Συγκεκριμένα, η υπεραλίευση, αφορά το 47% των ψαριών, των ακτών του Ατλαντικού, το 68% των ψαριών των βορείων θαλασσών της Ευρώπης και το 80% των ψαριών της Μεσογείου. Με λίγα λόγια, ειδικά στη Μεσόγειο, αν δεν πετύχει η νέα ΚΑλΠ, σε πολύ λίγα χρόνια δεν θα έχουμε ψάρια για να ψαρεύουμε. Θα μετατραπεί σε νεκρά θάλασσα, χωρίς ζωή. Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίζουμε τις αλλαγές που θα επιφέρει η ΚΑλΠ, στις καταναλωτικές μας συνήθειες, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη θάλασσα και τα ψάρια οι αλιείς. Για το λόγο αυτό, παραθέτουμε μια σειρά ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους, ώστε να είμαστε όλοι ενημερωμένοι.
1. Τι αφορά η Νέα ΚΑλΠ:
Η Νέα ΚΑλΠ, καλύπτει τη διατήρηση των έμβιων υδάτινων πόρων και τη διαχείριση της αλιείας και τις δραστηριότητες υδατοκαλλιέργειας. Επιπλέον, επεκτείνεται σε μέτρα σχετικά με τις αγορές και τα οικονομικά μέτρα για την υποστήριξη των σκοπών της μεταποίησης και διάθεσης των προϊόντων αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας. Εμείς, πάντως, στη συνέχεια θα αναφερθούμε, κυρίως σε όσα αφορούν τη θαλάσσια αλιεία.
2. Ποιος είναι ο στόχος της:
Να βελτιώσει την μέχρι σήμερα Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ε.Ε. προκειμένου να διασφαλίσει κατά προτεραιότητα ότι, από το 2015, το ποσοστό θνησιμότητας λόγω αλιείας (των αλιευμάτων) θα αρχίσει να αποκαθίσταται σταδιακά. Στόχος είναι να βρίσκεται σε επίπεδα που θα επιτρέπουν την αποκατάσταση των αποθεμάτων όλων των ιχθύων, το αργότερο έως το 2020.
3. Πως θα γίνει αυτό και με τι μέσα:
Με πολυετή σχέδια που θα εφαρμοστούν δεσμευτικά από όλες τις χώρες της Ε.Ε, αρχής γενομένης από το 2014-2015. Τα σχέδια αυτά θα δημιουργηθούν για κάθε χώρα και τύπο αλιεύματος και θα εφαρμόζονται υποχρεωτικά από όλους, μετά το 2015. Θα καλύπτουν πολλαπλά αποθέματα, όταν η εκμετάλλευση των εν λόγω αποθεμάτων γίνεται από κοινού. Αν δηλαδή για παράδειγμα ψαρεύουμε μπαρμπούνια και λυθρίνια μαζί, θα πρέπει να γίνει ένα κοινό σχέδιο για τα δύο είδη. Τα πολυετή σχέδια πρέπει να θέτουν τη βάση για τον ορισμό αλιευτικών δυνατοτήτων και ποσοτικοποιημένων στόχων για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των σχετικών αποθεμάτων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Θα καθορίζουν επίσης σαφή χρονοδιαγράμματα, αλλά και μηχανισμούς προστασίας για απρόβλεπτες εξελίξεις. Έτσι, εκτιμάται ότι το 2020, θα έχουμε επιτύχει τη Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση (ΜΒΑ), για όλα τα είδη των ιχθύων.
