Παρασκευή 4/10/24.11:55. Στέκομαι στα βορεινά σκαλιά του σχολείου. Κοιτάω νευρικά το ρολόι μου…
«Γιατί νευρικά θα μου πείτε;».
«Περιμένω να συναντήσω ένα ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, θα ανταπαντήσω».
Δύο ανθρώπους που έζησαν την τραγωδία της Κύπρου από πρώτο χέρι. Είχα την τιμή να έχω παρακολουθήσει την παρουσίαση του βιβλίου «Eεπιχείρηση Νίκη -Αποστολή καταδρομέων της Α’ Μ.Κ. – Όπως την έζησα», λίγες μέρες πριν στο Σπίτι του Πολιτισμού όπου σύσσωμο το Ρέθυμνο την αγκάλιασε. Πολιτική, στρατιωτική ηγεσία αλλά και απλοί πολίτες φώναξαν με την παρουσία τους δυνατά «Δεν Ξεχνώ» τιμώντας την συγγραφική προσπάθεια του κ. Αποστολάκη αλλά και τον ελληνισμό που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στην από ανατολάς απειλή.
12:00. Είναι ακριβείς στην ώρα τους. Ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας, έφεδρος ανθυπολοχαγός κ. Χαράλαμπος Αποστολάκης και ο κρητικός Αεροπόρος Ευάγγελος Πετρουλάκης, Πτέραρχος ε.α., ανηφορίζουν τα σκαλιά και εισέρχονται στην σχολική μονάδα. Η παρουσία τους δυναμική. Τους υποδέχομαι με την αρμόζουσα τιμή και σεβασμό και κατευθυνόμαστε προς το αμφιθέατρο του 1ου ΓΕΛ. Εβδομήντα μαθητές/τριες της Γ’ Λυκείου έχουν επιλεγεί για την παρουσίαση…
«Θα με ρωτήσει τώρα σίγουρα κάποιος: Τι ενδιαφέρει τους μαθητές/τριες η τραγωδία της Κύπρου; Δεν τους φτάνει η αγωνία τους για τις πανελλαδικές εξετάσεις; Κι όμως τους ενδιαφέρει. Το σύγχρονο σχολείο αλλά και το μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό περιβάλλον απαιτούν οι νέοι και νέες να γνωρίζουν την ιστορία και τις προεκτάσεις της…».
Ξεκινάω με μια σύντομη εισαγωγή στο κοινό για τα γεγονότα της Κύπρου. Πραξικόπημα, Αττίλας I, Αττίλας II, αποστολή Νίκη, γεωγραφία και γεωπολιτική της ανατολικής μεσογείου, Τουρκική «γαλάζια πατρίδα»…
Οι μαθητές δείχνουν καθηλωμένοι… Ειδικά στην αναφορά της Τουρκικής «Γαλάζιας Πατρίδας», που αφορά την πλήρη αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στην ανατολική μεσόγειο και την κατάληψη ακόμα και Ελληνικών νησιών. Τα πράγματα όμως αναμένεται να πάρουν ακόμα πιο βαθιά διάσταση… Τον λόγο παίρνουν οι πολεμιστές της Κύπρου. Είναι εκεί μπροστά τους. Ο χρόνος τους έχει αλλάξει, αλλά μέσα τους υπάρχει η ίδια πατριωτική φλόγα. Το νιώθει κανείς ακούγοντάς τους να εξιστορούν την προσωπική τους εμπειρία. Μια εμπειρία που πρέπει να διασωθεί και να μεταφερθεί στις νέες γενιές. Στην οθόνη της αίθουσας προβάλλονται οι εικόνες τους από το πεδίο της μάχης 50 χρόνια πριν.
Όλοι παρακολουθούν υπνωτισμένοι… Η παιδεία και ο λόγος των πρωταγωνιστών μαγνητίζει μικρούς και μεγάλους. Την αρχή κάνει ο κ. Ευάγγελος Πετρουλάκης περιγράφοντας το αεροπορικό σκέλος των γεγονότων και την εμπειρία του με το αεροσκάφος «Νίκη 15». Μια μοναδική «πτήση» ξεδιπλώνεται στην αίθουσα… Αποφασιστικότητα, αυταπάρνηση, θάρρος και γνώση τα στοιχεία της πτήσης που εξιστορείται από τον άνθρωπο που έδωσε μια ανάσα βοήθειας στην ματωμένη μεγαλόνησο. Ένας μικρός ύμνος για την αεροπορική και πολεμική αρετή των Ελλήνων. Το χειροκρότημα των θεατών καταιγιστικό.
Η σκυτάλη περνάει στον κ. Χαράλαμπο Αποστολάκη. Ο λόγος καθηλωτικός. Η αποστολή της Ά Μ.Κ. ζωντανεύει. Απώλειες και ηρωισμός εναλλάσσονται στην εξιστόρηση. Μια χούφτα ανδρών που κράτησαν μέχρι τέλους και απέτρεψαν τα χειρότερα για τον ελληνισμό παρουσιάζεται στο μαθητικό κοινό. Πολλά ερωτήματα γεννιούνται… Γιατί χάσαμε ενώ είχαμε υπεροπλία (αεροσκάφη Phantom, υποβρύχια 209, πυραυλάκτους, κλπ.); Τι συνέπειες είχε η διχόνοια των Ελλήνων για τον αγώνα; Τι σημαίνει λάθος πολιτική και στρατιωτική διαχείριση; Πως συνδέονται τα γεγονότα του τότε με τις εκκολαπτόμενες αλλαγές στην περιοχή; Ποιος είναι ο ρόλος του σύγχρονου Έλληνα πολίτη στις γεωπολιτικές αλλαγές και γιατί πρέπει να διακατέχεται από το δόγμα του πολίτη-οπλίτη;
Όλα αυτά συζητήθηκαν, απαντήθηκαν και προβλημάτισαν μικρούς και μεγάλους. Το σύγχρονο σχολείο πρέπει να αγκαλιάζει την ιστορία και να την αναλύει σε βάθος. Να αναζητεί την αλήθεια, τις αιτίες των γεγονότων και να δημιουργεί ένα πολίτη με γνώση του εθνικού και διεθνούς περιβάλλοντος. Αυτά φάνηκαν σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης.
Ένα εγκάρδιο χειροκρότημα έκλεισε την παρουσίαση. Η συγκίνηση διάχυτη στο αμφιθέατρο. Οι νέοι απέδωσαν φόρο τιμής σε αυτούς που έζησαν τα γεγονότα. Η γνώση που έλαβαν σήμερα θα αποτελέσει οδηγό για το αύριο. Ένα αναμνηστικό φτιαγμένο από τον τρισδιάστατο εκτυπωτή τους σχολείου μας με τα αρχικά της σχολικής μονάδας επιχρυσωμένα δίνεται ως ενθύμιο στους πρωταγωνιστές της ημέρας.
Κοιτάζω τα παιδιά… Τους παλαίμαχούς μας… Είναι ένα… και σκέφτομαι πόσο ανάγκη έχει η νεολαία μας από τέτοιους «φάρους».
Ένα έχω να σας πω…
«Μια σκυτάλη χρέους άλλαξε χέρια… Δόθηκε σε αυτά τα παιδιά που αποτελούν τους φυσικούς και πνευματικούς συνεχιστές της πατρίδας μας…».
κ. Χαράλαμπε Αποστολάκη
κ. Ευάγγελε Πετρουλάκη
Σας ευχαριστούμε για κάθε σας λέξη…
1ο Γενικό Λύκειο Ρεθύμνου
