Κάποτε οι κοινωνίες και οι πολιτικοί ταγοί πορεύονταν με βάση κάποιες – καλές ή κακές – αρχές που υπαγορεύονταν από ιδεολογίες ή και κοσμοθεωρίες. Τελευταία η μόνη από τις παλαιότερες αρχές που έχουν διασωθεί και τις βιώνει ο άνθρωπος, είναι εκείνη του κοινωνικού δαρβινισμού, άντε να βάλουμε στο «παιγνίδι» το πολύ-πολύ και τον … «Ηγεμόνα» του Νικολό Μακιαβέλι!
Το «δικαίωμα» στη ζωή δεν είναι καθόλου δεδομένο και αυτονόητο και ας αφήσουμε κατά μέρος τις συζητήσεις περί ανθρωπισμού, ισότητας ή το άλλο μεγάλο «καλαμπούρι» που ακούει στο όνομα «Δικαιοσύνη»! Αυτό αφορά πλέον κάθε έκφανση του ανθρώπινου βίου και όποιος δεν το καταλαβαίνει ή δεν το κατανοεί, είναι απλά ένας αιθεροβάμων που δεν θα συμβιβαστεί με την πραγματικότητα.
Μέρες που είναι θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στον κυνισμό, όπως αυτός εκφράζεται από τα όπλα που ηχούν και ξερνούν τον θάνατο στην Ουκρανία, όχι πολύ μακριά από την χώρα μας, αλλά έχουμε κι εμείς εδώ τον εγχώριο κυνισμό, που ξεδιπλώνεται σταδιακά και παγιώνεται ως μορφή πολιτικής έκφρασης, έτσι για να «ξεκαθαρίζουν» κάποια πράγματα. Αυτός ο κυνισμός εκφέρεται είτε από τα επίσημα χείλη υπουργών που επιχειρηματολογούν, ότι τυχόν μείωση φόρων στα καύσιμα δεν βοηθά όλους εμάς τις «φτωχάντζες», είτε από τους «λαγούς» του συστήματος τύπου δήθεν «δημοσιογράφους» – ερπετά που θεωρούν ότι οι μη «παραγωγικές μονάδες» έτσι κι αλλιώς δεν βάζουν βενζίνη, άρα δεν τους αφορά κάθε ανατίμηση ή πληθωρισμός, γιατί έτσι κι αλλιώς «πειναλέοι» είναι.
Κι όλα αυτά εκφράζονται δημοσίως, την ίδια ώρα που οικογένειες καίγονται ζωντανές από ανορθόδοξους τρόπους, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το χειμωνιάτικο ψύχος.
Άλλωστε από νωρίς είχε ξεκαθαριστεί «Ότι ισότητα δεν μπορεί να υπάρξει στην κοινωνία» – (αλήθεια ποιος έλληνας πολιτικός το είπε αυτό;) Πρόκειται για τον ίδιο κυνισμό που στερεί χιλιάδες νέους από το δικαίωμα στην μόρφωση και τον ακριβώς αντίστοιχο κυνισμό, που αποδομείται η δημόσια υγεία προκειμένου να κάνουν «παιγνίδι» οι ιδιώτες. Αν απαριθμήσουμε τα λεκτικά «ατοπήματα» τον τελευταίο καιρό όλα συγκλίνουν σε μια συνειδητή έκφραση του πιο αποτρόπαιου και χυδαίου κυνισμού – το βαφτίζουν ως «εξορθολογισμό» – προκειμένου να τσακίσουν κάθε ικμάδα κοινωνικής αντίστασης και σθένους απέναντί του.
