Απόγευμα Πέμπτης και η ξαφνική μπόρα έχει γεμίσει τους δρόμους του Ρεθύμνου με δεκάδες ομπρέλες. Οι περαστικοί, βιαστικά, ψάχνουν κάποιο καταφύγιο από την ξαφνική νεροποντή. Στην οδό Σιγανού, πολλές ομπρέλες κινούνται σχεδόν συντεταγμένα στην ίδια κατεύθυνση. Ακολουθώντας τες, φτάνουμε έξω από το κτίριο του Α’ ΚΑΠΗ Ρεθύμνου. Οι δυνατές φωνές και η μουσική οδηγούν στο κατώφλι του.
Η ώρα κοντεύει επτά το απόγευμα και η αίθουσα του Κέντρου σφύζει από ζωή. Τα τραπέζια έχουν μετακινηθεί και μια πίστα έχει δημιουργηθεί στο κέντρο. Δεκάδες ηλικιωμένοι σε μεγάλες παρέες κάθονται και συζητούν αναμεταξύ τους, φωνάζουν κι αστειεύονται. Η χθεσινή χριστουγεννιάτικη γιορτή του Κέντρου Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων έχει ήδη ξεκινήσει, έχοντας κι έναν «απρόσκλητο» προσκεκλημένο.
Μετά την αρχική έκπληξη, εργαζόμενοι και μέλη μας καλωσορίζουν στη γιορτή. Η θέρμη του καλωσορίσματος, η μουσική, ένα ποτήρι κρασί κι η κουβέντα με τους παριστάμενους έχουν κάνει τη μπόρα και την κρύα ατμόσφαιρα του απογεύματος να φαντάζουν μακρινή ανάμνηση. Οπως εξήγησαν στα «Ρ.Ν.» οι άνθρωποι του Κέντρου, η ζεστή διακόσμηση της αίθουσας, από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, μέχρι τις κουρτίνες ή τα κάδρα που κρέμονται στους τοίχους έχει γίνει από τα μέλη του.
Το Α’ ΚΑΠΗ Ρεθύμνου αριθμεί σήμερα 1.000 ενεργά μέλη. Ανάμεσα σε άλλα, έχει τρία τμήματα γυμναστικής, ένα εργαστήρι κατασκευών, τμήμα εκκλησιαστικών ύμνων, χορού και χορωδία. Κι αν στα τμήματα αυτά συμμετέχουν όσοι ενδιαφέρονται για το καθένα, οι εκδρομές και οι γιορτές, όπως τη χθεσινή αποτελούν την καλύτερη αφορμή συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης, με μεγάλη μάλιστα συμμετοχή.
«Γιατί να μην έρθουμε να περάσει η ώρα μας;»
«Σήμερα έχουμε μια ωραία χριστουγεννιάτικη γιορτή, όπως κάνουμε κάθε χρόνο. Μας αρέσει, γι αυτό ερχόμαστε. Ο,τι έχει γίνει σήμερα έχει γίνει από το δικό μας χαρτζιλίκι. Οι εποχές δεν είναι όπως παλιά και στο Δήμο πια δεν του περισσεύει», λένε οι κυρίες Στέλλα, Δήμητρα και Αιμιλία. Το παλιότερο μέλος της παρέας, η κυρία Στέλλα είναι μέλος στο ΚΑΠΗ από το 1985. «Ο άντρας μου έχει “φύγει” και για μένα εδώ είναι μια παρέα», επισημαίνει η ίδια. «Γίνονται πολλά πράγματα συνέχεια. Ωραίες εκδρομές και συνεστιάσεις, όπως καλή ώρα απόψε. Γιατί να μην έρθουμε να περάσει η ώρα μας;», προσθέτουν οι υπόλοιπες.
Η συμμετοχή και η ενεργοποίηση των μελών του Κέντρου, είναι από τα βασικά κοινά σημεία αναφοράς στα λεγόμενα όλων όσων ξεπερνώντας την αρχική συστολή, αποφασίζουν να μιλήσουν ανοιχτά για τις εμπειρίες τους από τότε που εγγράφηκαν ως μέλη στο Α ΚΑΠΗ Ρεθύμνου. Σαν άλλη οικογένεια, τα «του οίκου» τα χειρίζονται οι γυναίκες. Υπάρχει άλλωστε και μια επταμελής επιτροπή των ίδιων των μελών, η οποία ερχόμενη σε συνεννόηση με τη διοίκηση του, προχωρά στις εκάστοτε δραστηριότητες.
