Όλα τούτα δεν έχουν ως μοναδική συνέπεια την οικονομική και κοινωνική αποσταθεροποίηση, αλλά σιγά-σιγά και μια ψυχική αποσταθεροποίηση. Χειρότερη, σίγουρα, από καθετί άλλο…
Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές από τη θέση αυτή ότι το πρώτο και βασικότερο βήμα για την έξοδο από την πολυεπίπεδη σημερινή κρίση είναι: Η αυτογνωσία, η αυτοκριτική. Η κατανόηση, δηλαδή του «τι μας οδήγησε στην τωρινή κατάσταση…».
Κουβέντα δεν ακούγεται για τα χρόνια της «πλαστής ευμάρειας», όταν είχε γίνει καθημερινή πρακτική (για κράτος και πολίτες) η φαύλη νοοτροπία να «απλώνουμε τα πόδια μας πέρα από το… πάπλωμα»!
Ζούσαμε στον απόλυτο βαθμό σε μια κατάσταση αμερημνησίας, ατομικότητας και σε μια πλήρη αδιαφορία και απαξία για ό,τι ήταν δημόσιο αγαθό… Για καθετί κοινό.
Έχοντας παραδώσει «λευκή επιταγή» στο πολιτικό σύστημα και αποδεχόμενοι τον κομματικό συνδικαλισμό και την ταύτιση κόμματος -Κράτους, διαχειριστήκαμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο το πολιτικό «κεφάλαιο» αυτού του τόπου, το οποίο με τη σειρά του «εκμεταλλεύτηκε» την «λευκή επιταγή» με αδιαφάνεια οδηγώντας τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα.
Ως αντάλλαγμα οι πολίτες είχαν λάβει κατά καιρούς «ξεροκόμματα» ή «ψίχουλα» από τη φαύλη διαχείριση των δημόσιων αγαθών… Και τώρα που φτάσαμε στην πολύπλευρη αυτή κρίση, που στη βάση της είναι κρίση πολιτισμική, ακόμα και στη σημερινή κατάσταση τόσο το πολιτικό προσωπικό όσο και η κοινωνία αδυνατούν να συζητήσουν και να αντιμετωπίσουν μεθοδικά τον κατήφορο…
Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει συνθήκες «εμφυλιοπολεμικής» αντιπαράθεσης στο επίπεδο των κομμάτων και της κοινωνίας. Κάτι τέτοιο οδηγεί σε «συντηρητική» στροφή μεγάλων κοινωνικών ομάδων, που σήμερα βρίσκουν έκφραση ως ένα βαθμό στον ακροδεξιό χώρο και σε ένα δεύτερο επίπεδο στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Κυριαρχούν έτσι από τη μία η βία και το φυλετικό μίσος και από την άλλη τα «τυφλά» τρομοκρατικά χτυπήματα.
Και οι δύο «όψεις του νομίσματος» είναι πολύ επικίνδυνες για τον τόπο, βαθιά αντιδραστικές και σίγουρα… «συντηρητικές», όσο και αν κάποιοι τις διαχωρίζουν στο αποτέλεσμα και τη νοοτροπία τους. Μόνο οι πρακτικές, η μεθοδολογία και το «ιδεολόγημα» αλλάζουν…
Ο τρόμος, η φρίκη, η ανασφάλεια, ο πόνος, το «μίσος» (που καλλιεργούν ακόμα και μεταξύ τους) πέφτει στο «κεφάλι» της κοινωνίας…
Ένας νέος «ψυχρός πόλεμος» των «άκρων», που τα τρέφει και τα συντηρεί. Με μόνο θύμα την κοινωνία.
Είναι ολοφάνερο ότι η έξοδος από τη σημερινή κρίση δεν θα έρθει μέσα από διαχωρισμούς, βία, μία δήθεν εξέγερση, μίσος για τους αλλοδαπούς (ένα μίσος βαθιά φυλετικό), αλλά μέσω της κάθαρσης με δικαιοσύνη. Το δεύτερο, λοιπόν, βήμα είναι αυτό…
Στη συνέχεια οι πολίτες θα επιλέξουν το πολιτικό προσωπικό, που θα «τραβήξει το κάρο» της χώρας προ τα εμπρός…
Την πολιτική εκείνη ηγεσία που δεν θα έχει καμία σχέση με το φαύλο παρελθόν. Μια ηγεσία που με θάρρος, αποφασιστικότητα, ρεαλισμό, όραμα, νέο παραγωγικό μοντέλο θα μπορέσει να εμπνεύσει τους πολίτες, να τους πείσει για τον εκσυγχρονισμό της χώρας με σοβαρή δουλειά και πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
Κι όλα τούτα με ανθρώπινο πρόσωπο, δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Αν δεν υπάρχει κοινωνική ισορροπία, κάθε προσπάθεια βρίσκεται στον «αέρα» και μαζί της θα βρεθεί και το μέλλον του τόπου… Οι πολίτες δεν αρκεί να αναγνωρίζουν και να αφήνουν πίσω τους το «σαθρό» κατεστημένο που οδήγησε τη χώρα ως εδώ… θα πρέπει να μπορούν να αναγνωρίζουν και ό,τι τους παρουσιάζεται ως «καινούργιο», αλλά ουσιαστικά είναι τόσο παλιό.. θα πρέπει να μάθουν να «διαβάζουν» πίσω από τις λέξεις την πραγματικότητα. Να αντιλαμβάνονται «τι κρύβεται πίσω από λόγια ευχάριστα», αλλά στην ουσία μη ρεαλιστικά και επομένως διπλά καταστροφικά για τη χώρα…
Τώρα πια, «η μπάλα είναι στο γήπεδο της κοινωνίας» και το μεγάλο ζήτημα είναι πώς θα διαχειριστεί την εξέλιξη των γεγονότων… Δηλαδή, αν θα αλλάξει (και η ίδια) νοοτροπία, αν θα διδαχθεί από τα λάθη της ή αν θα παραμείνει δέσμια στο φαύλο χθες ελπίζοντα στο «τυρί» αλλά αγνοώντας την «παγίδα»!
Από εδώ και πέρα οι ευθύνες της είναι μεγάλες…
Θα προδώσει, άραγε, το όραμά της για ένα ανθρώπινο μέλλον;
Το άστρο της ελληνικής δημοκρατίας 1974-2024
Συμπληρώνονται 50 έτη απρόσκοπτης πολιτικής ομαλότητας και οφείλουμε όλοι οι πολίτες της χώρας, με αμεροληψία και ωριμότητα να αντλήσουμε διδάγματα...