4. Τι σημαίνει ΜΒΑ:
Μέγιστη Βιώσιμη Απόδοση, για κάθε απόθεμα ιχθύος, είναι η ποσότητα στην οποία δεν θα του προξενείται βλάβη, όπως θα αλιεύεται, χρόνο με το χρόνο. Αν δηλαδή οι επιστήμονες θεωρούν ως ικανοποιητική ποσότητα για τη Μεσόγειο, τους 10.000 τόνους μπακαλιάρους αυτή η ποσότητα πρέπει να διατηρείται έτσι, διαχρονικά, από το 2020 και μετά. Θα μπορούμε λοιπόν, μετά το 2020 να ψαρεύουμε το χρόνο 100 τόνους μπακαλιάρου, αν με την ποσότητα αυτή διασφαλίζεται ότι θα έχουμε πάλι 10.000 τόνους, το 2021 και ούτω καθεξής. Συνεπώς, αν ισχύσουν τα ανωτέρω νούμερα, η ΜΒΑ για το Μπακαλιάρο της Μεσογείου, θα είναι 100 τόνοι το χρόνο. Ανάλογο νούμερο, θα καθοριστεί με επιστημονικές μελέτες, για όλα τα ψάρια.
5. Ποιοι θα δικαιούνται να ψαρεύουν, αυτούς τους 100 τόνους:
Οι 100 αυτοί τόνοι, θα κατανεμηθούν με ποσόστωση, σε όλους τους αλιείς Μπακαλιάρου και σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που ασχολούνται με το ψάρεμα του είδους αυτού. Για κάθε ποσότητα Μπακαλιάρου, θα ελέγχεται το βάρος, καθώς αυτοί θα παραδίδονται στις ιχθυόσκαλες από τους ψαράδες των κρατών-μελών. Έτσι θα σταματά η αλιεία τους, όταν ξεπεραστεί το όριο που έχει τεθεί σε κάθε κράτος-μέλος.
6. Και τι θα γίνει, αν στα δίχτυα του Μπακαλιάρου, συλλαμβάνονται και Μπαλάδες, που έχουν διαφορετική ΜΒΑ:
Αν υπάρχει μικτή αλιεία, τότε η ΜΒΑ για το μικτό όγκο αλιευμάτων πια, θα καθορίζεται από το πιο ευπαθές είδος. Αν δηλαδή για κάθε ένα τόνο Μπακαλιάρους αλιεύουμε και 200 κιλά Μπαλάδες, αλλά η ΜΒΑ των Μπαλάδων είναι 10 τόνοι το χρόνο, τότε θα επιτρέπεται να ψαρεύουμε μόνο 50 τόνους Μπακαλιάρους, διότι στους 50 τόνους, θα έχουμε αλιεύσει επί πλέον και 10 τόνους Μπαλάδες, οπότε θα έχει καλυφθεί η ΜΒΑ για αυτούς και θα σταματά το ψάρεμα και των δύο ειδών. Αν τώρα, όπως συμβαίνει με τους Έλληνες Παράκτιους Ψαράδες, αλιεύονται πέντε ή και δέκα διαφορετικά είδη μαζί, με άλλη ΜΒΑ το κάθε ένα, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το σκεπτικό δύσκολα θα μπορεί να εφαρμοστεί, αφού ο έλεγχος θα είναι έως αδύνατος. Αυτό προβλέπει, πάντως η ψηφισθείσα Νομοθεσία.
5. Ποια θα είναι η επίπτωση της νέας ΚΑλΠ, γενικά στους Αλιείς:
Βραχυπρόθεσμα, μέχρι το 2020, αναμένεται να επιβληθούν σημαντικές απαγορεύσεις στην αλιεία των περισσοτέρων θαλασσίων ειδών. Μετά το 2020, όταν έχει επιτευχθεί η ΜΒΑ, θεωρητικά όλοι οι αλιείς θα επωφεληθούν από τις μεγαλύτερες ποσότητες ψαριών που θα αλιεύουν, λόγω της ανάκαμψης που θα υπάρξει στους θαλάσσιους πληθυσμούς. Άρα μεταξύ 2015 και 2020 θα υπάρξει σημαντική μείωση του εισοδήματος των αλιέων. Συνεπώς μέχρι το 2020, θα έχουν αποφασιστεί και επιβληθεί μεγάλες απαγορεύσεις στο ψάρεμα συγκεκριμένων ειδών, και όλοι οι αλιείς θα υποστούν μεγάλη μείωση του εισοδήματός τους.
