Κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι αυτό το όμορφο μελαχρινό κοριτσάκι, που είχε και ιδιαίτερη επίδοση στα Μαθηματικά, διαθέτει λογοτεχνική φλέβα.
Μεγαλωμένο στα Περιβόλια, αφομοίωνε μνήμες και παραδοσιακά ακούσματα από μια περίφημη γιαγιά την αξέχαστη Μικρασιάτισσα Τασία Σακελλαρίδου με το φημισμένο μαντολίνο της.
Μέχρι που μια μέρα με το θάρρος των στενών συγγενικών μας δεσμών μου η μικρή Αναστασία, μου εμπιστεύθηκε ένα κείμενο που η ίδια χαρακτήριζε …έκθεση ιδεών.
Εγώ όμως με την πρώτη ματιά απόλαυσα ένα λογοτεχνικό διαμαντάκι. Το θέμα ήταν μια συνταγή του μπακάλη που μου το είχε όμως παρουσιάσει με τόσο ενδιαφέρουσα πλοκή η μικρή μου φίλη. Κι όπως ήταν φυσικό το δημοσιεύσαμε για να μας δικαιώσει η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού.
Έτσι πήρα μια πρώτη γεύση από τις λογοτεχνικές δυνάμεις της Αναστασίας Σακελλαρίδου-Μονιάκη. Μάντευα όμως και τις άριστες αρχειακές της ικανότητες επειδή ήταν πάντα μεθοδική σε ό,τι καταπιανόταν. Και της εμπιστεύθηκα την έρευνά μου στη Δημόσια Βιβλιοθήκη για τα μεγάλα γεγονότα των δυο τελευταίων αιώνων. Η Τασούλα μου δεν με απογοήτευσε ακόμα μια φορά. Και το 25% του αρχείου που ξεκίνησε το «Πολιτιστικό Ρέθυμνο» είναι δική της δουλειά. Δεν την σταμάτησε ούτε μια τενοντίτιδα, γιατί τότε δεν είχαμε τις σημερινές ανέσεις. Και η κοπέλα έπρεπε να κρατά σημειώσεις με χαρτί και στυλό. Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε για τις συνέπειες αυτής της ενασχόλησης. Το έκανε με την καρδιά της και το απολάμβανε. Έστω κι αν χρειάστηκε να αντιγράφει ολόκληρα κείμενα από παλιές εφημερίδες, κιτρινισμένες από το χρόνο και τη φθορά του.
Την ίδια συνέπεια επέδειξε και ως εργαζόμενη στο «Παιδικό Πολιτιστικό Κέντρο» δείχνοντας μάλιστα μεγάλη αγάπη στα παιδιά, αλλά και με ό,τι καταπιάστηκε πάντα τα κατάφερνε με επιτυχία.
Μέχρι που μια προσωπική της περιπέτεια της ενέπνευσε και το πρώτο της βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τον συναρπαστικό τίτλο «Η Νεραϊδοκυρία Αντοανοσία και τα άτακτα παιδιά της».
Ευτύχησα να παρακολουθήσω όλα τα ρεύματα παιδικής λογοτεχνίας. Από το παραδοσιακό παραμύθι μέχρι τις απόπειρες ευαισθητοποίησης του παιδιού για το περιβάλλον και την προστασία του. Από τη διακριτική αναφορά σε κοινωνικά ζητήματα μέχρι την διαφορετικότητα και πως μπορεί να την αντιμετωπίσει ένα παιδί.
Αυτό το είδος όμως που μου έφερε η καλή μου Αναστασία, να διαβάσω πρώτη, με ξάφνιασε ευχάριστα. Για πρώτη φορά είδα τόσο δεξιοτεχνικά να φέρνει τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους κοντά στον πρωτόγνωρο κόσμο των αυτοάνοσων νοσημάτων. Μια από τις κατάρες της εποχής μας, που κάποτε θα έπρεπε να μάθουμε να τις αντιμετωπίζουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα.
Με μοναδική μαεστρία η συγγραφέας μας μεταφέρει στο χώρο ενός νοσοκομείου, όπου οι εφιαλτικές στιγμές που συνθέτουν την καθημερινότητα ενός ασθενούς, παίρνουν τη μορφή παραμυθένιων σκιών. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αναδεικνύονται σύγχρονες μάστιγες που βασανίζουν κυρίως νέους ανθρώπους συνέπεια του στρες και των άλλων προβλημάτων της εποχής.