«Η υποστήριξη που δίνουν τα ΚΑΠΗ στους ηλικιωμένους είναι πολύ μεγάλη»
Σε αυτή την επιτροπή συμμετέχουν και οι «τρεις Μαρίες». Μιλούν για μια «οικογένεια» που απόψε έχει «βεγγέρα». «Ο άντρας μου έφυγε όταν ήμουν 48 χρονών. Παιδιά δεν έχω. Έχω όμως οικογένεια και ανίψια που με αγαπάνε και τους αγαπάω. Αλλά από τότε που γράφτηκα στο ΚΑΠΗ, τώρα και 9 χρόνια, περνάω πάρα πολύ όμορφα. Κάνουμε διάφορες δραστηριότητες από ομάδες και χορωδίες μέχρι εκδρομές και βεγγέρες σαν τη σημερινή. Από το να καθόμουν μόνη στο σπίτι μου, εδώ είναι «παράδεισος». Γυρίζουμε μετά στο σπίτι μας ήρεμες κι ωραίες με τις αναμνήσεις μας απ’ όσα κάναμε μέσα στη μέρα», παραθέτει η μία εξ αυτών, αναδεικνύοντας τη συμβολή του Κέντρου, στην αντιμετώπιση του άγχους της μοναξιάς τις γιορτινές μέρες. «Είμαι εδώ από το 1993. Η υποστήριξη που δίνουν τα ΚΑΠΗ στους ηλικιωμένους είναι πολύ μεγάλη κι αν το προσωπικό είναι καλό, ακόμη μεγαλύτερη. Η προϊσταμένη εδώ, η κυρία Αγάπη Μαμαλάκη δε μας αφήνει. Οργανώνει συνέχεια δραστηριότητες», τονίζει από την πλευρά της η κυρία Χρυσή.
Η ώρα περνά κι ένα συγκρότημα από φίλους του Κέντρου διασκεδάζει τους παριστάμενους με παραδοσιακή μουσική. Δεν είναι μια γιορτή μόνο για την «Τρίτη Ηλικία», αφού εργαζόμενοι, μουσικό συγκρότημα και μέλη του Α ΚΑΠΗ Ρεθύμνου, έχουν γίνει πράγματι μια μεγάλη παρέα που διασκεδάζει με τραγούδι, χορό και φυσικά πειράγματα και καλαμπούρια.
Καθώς ανοίγει η πόρτα, στην αίθουσα μπαίνει μια νεαρή κοπέλα. Δεν είναι κάποια από τις εργαζόμενες, όπως όμως φαίνεται, οι άνθρωποι εδώ τη γνωρίζουν καλά και την υποδέχονται με χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά. Είναι η Στέλλα, η «εγγονή» τους όπως λένε, η οποία ως φοιτήτρια είχε περάσει από το ΚΑΠΗ για ένα εξάμηνο για την πρακτική της άσκηση. Μαθαίνοντας για την εκδήλωση έχει έρθει για να συμμετάσχει κι αυτή στη χριστουγεννιάτικη γιορτή.
Συνειδητοποιώντας ότι έχει βραδιάσει για τα καλά, ο αποχαιρετισμός γίνεται με βαριά καρδιά. Μια αναμνηστική φωτογραφία λειτουργεί ως υπόσχεση για μια επόμενη επίσκεψη, με εχέγγυο, το τυπωμένο αντίγραφό της. Αντί επιλόγου, οι ευχές των μελών του Κέντρου, ενόψει των ημερών: «Υγεία, χαρά και ευτυχία και η πατρίδα μας να βρει το δρόμο της» λέει ένα από αυτά. «Να είναι όλοι γεροί, δυνατοί, να έχουν κουράγιο στις σημερινές συνθήκες», έρχεται να προσθέσει ένα άλλο. «Και το ΚΑΠΗ θέλει κάποια συμπαράσταση. Οι «μεγάλοι» αν μπορούν να βοηθήσουν, να προσφέρουν κάτι», είναι η φράση κατακλείδα, ειπωμένη από τους ίδιους, στη χθεσινή κουβέντα με τη μεγάλη οικογένεια του Α’ ΚΑΠΗ Ρεθύμνου.