6. Πως θα αντιμετωπιστεί η μείωση του εισοδήματος:
Θα βρεθούν και θα δοθούν σημαντικά ποσά σε όσους αλιείς θίγονται από τις απαγορεύσεις στο διάστημα μεταξύ 2015 και 2020. Αυτοί θα είναι κυρίως οι μικροί, παράκτιοι Αλιείς. Ταυτόχρονα θα επιδοτηθούν οι αποσύρσεις, ώστε να μειωθεί η αλιευτική ικανότητα των σκαφών. Επίσης θα ελεγχθούν οι Ιπποδυνάμεις τους, που σήμερα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και είναι πολύ μεγαλύτερες από όσο δηλώνονται. Με τον τρόπο αυτό θα επιδιωχθεί να μειωθεί η αλιευτική ικανότητα της Ε.Ε., γενικά.
7. Πως θα ορίζεται ένας «μικρός παράκτιος Αλιέας»:
Μέχρι τώρα οριζόταν ως μικρός παράκτιος Αλιεύς, όποιος δεν είχε συρόμενα εργαλεία και το σκάφος του ήταν μικρότερο από 12 μέτρα. Τώρα θα μπουν και άλλα κριτήρια, όπως οι καιρικές συνθήκες κάθε περιοχής που δραστηριοποιούνται αυτοί, η περίοδος παραμονής τους στη θάλασσα, τα εργαλεία που χρησιμοποιούν κλπ. Άρα υποθέτουμε, ότι η πίτα από τις όποιες ενισχύσεις, θα μοιραστεί σε περισσότερα ή σε διαφορετικά κομμάτια.
8. Πως θα οριστεί η αλιευτική ικανότητα των σκαφών και πως θα ελεγχθούν οι ιπποδυνάμεις:
Μέχρι σήμερα η αλιευτική ικανότητα ενός σκάφους οριζόταν από το μέγεθός του, σε συνδυασμό με την ιπποδύναμή του. Η αλλαγή, στην αλιευτική ικανότητα έγκειται στο ότι θα συμπεριληφθεί και το είδος των αλιευτικών εργαλείων που φέρουν τα αλιευτικά σκάφη. Έτσι θα γίνεται πολύ στενότερος και λεπτομερής έλεγχος, για τις αλιευτικές επιδόσεις κάθε ενός από αυτά, αφού θα καταγράφονται όλες οι εκφορτώσεις, όπως αναλύουμε στη συνέχεια, στην παράγραφο 10. Η ιπποδύναμη των σκαφών σήμερα, σε αρκετές περιπτώσεις, δεν είναι αυτή που αναφέρει η άδειά τους. Συχνά είναι πολύ παραπάνω. Για παράδειγμα, οι αρκετές Τράτες, ενώ έχουν δηλωμένες ιπποδυνάμεις μεταξύ 200 και 300 ίππων, στην πραγματικότητα, έχουν οκτακοσάρες και χιλιάρες μηχανές. Θα ελεγχθούν λοιπόν όλα τα σκάφη, από μικτές διεθνείς επιτροπές και πιστοποιημένα συνεργεία. Συνεπώς προβλέπονται μεγάλες ανατροπές, διότι σήμερα, για την Ελλάδα, άλλα υπάρχουν στα χαρτιά και άλλα γίνονται στην πράξη, όπως αναφέραμε ήδη. Τόσο οι ιπποδυνάμεις, όσο και άλλα αλιευτικά δεδομένα, απέχουν πολύ από τα οριζόμενα από το Κράτος, τις συμφωνίες και τους νόμους της Ε.Ε. Αναμένονται, φυσικά και μεγάλες αντιδράσεις, τόσο από τη Μέση, αλλά και από την Παράκτια Αλιεία.
