Όποιος διαβάσει την απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα και τις προτάσεις που υπέβαλε η Κυβέρνηση για έγκριση στην Τρόικα (Θεσμούς τους λένε τώρα), θα τρίβει κυριολεκτικά τα μάτια του. Αν δεν ήξερε ποιος συμφώνησε στην απόφαση και ποιος συνέταξε τις προτάσεις, θα μπορούσε άνετα να αποδώσει τα κείμενα στη Ν.Δ., στο ΠΑΣΟΚ ή στο Ποτάμι.
Ο θανάσιμος κίνδυνος για τη χώρα ανάγκασε την Κυβέρνηση να στρίψει 180 μοίρες το τιμόνι, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Το τίμημα είναι ότι πάμε πιο πίσω από εκεί που σταματήσαμε, αλλά το μελλοντικό όφελος για την Ελλάδα θα είναι ανυπολόγιστο, εφόσον δεν υπάρξει οπισθοδρόμηση.
Η Κυβέρνηση συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα με αυστηρούς όρους, αξιολόγηση, δεσμεύσεις. Παρέδωσε ακόμη και τα λάβαρα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή το μνημόνιο ήταν καταστροφικό και ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Ως προς το πρώτο σημείο, το κείμενο του Eurogroup που συνυπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών ξεκινάει με την παραδοχή ότι το μνημόνιο ωφέλησε τη χώρα:
«To Eurogroup επαναλαμβάνει την ικανοποίησή του για τις εντυπωσιακές προσπάθειες προσαρμογής (the remarkable adjustment efforts) που έχει καταβάλει η Ελλάδα και οι Έλληνες κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών».
Ως προς το δεύτερο, η Κυβέρνηση συμφώνησε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Το κείμενο που συνυπέγραψε ο υπουργός Οικονομικών, αναγνωρίζει απλώς την πρόθεση της Ελλάδας «να βελτιώσει την κοινωνική δικαιοσύνη» (enhancing social justice).
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη να προσγειωθούν όλοι στην πραγματικότητα, ότι δηλαδή η πολιτική της παραμονής μας στην Ευρωζώνη είχε και έχει έναν και μόνον δρόμο. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ο εύκολος δρόμος που κάποιοι ευαγγελίζονταν. Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, μήπως είναι επιτέλους καιρός να μπει τέλος στον ανόητο αλλά ολέθριο διχασμό που ταλαιπώρησε τη χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια;
*Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
