Οι σκέψεις αυτές γράφτηκαν πριν γίνει η πολεμική επέμβαση των Αμερικανών κ.λπ. ενάντια στη Συρία και παρουσιάζονται υπό μορφήν ερωτοαποκρίσεων.
1. Η επέμβαση των Αμερικανών κ.λπ. έχει καμία σχέση με το διεθνές δίκαιο;
Όχι, δεν υπάρχει καμία σχέση της επέμβασης με το διεθνές δίκαιο. Ακόμα και μια τυπική σύνδεση με το διεθνές δίκαιο απαιτεί τουλάχιστον μια ρητή απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που βέβαια, σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν γνωρίζουμε αν θα παρθεί αυτή η απόφαση, αφού θέλει σύμφωνη γνώμη (ή έστω αποχή) της Ρωσίας και της Κίνας. Η αφορμή για την επίθεση είναι ότι η πλευρά Άσσαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά των αντιπάλων του. Αυτό βέβαια δεν έχει επιβεβαιωθεί από καμία επίσημη πλευρά (π.χ. παρατηρητές του ΟΗΕ), αλλά απλώς είναι η κατηγορία που εξαπέλυσαν οι αντίπαλοι του Άσσαντ. Εκτός αυτού, η ενέργεια αυτή είναι εκτός της κοινής λογικής για δύο βασικούς λόγους: α) Η πλευρά Άσσαντ έχει πάρει τα πάνω της το τελευταίο τρίμηνο και έχει στριμώξει θεαματικά τους αντιπάλους της (με την βοήθεια της Χεζμπολάχ), β) Όλοι γνωρίζουν και πρώτος ο Άσσαντ ότι η χρήση χημικών όπλων θα ήταν ένας πολύ ισχυρός λόγος για τους Αμερικανούς να επέμβουν, οπότε δεν θα το έκανε άνευ λόγου. Γι’ αυτό άλλωστε οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι δορυφόροι τους δεν περίμεναν καν να φτάσουν οι παρατηρητές του ΟΗΕ στη Συρία για να δηλώσουν ότι θα επέμβουν.
2. Η επέμβαση των Αμερικανών κ.λπ. θα είναι προς όφελος του λαού της Συρίας;
Το καθεστώς Άσσαντ υπήρξε δικτατορία (από τις ηπιότερες ωστόσο του αραβικού κόσμου) που επέδειξε σεβασμό στις μειονότητες και τις θρησκευτικές διαφορές. Η αραβική άνοιξη στη Συρία ξεκίνησε ως αγώνας για δημοκρατικές ελευθερίες και κατέληξε στην κυριαρχία ανάμεσα στους αντιπάλους του Άσσαντ των φονταμενταλιστών και μάλιστα της τρομοκρατικής οργάνωσης Άλ Κάιντα. Οι πρώτοι που αποχώρησαν από τους εξεγερμένους ήταν οι μειονότητες (Δρούζοι, Χριστιανοί, Αλαουίτες, Κούρδοι κ.λπ.). Αμέσως μετά έφυγαν οι ζητούντες δημοκρατία γιατί διαπίστωσαν ότι τελικά δούλευαν για μια θεοκρατική και όχι για μια δημοκρατική Συρία.
Αν η επέμβαση των Αμερικανών κ.λπ. βοηθήσει να επικρατήσουν οι αντίπαλοι του Άσσαντ στη Συρία, αυτό δεν θα είναι προς όφελος του λαού της Συρίας. Θα είναι μια καταστροφή για τις μειονότητες που αποτελούν το 35% του λαού και θα είναι μια καταστροφή για τη Δημοκρατία, αφού θα επικρατήσουν οι φονταμενταλιστές που θα επιβάλλουν θεοκρατικό σύστημα.