9. Θα δημιουργηθεί Μητρώο αλιευτικού στόλου κάθε χώρας σε ισορροπία με τις διαθέσιμες αλιευτικές δυνατότητες:
Δημιουργείται Ενωσιακό Μητρώο Αλιευτικών Σκαφών και τίθεται στη διάθεση όλων των κρατών μελών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό θα γίνει με καταγραφή όλων των σκαφών, του μήκους, της αλιευτικής τους ικανότητας και της πραγματικής ιπποδύναμής τους, με μέριμνα του κάθε Κράτους. Την επαλήθευση των στοιχείων θα κάνει η Ε.Ε., άρα πρέπει αυτά να είναι υποχρεωτικά ΑΛΗΘΙΝΑ. Στα πλαίσια επίσης του Κανονισμού προβλέπεται να γίνει αξιολόγηση της ικανότητας του στόλου κάθε χώρας και, στις περιπτώσεις που δεν υφίσταται ουσιαστική ισορροπία μεταξύ της αλιευτικής ικανότητας και των διαθέσιμων αλιευτικών δυνατοτήτων, θα αναληφθεί υποχρεωτικά από κάθε ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος σχέδιο μείωσης της ικανότητας. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της υποχρεωτικής απόσυρσης αλιευτικών σκαφών, με ανάλογη αποζημίωση, ώστε να είναι τα δυο ανωτέρω σε ισορροπία μέχρι το 2020. Μη συμμόρφωση κράτους μέλους με τις απαιτήσεις αυτές θα έχει ως αποτέλεσμα την απόσυρση της δημόσιας ενίσχυσης και την επακόλουθη επιβολή περαιτέρω κυρώσεων από την Ε.Ε.
10. Κανένα αλίευμα, δεν θα απορρίπτεται στη θάλασσα, όλα θα καταγράφονται:
Σήμερα το 23% του συνόλου των αλιευμάτων απορρίπτεται στη θάλασσα. Αυτός ο μέσος όρος, αφορά το 10% των απορρίψεων της στατικής αλιείας, αλλά και το 50-60% που είναι οι απορρίψεις από τις Τράτες και γενικά από τα συρόμενα εργαλεία. Θα θεσπιστεί λοιπόν και θα εφαρμοστεί σταδιακά η υποχρέωση εκφόρτωσης και καταγραφής όλων των αλιευμάτων. Στη θάλασσα θα απορρίπτονται πια μόνο τα ζωντανά αλιεύματα, που έχουν υψηλές πιθανότητες επιβίωσης. Έτσι θα σταματήσει το φαινόμενο να ρίχνουν οι Τράτες τα 2/3 των συλλαμβανομένων ψαριών, νεκρά πίσω στη θάλασσα, επειδή είναι μικρά ή μη εμπορικά. Έτσι επίσης, συμπληρώνουμε εμείς, θα ελέγχονται και όλα τα αποθέματα και θα παίρνονται μέτρα, ανάλογα με το μέγεθος και τη συχνότητα παρουσίας των κινδυνευόντων με εξαφάνιση ειδών, στις αλιευόμενες ποσότητες. Αν για παράδειγμα, σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλιεύονται συστηματικά κουτσομούρες μικρότερες από 11 εκατοστά που είναι το όριο, θα απαγορεύονται τα συρόμενα εργαλεία εκεί. Έτσι οι κουτσομούρες που γεννιούνται στην περιοχή αυτή, θα μπορούν να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν ευκολότερα. Για αρχή, από 1 Ιανουαρίου