Ευτυχώς που αγαπούν τόσο τους μαθητές και τους γονείς που αποφάσισαν να νομοθετήσουν περίεργους νόμους παραμονές των πανελληνίων με στόχο να καταστρατηγήσουν, όχι μόνο εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών, αλλά και κάθε είδους παιδαγωγικής και επιστημονικής λογικής οι οποίες χαρακτηρίζουν όλα τα δυτικά εκπαιδευτικά συστήματα.
Αλήθεια, πού ήταν η ευαισθησία αυτή, όταν οι ίδιοι μαθητές κρύωναν σε παγωμένες και κακοσυντηρημένες (από έλλειψη κρατικών κονδυλίων) τάξεις;
Αλήθεια, πού ήταν οι πολιτικοί για να αντιμετωπίσουν το υπαρκτό πρόβλημα του μαθητικού υποσιτισμού;
Να θυμίσω μόνο ότι η Δ.Ο.Ε. και άλλες οργανώσεις προσέφεραν από τα χρήματά τους για να ενισχύσουν τους μαθητές που δεν έχουν ούτε ένα κουλούρι την ημέρα να φάνε! (Το πρόγραμμα με τα φρούτα δεν είναι παρά η απόδειξη της ύπαρξης του προβλήματος, όχι η λύση).
Αλήθεια, πού ήταν όλοι αυτοί οι καθηγητές Πανεπιστημίων που τώρα κατέχουν βουλευτικές έδρες, όταν εμείς ως φοιτητές χάναμε ολόκληρες εξεταστικές από συνεχόμενες απεργίες των μελών Δ.Ε.Π. (και άρα πολλές χιλιάδες ευρώ, όντες όμηροι των δικών τους βουλήσεων), επειδή δεν τους άρεσαν οι αποφάσεις των τότε κυβερνήσεων…
Αλήθεια, γιατί έπρεπε τώρα, με αυτό το δόλιο τρόπο, να νομοθετήσουν υπέρ της αύξησης του διδακτικού ωραρίου και των υποχρεωτικών μεταθέσεων; Αν νομοθετούσαν μετά τη λήξη του σχολικού έτους, τι θα έχανε το Υπουργείο;
Ποιος είναι τελικά ο εκβιαστής των μαθητών, των γονέων και της ελληνικής κοινωνίας; Οι εκπαιδευτικοί ή το Υπουργείο;
Στους γονείς και τους μαθητές που σκέφτονται και φοβούνται τις μέρες της απεργίας προτείνω να σκεφτούν τα χρόνια της ΑΝΕΡΓΙΑΣ που έρχονται. Αυτοί π.χ. που θέλουν να σπουδάσουν φιλόλογοι, μαθηματικοί κ.τ.λ., αν αυξηθεί το διδακτικό ωράριο, είναι καλύτερα να αλλάξουν επιλογές γιατί δε θα εργαστούν στο αντικείμενό τους ούτε μέχρι το 2030.
Αν σκεφτούν αυτά, όχι φόβος, τρόμος θα τους πιάσει και τότε θα καταλάβουν ότι η απεργία έχει νόημα και γι’ αυτούς! Για να μην πω κυρίως για αυτούς!
Δυτικής Κρήτης (Χανίων-Ρεθύμνου)
