έξοδο της χώρας μας από το ευρώ, αλλά και τις διακηρύξεις του ΚΚΕ, για αποχώρηση όχι μόνο από την Ευρωζώνη, μα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Διότι έτσι, δεν θα έχουν τα διάφορα Forum με ποιόν να μας συγκρίνουν και θα είμαστε πρώτοι σε κατάταξη, αφού θα αποτελούμε μια ειδική κατηγορία από μόνοι μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η έρευνα είναι διαθέσιμη για μεταφόρτωση και ανάγνωση, στα Αγγλικά, στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://reports.weforum.org/europe-2020-competitiveness-report-2014/