του 2014 θα καταγράφονται όλα τα πελαγικά είδη, που εκφορτώνονται, όπως σκουμπριά, ρέγγες, σαυρίδια, προσφυγάκια, βασιλάκηδες, γαύροι, γουρλομάτηδες, σαρδέλες, ερυθροί τόνοι, ξιφίες, μακρύπτεροι τόνοι, μεγαλόφθαλμοι τόνοι, ιστιοφόροι κλπ. Έτσι θα συνάγονται συμπεράσματα για τη βιωσιμότητα και τις συνολικές αλιευόμενες ποσότητες κάθε είδους, αφού αυτή η καταγραφή θα επεκταθεί τα επόμενα χρόνια σε όλα τα θαλάσσια είδη. Τα αλιεύματα που θα εκφορτώνονται αλλά λόγω μεγέθους ή είδους δεν θα προορίζονται για την Αγορά, (αυτά που πριν απορριπτόταν στη θάλασσα) θα πηγαίνουν για ιχθυοτροφές, για άπορες οικογένειες και γενικά δεν θα καταστρέφονται. Τα αλιεύματα αυτά, θα συμπεριλαμβάνονται στην ΜΒΑ, άλλα δεν θα προσπορίζουν κανένα οικονομικό όφελος στους Αλιείς. Δηλαδή θα εκφορτώνονται και θα παραδίδονται δωρεάν. Επειδή πάντως, όλα τα εκφορτούμενα αλιεύματα, θα συμπεριλαμβάνονται στην ποσόστωση των αλιέων, αυτοί είτε θα προσπαθούν να περιορίσουν τη σύλληψη αλιευμάτων που δεν θα πηγαίνουν στην Κατανάλωση, είτε θα εξακολουθήσουν να τα ρίχνουν, κρυφά πια, στη θάλασσα. Και το ζήτημα είναι πόσο αυστηροί θα είναι οι έλεγχοι και τι κυρώσεις θα επιβάλλονται.
11. Ορισμός περιοχών αποκατάστασης των ιχθυαποθεμάτων:
Προκειμένου να διασφαλισθεί η διατήρηση των έμβιων υδρόβιων πόρων και των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, τα κράτη μέλη της Ε.Ε. θα ορίσουν ένα συνεκτικό δίκτυο ζωνών αποκατάστασης ιχθυαποθεμάτων. Σε αυτό θα συμπεριλαμβάνονται κυρίως, ζώνες σημαντικές για την αναπαραγωγή των ιχθύων. Στο δίκτυο αυτό, θα απαγορεύονται οι περισσότερες ή και όλες οι αλιευτικές δραστηριότητες. Κάθε κράτος, συνεπώς, θα ορίζει περιοχές αποκατάστασης, ή με άλλα λόγια περιοχές στις οποίες θα απαγορεύεται το ψάρεμα. Οι περιοχές αυτές θα είναι το 10-20% της συνολικής θαλάσσιας επιφάνειας κάθε χώρας. Θα ορίζει επίσης, για άλλες περιοχές, ειδικές περιόδους αλιείας και προδιαγραφές, στα αλιευτικά εργαλεία, όπως μεγαλύτερα μάτια στα δίχτυα, μεγαλύτερα αγκίστρια στα παραγάδια και άλλα μέτρα, για να γίνονται αυτά πιο επιλεκτικά. Έτσι, για παράδειγμα οι ψαράδες στο Κολυμπάρι, θα επιτρέπεται να ψαρεύουν σαργούς, με 12αρια αγκιστριά και κάτω, μόνο δύο φορές την εβδομάδα, αν η περιοχή εκεί καθοριστεί ως τόπος αποκατάστασης, ενώ του Ρεθύμνου, που δεν θα έχει οριστεί ως τέτοια, θα ψαρεύουν ελεύθερα και με ότι αγκίστρια θέλουν, δηλαδή και με 14αρια ή 15αρια, που είναι σημαντικά μικρότερα, άρα πολύ λιγότερο επιλεκτικά.
