Πολλές φορές ακούγεται από τους ειδικούς των τηλεοπτικών πάνελ ότι: «Ο Σοφός Λαός αποφάσισε σωστά στις εκλογές ποιο κόμμα, πώς, με ποιους και με τι ποσοστά θα μας κυβερνήσει». Το ίδιο επαναλαμβάνεται τις δυο τελευταίες ημέρες και επειδή έχω τις αμφιβολίες μου, θα προσπαθήσω να τις διατυπώσω στη συνέχεια.
Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου έστριψε την πλάτη στη διαδικασία περίπου το 44% των ψηφοφόρων. Το αντίστοιχο ποσοστό, πριν την είσοδο στο Μνημόνιο το 2009, ήταν 29%. Συνεπώς χθες, σχεδόν ένας στους δυο Έλληνες ψηφοφόρους, απογοητευμένος από ότι έγινε την τελευταία πενταετία στη Χώρα, αδιαφόρησε για το ποιος θα μας κυβερνήσει και επέλεξε να μη πάει στις κάλπες. Οι υπόλοιποι, που πήγαν, εξέλεξαν με ποσοστό 35% 145 βουλευτές του Σύριζα και με 4%, 10 βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. Τους εξέλεξε δηλαδή το 39% του 56% του Εκλογικού Σώματος ή, για να μη σας μπερδεύω με πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, κάτι λιγότερο από το 22% των εκλογέων. Αυτό δεν είναι «Ο Σοφός Λαός» αλλά το ένα πέμπτο του Σοφού Λαού. Τα υπόλοιπα τέσσερα πέμπτα είχαν άλλες προτιμήσεις, όπως για παράδειγμα το 3,4% του κ. Βασιλείου Λεβέντη και τους εννέα βουλευτές της Ένωσης Κεντρώων, το 7% με 18 βουλευτές της Χρυσής Αυγής, ή απλώς δεν πήγαν στην κάλπη. Αλλά αυτή είναι η Δημοκρατία.
Οι εκλεκτοί του 22%, οι ίδιοι που διαπραγματεύτηκαν χωρίς επιτυχία επί επτά μήνες και συμφώνησαν το τρίτο Μνημόνιο σε 17 ώρες, αυτοί που δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν ένα πλάνο για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών, αυτοί που δεν πρόλαβαν να βελτιώσουν, αλλά αντίθετα έκαναν πολύ χειρότερη την Υγεία και την Παιδεία, αυτοί που βύθισαν τη Χώρα σε ένα νέο κύκλο ύφεσης, αυτοί που έχασαν εκατοντάδες εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ, αυτοί που αύξησαν το Δημόσιο Χρέος στο 200% του ΑΕΠ θα:
– συμπήξουν την Κυβέρνηση που, παρά το ότι δεν το πιστεύει, θα αναλάβει να εφαρμόσει το σκληρότερο από τα τρία Μνημόνια που έχουν υπογραφεί ποτέ,
– ισοσκελίσουν τον παραπαίοντα προϋπολογισμό, ο οποίος μετρά ήδη αποκλίσεις πάνω από 4 δισεκατομμύρια και διασώζεται επειδή το Κράτος δεν πληρώνει τίποτα άλλο εκτός από μισθούς και συντάξεις,
– διαπραγματευτούν με τους Ευρωπαίους τα ανοιχτά ζητήματα του Μνημονίου, μεταξύ των οποίων και τα συμπληρωματικά οικονομικά και φορομπηχτικά μέτρα για το 2017 και 2018,
– διαπραγματευτούν την απομείωση, ή παράταση ή επιμήκυνση της αποπληρωμής του Εθνικού μας χρέους,
– απορροφήσουν τα είκοσι δισεκατομμύρια του νέου ΣΕΣ,
– πολεμήσουν τους ξένους και ντόπιους «ολιγάρχες και εκμεταλλευτές» του Ελληνικού Λαού,
– πατάξουν τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και τη φοροαποφυγή,
– επαναφέρουν το Ασφαλιστικό και την Αγορά Εργασίας στην ομαλότητα και τέλος,
– μειώσουν την ανεργία, θα φέρουν επενδύσεις και θα ξαναφέρουν την ανάπτυξη που στέρησαν με τις αποφάσεις τους και τα capital controls από τη Χώρα.
Αν δούμε τους στόχους αυτούς αναλογιζόμενοι τα παραπάνω ποσοστά, το προφίλ των βουλευτών, τη δομή και τη σύνθεση των δύο Κυβερνητικών Κομμάτων, τις υπουργοποιήσεις και την εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος προβλέπεται βάσιμα πως μέσα στα επόμενα χρόνια το κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί και οι συνθήκες λειτουργίας του Κράτους θα μας αναγκάσουν να πάρουμε το «δωράκι» των σαράντα δισεκατομμυρίων που μας προσφέρει ο κ. Σόϊμπλε. Εκείνος ήδη τρίβει τα χέρια του, αφού έμαθε τα αποτελέσματα των εκλογών και τη «σοφή επιλογή» που έκανε το εκλογικό Σώμα της Χώρας.
Και το πιθανότερο σενάριο είναι πως θα επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα υπερήφανα, μετατρεπόμενοι ως Χώρα, τόσο από πλευράς έκτασης, όσο και από πλευράς προσανατολισμού σε αυτό που ήμασταν πριν την έλευση του Ελευθέριου Βενιζέλου, τη δεκαετία του 1910.
Κάθε αντίρρηση και κάθε ένσταση δεκτή και συζητητέα.