Βιώνουμε την αγωνία των ασθενών που περνούν μια δοκιμασία ετών, αλλά και των ιατρών που σε κάθε τους επιτυχία ενάντια στις νόσους αυτές, κερδίζουν κι ένα τρόπαιο ευγνωμοσύνης. Όπως συνέβη πρόσφατα με την πανδημία σε όλα τα ΜΜΕ, το βιβλίο αποτελεί κι έναν ύμνο ευγνωμοσύνης στους θεράποντες γιατρούς που αντιμετωπίζουν όπως συγγενή πια τον ασθενή τους, καρδιοχτυπούν με την όποια υποτροπή της ασθένειας και πανηγυρίζουν σε κάθε ενθαρρυντικό αποτέλεσμα.
Στην μυθοπλασία του βιβλίου, πρωταγωνιστεί ένα πανέμορφο κοριτσάκι η Αλεξάνδρα που με τη βοήθεια δυο νέων φίλων της ανακαλύπτει τη Νεραϊδοκυρά Αυτοανοσία και τα άτακτα παιδιά της. Πώς θα αντιμετωπίσουν η οικογένεια και οι συμμαθητές της αυτή τη νέα γνωριμία; Απαντήσεις σε αυτό, αλλά και στο αν θα καταφέρουν να ζήσουν όλοι μαζί χαρούμενοι, μας δίνει η χαρισματική πένα της Αναστασίας Σακελλαρίδου-Μονιάκη.
Στο τόσο δύσκολο αυτό θέμα προσθέτει αισιοδοξία ο εμπνευσμένος χρωστήρας της Ηλιάννας Διαμαντάκη, που έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό της στην εικονογράφηση του βιβλίου.
Δεν είναι καθόλου εύκολο πιστέψτε με να βάλεις πνοή Παραδείσου σε μια κόλαση που δημιουργεί κάθε αυτοάνοσο νόσημα. Γιατί η δοκιμασία μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργαστηριακές εξετάσεις και ν’ αρχίσει η αγωγή που ενδεχομένως να χρειαστεί αλλαγή και μια και περισσότερες φορές είναι ένας Γολγοθάς.
Αλλάζει εντελώς η ζωή του ασθενούς, κάτι ιδιαίτερα οδυνηρό αν πρόκειται για έφηβο ή μικρότερο παιδί. Πώς να συστήσεις υπομονή σε ένα πλασματάκι που ξαφνικά θα πρέπει να ξεχάσει για λίγο το σχολείο, τους φίλους, τα παιχνίδια, να στερηθεί «λιχουδιές» και να μάθει να ζει σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου όσες φορές το απαιτήσει η νοσηλεία του.
Με μια βαθειά χριστιανική αντίληψη διαχειρίζεται το τόσο ευαίσθητο αυτό θέμα η Αναστασία Σακελλαρίδου-Μονιάκη, μια ηρωική μητέρα ενός αξιοθαύμαστου παιδιού, που απολαμβάνει πλέον τη νίκη του χάρις σε άριστους επιστήμονες που με την κατάρτιση και το ενδιαφέρον τους, επιστρέφουν τη ζωή του πίσω για να την απολαύσει χωρίς προβλήματα πια.
Γεμάτο αισιόδοξα μηνύματα είναι το βιβλίο. Ναι μια δοκιμασία δεν είναι κάτι ευχάριστο. Ας μην μας λυγίσει όμως ο φόβος όταν κάτι αντιμετωπίζεται με το σωστό τρόπο. Αν το βάλουμε με θάρρος στην καθημερινότητά μας και μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό κάναμε ένα ουσιαστικό βήμα για την αποτελεσματική θεραπεία που θα οδηγήσει στο ποθητό αποτέλεσμα.
Είναι μεγάλη ικανοποίηση να παρουσιάζουμε ένα τόσο ενδιαφέρον βιβλίο που σίγουρα θα συζητηθεί. Αποτελεί μια καινοτομία στη σύγχρονη παιδική λογοτεχνία. Μια πρόταση για κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται να δει το ποτήρι «μισογεμάτο». Και μάλιστα διατυπωμένη με τόσο χαριτωμένες στιγμές, τόσο γλαφυρές εικόνες που κάνουν το αφήγημα απολαυστικό κι ας είναι το θέμα τόσο καταθλιπτικό.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην Αναστασία Σακελλαρίδου-Μονιάκη για την πρώτη της αυτή εκδοτική προσφορά που σίγουρα θα έχει επιτυχία, όπως κάθε έργο με λογοτεχνική πνοή και αδιαμφισβήτητη έμπνευση. Και συγκρατείστε το όνομα της συγγραφέως. Σίγουρα θα μας απασχολήσει αρκετές ακόμα φορές και στο μέλλον.