12. Θα καθοριστούν ανταλλάξιμες αλιευτικές ποσοστώσεις, ανά Χώρα, είδος ψαριού και αλιέα:
Θα επιβληθεί, κατανομή των αλιευτικών δυνατοτήτων μεταξύ των κρατών μελών, σταδιακά για όλα τα ψάρια. Αυτή θα γίνει με τρόπο που θα διασφαλίζει για καθένα από αυτά σχετική σταθερότητα αλιευτικών δραστηριοτήτων. Κάθε κράτος μέλος θα αποφασίζει στη συνέχεια, την κατανομή της ποσότητας που του έχει ανατεθεί, στα σκάφη που φέρουν τη σημαία του, σύμφωνα με το δίκαιο της Ένωσης και υπό τον έλεγχό της. Η κατανομή θα αξιολογείται από την Ε.Ε., ώστε να είναι δίκαιη. Αν καθυστερήσουν να εφαρμοστούν τα ανωτέρω, το Κράτος μέλος δεν θα λαμβάνει αλιευτικές επιχορηγήσεις. Για πάνω από δύο χρόνια καθυστέρηση, θα του απαγορεύεται η αλιεία για μεγάλο μέρος του στόλου του. Τα Κράτη μέλη δύνανται, έπειτα από προηγούμενη ενημέρωση της Επιτροπής, να ανταλλάσσουν το σύνολο ή μέρος των αλιευτικών δυνατοτήτων που τους έχουν κατανεμηθεί, με άλλο Κράτος μέλος. Με άλλα λόγια, αν έχουν διατεθεί, στην Ελλάδα, ετήσιες ποσοστώσεις για την αλίευση 1.000 τόνων σαρδέλας και σαρδέλα αλιεύουν μόνο 100 γρι γρι και κανείς άλλος, εμείς, σα Χώρα, θα αποφασίσουμε πως θα κατανείμουμε τους 1.000 τόνους μεταξύ τους. Αν σαρδέλα αλιεύουν και 2.000 παράκτιοι, αλλά ευκαιριακά και ταυτόχρονα με άλλα ψάρια, το ζήτημα της κατανομής θα μπλέξει πολύ και σε αυτό μπορεί να εμπλακεί συμβουλευτικά και η Ε.Ε. Επί πλέον, μπορεί το Ελληνικό Κράτος να παραχωρήσει, για παράδειγμα, τους 500 από τους 1.000 τόνους της ποσόστωσης που του έχει δοθεί για τη σαρδέλα στην Ιταλία, έναντι ανταλλάγματος. Το αντάλλαγμα, μπορεί να είναι χρήματα, αλλά και ποσότητες από ένα άλλο ψάρι που μας ενδιαφέρει περισσότερο, σαν Χώρα. Αν το κάνει αυτό, θα κατανείμει τοπικά, μόνο τους υπόλοιπους 500 τόνους. Αν παραχωρήσει και τους 1.000, θα απαγορευτεί γενικά η αλιεία της σαρδέλας, στους ψαράδες της χώρας και σαρδέλα θα ψαρεύουν μόνο τα Ιταλικά αλιευτικά, στην Ελλάδα.
13. Προτεινόμενα μεταβατικά μέτρα για τη Μεσόγειο, σχετικά με τα αλιευτικά όρια:
Προτάθηκε, να εισαχθεί ένα σύστημα δικαιωμάτων εδαφικής χρήσης στον τομέα της αλιείας για την Μεσόγειο, αντί των αλιευτικών ορίων, που αναφέραμε παραπάνω. Τα αλιευτικά όρια, ζητήθηκε να εφαρμοστούν πιο σταδιακά στην Μεσόγειο, σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της Ε.Ε. Σύμφωνα με την πρόταση, μια ορισμένη περιοχή θα παραχωρείται σε μία ομάδα αλιέων για άσκηση της αλιείας. Αυτό θεωρείται ότι θα ενισχύει το αίσθημα ευθύνης των αλιέων. Έτσι επίσης θα ενισχύεται ο αυτοέλεγχος, καθώς και ο αμοιβαίος έλεγχος από τους ίδιους τους αλιείς, εφόσον δεν θα τους συμφέρει να εισέλθει κάποιος στην περιοχή τους για παράνομη αλιεία, αλλά ούτε να ξεπερνά ο διπλανός τους τη ΜΒΑ, εις βάρος τους. Κατά τη γεωγραφική οριοθέτηση των αποκλειστικών ζωνών, για ομάδες