Η νέα κεντροαριστερά έρχεται

Εδώ και δύο χρόνια αρθρογραφώ για την εθνική αναγκαιότητα να υπάρξει (ξανά) η κεντροαριστερά στη χώρα μας. Σε όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου κυβερνούν ή τα κεντροδεξιά ή τα κεντροαριστερά κόμματα (ή μερικές φορές και τα δύο μαζί όπως συμβαίνει τώρα στη Γερμανία). Η Ελλάδα σήμερα είναι μια αξιοπερίεργη διαφορετικότητα.

 

Στα αριστερά υπάρχει ένα από τα λιγοστά εναπομείναντα στον κόσμο σταλινικά απολιθώματα, το ΚΚΕ. Εκεί γύρω υπάρχει ένας γαλαξίας αριστερών, αριστερίστικων και αναρχοαυτόνομων γκρουπούσκουλων με κυριότερο γνωστό την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αμέσως μετά έχουμε την παλαβή αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, όπου οι αριστερίστικες συνιστώσες και η αριστερή πλατφόρμα Λαφαζάνη έχουν επίσημα καταγεγραμμένο το 30% του οργανωμένου κόμματος και οι οποίοι ζητάνε έξοδο από την Ε.Ε. και το Ευρώ και οι υπόλοιποι υπό τον Τσίπρα, με την ενεργετική συμπαράσταση του πρώην βαθέος ΠΑΣΟΚ (Μητρόπουλοι, Σακοράφες, Φωτόπουλοι, Μπαλασόπουλοι κ.λπ.) τη μία στιγμή ξεσκίζουν τα μνημόνια και την άλλη μας λένε ότι έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφή.

 

Στα δεξιά έχουμε τρία κόμματα: α) Τη Ν.Δ., που αν εξαιρέσουμε καμιά δεκαριά κεντροδεξιά στελέχη της, όλοι οι υπόλοιποι υπό τον αρχηγό τον Σαμαρά, ανήκουν στη λεγόμενη λαϊκή δεξιά, που ελάχιστα απέχει από την καραδεξιά. β) Τους ΑΝΕΛ, το κόμμα των ψεκασμένων, δηλαδή αυτών που πιστεύουνε ότι «κάποιοι» ψεκάζουν με αεροπλάνα τους Έλληνες, για να τους έχουν «σούζα». γ) Την Χρυσή Αυγή, το νεοναζιστικό, ρατσιστικό, εθνικιστικό αυτό μόρφωμα, που παρά τις «δυσκολίες» που περνούν αυτόν τον καιρό οι δημοσκοπήσεις το κατατάσσουν τρίτο κόμμα, με ποσοστό 10% τουλάχιστον!

 

Στην κεντροαριστερά τι μένουν; Μένει καταρχήν το ΠΑΣΟΚ -οι πάλαι ποτέ κεντροαριστερά της χώρας- που φέρνει ευθύνη γιατί δεν κατάλαβε εγκαίρως πού οδηγούσε τη χώρα ο Καραμανλής ο μικρός, που δεν μπόρεσε εγκαίρως να ενημερώσει το λαό και τα κόμματα για το πού είχε φθάσει η Πατρίδα και γιατί δεν έφτιαξε ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση (φυσικά, για να μην βαυκαλιζόμαστε, ούτε σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά έχει φτιάξει αυτό το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση). Τα ηγετικά στελέχη της στην πλειοψηφία τους είναι φθαρμένα στο λαό, η σημερινή δημοσκοπική επίδοση του κόμματος είναι γύρω στο 6% και στις πρώτες εκλογές που θα αντιμετωπίσει θα είναι γύρω στο 3%. Στην κεντροαριστερά υπάρχει και η ΔΗΜΑΡ με δημοσκοπικές επιδόσεις από 2-5% και στο κόμμα αυτό αρχίζει να σχηματίζεται μια τάση επανένωσης με τον… ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύο αυτά κόμματα, ενώ ανήκουν στην κεντροαριστερά, δεν είναι δυνατόν να συνενωθούν και να αποτελέσουν τη νέα κεντροαριστερά, γιατί: δεν εμπνέουν το λαό, δεν έχουν όραμα, δεν έχουν σχέδιο για την κρίση, γιατί τελικά δεν μπορούν.

 

Στο κρίσιμο αυτό σημείο ήρθε η πρόσφατη διακήρυξη των 58, η οποία ζήτησε να γεννηθεί το νέο κόμμα της κεντροαριστεράς από τους χώρους κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, χωρίς όμως να αυτοδιαλυθούν τα κόμματα (που θα είχε ως παράπλευρη συνέπεια να πέσει η κυβέρνηση), και φυσικά τα δύο αυτά κόμματα να μην κατέβουν στις ευρωεκλογές, αλλά να συμμετάσχουν σ’ αυτές μέσω των οπαδών και στελεχών τους που θα απαρτίζουν το νέο κόμμα.

 

Στη συνέχεια στις 9-12-13 στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, η πρωτοβουλία των 58 διοργάνωσε μια εκδήλωση για να προωθήσει τις ιδέες της και η οποία στέφθηκε από μοναδική επιτυχία. Σε μια αίθουσα 700 καθημένων στριμώχθηκαν πάνω από 2.000 πολίτες και ακούστηκε ένας λόγος ανθρώπινος, ρεαλιστικός, προοδευτικός, μεταρρυθμιστικός, πατριωτικός, χωρίς λαϊκίστικα συνθήματα και ξύλινη γλώσσα. Το κέρδος για την πατρίδα και το λαό θα είναι μεγάλο, γιατί: α) Θα γίνει το αναγκαίο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, β) Θα περιοριστεί η ασυδοσία και η ανευθυνότητα της παλαβής αριστεράς, γ) Θα αναγκαστεί η Ν.Δ. να περάσει σε πιο κεντροδεξιές θέσεις, δ) Θα πέσει η Χρυσή Αυγή από το βάθρο του 3^ου κόμματος της Βουλής και ε) Θα δώσει στέγη σε όλους εμάς που από το 2010 (ή και παλιότερα) νοιώθαμε πολιτικά άστεγοι.

 

Καλή επιτυχία.