3. Η επέμβαση των Αμερικανών κ.λπ. θα είναι προς όφελος των ΗΠΑ κ.λπ.;
Οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Αγγλία βρίσκονται αυτή την εποχή σε οικονομική κρίση και οικονομική στενότητα. Μια επέμβαση με υπερσύγχρονο υλικό («χειρουργικές» επιθέσεις με πυραύλους κ.λπ.) θα στοιχίσει αρκετά και θα δυναμώσει την οικονομική τους κρίση. Από τη Συρία δεν έχουν να αρπάξουν τίποτα το σημαντικό, αφού δεν έχει άξια λόγου πετρέλαια. Από την άλλη θα έχουν να αντιμετωπίσουν πιθανά αντίποινα από τη Ρωσία και την Κίνα. Ένα πιθανό αποτέλεσμα θα είναι να επικρατήσουν στη Συρία οι φονταμενταλιστές και οι συνδεδεμένοι με την Αλ Κάιντα, οι οποίες δυνάμεις είναι σφοδροί αντίπαλοι της Δημοκρατίας, αλλά και της καπιταλιστικής Δύσης. Άρα μια επέμβαση της Δύσης στη Συρία, είναι ενάντια στα πραγματικά συμφέροντα της Δύσης. Επομένως γιατί το κάνουν θα μου πείτε; Γιατί στις χώρες αυτές και κυρίως στις ΗΠΑ, οι πολιτικοί που βρίσκονται στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση χρηματοδοτούνται και επηρεάζονται από τις βιομηχανίες όπλων, οι οποίες είναι οι μόνες που θα κερδίσουν από την επέμβαση αυτή.
4. Τι επιπτώσεις θα έχει η επέμβαση αυτή στην περιοχή της Μ. Ανατολής;
Κατ’ αρχήν θα σπεύσουν για βοήθεια του Άσσαντ οι σιίτες του Λιβάνου και του Ιράκ. Άρα θα έχουμε επέκταση (διάχυση) του πολέμου. Επίσης το Ιράν (σιίτες) όχι μόνο είναι υποστηριχτής του Άσσαντ, αλλά όπως έχουν δηλώσει οι ηγέτες του, σε περίπτωση επέμβασης στη Συρία, θα στείλει χιλιάδες πυραύλους κατά του Ισραήλ. Και βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε σιιτικές εξεγέρσεις κατά σουνιτικών κρατών στην Αραβική χερσόνησο. Και φυσικά θα πρέπει να αναμένουμε και την αντίδραση των παλαιστινίων σε ένα γενικευμένο πόλεμο. Και λογικά θα πρέπει να δούμε και τις αντιδράσεις της Ρωσίας και της Κίνας.
Επομένως οι λογικές επιπτώσεις της αμερικανικής κ.λπ. επέμβασης θα είναι (εναλλακτικά) α) Μια τρύπα στο νερό, β) η δημιουργία μιας Συρίας αντιδημοκρατικής και θεοκρατικής με τρομοκρατικές και αντιδυτικές διαθέσεις, γ) ένας γενικευμένος πόλεμος στη Μέση Ανατολή που θα εμπλακούν εκτός της Συρίας, ο Λίβανος, το Ιράκ, το Ιράν, το Ισραήλ, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία κ.λπ. δ) κάτι πολύ… ευρύτερο. Δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερη επίπτωση ενός πολέμου που οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι βιομηχανίες παραγωγής όπλων.
5. Τι πρέπει να κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις στη Συρία;
Πρέπει να αγωνιστούν για μια ειρηνική επίλυση του προβλήματος, με πρώτο σταθμό το σταμάτημα του πολέμου. Στις διαπραγματεύσεις να αποδεχθούν την αποχώρηση Άσσαντ, αλλά και την απομάκρυνση όλων των τρομοκρατικών και θεοκρατικών οργανώσεων από την εξουσία. Να αποδεχθούν όλοι ότι οι μειονότητες πρέπει να ζήσουν και να υπάρξουν στη Συρία, ώστε να μην επαναληφθεί αυτό που συνέβη στο Ιράκ επί Αμερικανών, όπου για παράδειγμα απέμεινε το 1/10 του χριστιανικού πληθυσμού.
* Ο Δημήτρης Χρ. Ράπτης είναι χημικός, πρ. διευθυντής ΕΛΠΕ