αλιέων, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν υπόψη τις θέσεις των περιοχών όπου απαγορεύεται η αλιεία, προκειμένου να υπάρχει συνοχή μεταξύ των δύο αυτών διαχειριστικών μέτρων. Φυσικά προβλέπονται και διαμάχες μεταξύ των «νόμιμων αλιέων-ιδιοκτητών» μιας περιοχής και των παράνομων ή και των άλλων αλιέων που δε θα έχουν δικαίωμα να αλιεύουν εκεί, αν εφαρμοστεί η πρόταση αυτή. Φανταστείτε για παράδειγμα, να παραχωρηθεί από το Κράτος ο κόλπος της Ρεθύμνης, μόνο στους Χανιώτες Τρατάρηδες. Επανάσταση θα γίνει. Αφήστε το τι θα γίνεται με τους Ερασιτέχνες. Τα κράτη μέλη επίσης, σύμφωνα με την πρόταση, πρέπει να μεριμνήσουν για τον περιορισμό της θνησιμότητας λόγω αλίευσης στο πλαίσιο των ζωνών, ούτως ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του κανονισμού και ιδίως ο στόχος της Μέγιστης Βιώσιμης Απόδοσης (ΜΒΑ). Οι περιορισμοί αυτοί, μπορούν να λάβουν τη μορφή ορίων αλιευτικής προσπάθειας, και πρέπει να χαρακτηρίζονται από συνοχή μεταξύ των ζωνών που αφορούν τα ίδια είδη. Εφόσον η κατάσταση των δεδομένων βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, το Συμβούλιο μπορεί ενδεχομένως μακροπρόθεσμα να θεσπίσει αλιευτικά όρια ή όρια στην αλιευτική προσπάθεια στη Μεσόγειο, όπως κάνει άμεσα στις άλλες περιοχές. Σημειώνεται ότι η ανωτέρω πρόταση, δεν υπάρχει στον Κανονισμό που εγκρίθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο, συνεπώς, αν δεν προκύψει από τη διαπραγμάτευση με τους Υπουργούς, ίσως δεν εφαρμοστεί. Στην περίπτωση αυτή, για τη Μεσόγειο, θα ισχύσει ότι και για τις υπόλοιπες περιοχές, όσον αφορά τις ποσοστώσεις, τη ΜΒΑ και τα αλιευτικά όρια.
Η νέα ΚΑλΠ, δεν θα εφαρμοστεί αυτομάτως, μετά την ψήφιση της από το Ευρωκοινοβούλιο. Απλώς ανοίγεται ο δρόμος για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων με το Συμβούλιο με σκοπό τη σύναψη συμφωνίας όσον αφορά τη νέα πολιτική. Άρα αυτή μπορεί να τροποποιηθεί, με πραγματιστικά κριτήρια, σε αρκετά της σημεία. Η εφαρμογή της θα γίνει σταδιακά επειδή απαιτείται προσαρμογή του κλάδου προκειμένου να αποδώσει αποτελέσματα. Η πρώτη φάση των διαπραγματεύσεων, έληξε προ ημερών και η σταδιακή απαγόρευση των απορρίψεων, υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. Συνεπώς, θα πιαστούν οι σφικτές προθεσμίες που προβλέπονται, με αρχή το 2014. Άρα, η εποχή της ασυδοσίας στη θάλασσα, έχει περάσει πια και φαίνεται ότι η ημετέρα Επίτροπος, κυρία Δαμανάκη, κατάφερε το ακατόρθωτο. Να πείσει 27 χώρες, με αντικρουόμενα συμφέροντα για το ύψιστο συμφέρον όλων, που είναι η διάσωση αρχικά και η διατήρηση, στη συνέχεια, της πανίδας των θαλασσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθεί κάποιος Πολιτικός, να κάνει το ίδιο για το σπαρασσόμενο, σήμερα Πολιτικό Σύστημα και να διασώσει τη Χώρα μας.
Πληροφορικής. Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο
