Τα μεγάλα κόμματα αντέχουν στον χρόνο γιατί έχουν την ικανότητα να αφουγκράζονται τις ανάγκες της κοινωνίας από την οποία γεννήθηκαν. Γιατί διδάσκονται από τα λάθη και τις αστοχίες τους. Γιατί έχουν το θάρρος να τα παραδέχονται και να τα εξηγούν στην κοινωνία. Και γιατί μπορούν να ξανααπευθύνονται σε αυτή με νέες προτάσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της.
Αυτό το μήνυμα στέλνει με το 10ο συνέδριο η παράταξη μας προς την ελληνική κοινωνία και προς απογοήτευση πολλών, το στέλνει πολύ πιο καθαρά απ’ όσο κάποιοι θα περίμεναν.
Στέλνει το μήνυμα ότι η εποχή των ανέξοδων καταγγελιών, των απίθανων συνομωσιών και των μαγικών λύσεων φτάνει σιγά-σιγά προς το τέλος της. Ότι η Νέα Δημοκρατία ξέρει να αποτιμά ψύχραιμα την πορεία της να υπερασπίζεται κεντρικές πολιτικές επιλογές χωρίς να αυτομαστιγώνεται ότι μπορεί να θέτει ξανά πολιτικές προτεραιότητες στις οποίες οι πολίτες βλέπουν το όνομα τους γραμμένο.
Στέλνει όμως και ένα άλλο μήνυμα: ότι δεν έχει αυταπάτες, ούτε τρέφει ψευδαισθήσεις.
Γνωρίζει ότι απέναντι της έχει ένα κυβερνητικό συνονθύλευμα παλιομαρξιστικών και ακροδεξιών συνωμοσιολόγων που διαφεντεύει τη χώρα στη κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της.
Γνωρίζει ότι απέναντι της έχει μια κοινωνία που καθηλώνεται συνεχώς με όπλο τον εθνικό διχασμό και ένα σταλινικού τύπου εκφοβισμό των πολιτικών της αντιπάλων.
Και γνωρίζει δυστυχώς ότι όσο παραμένει αυτή η κυβέρνηση τόσο πιο πιθανό είναι να παραδώσει μια χώρα με μειωμένο κύρος και διεθνή αξιοπιστία.
Για όσους ακόμη αναρωτιούνται, είμαι σε θέση να διαβεβαιώσω ότι η υποψία που έχουν για την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ο διπλωματικός ερασιτεχνισμός της κυβέρνησης, οι πολιτικοί ακροβατισμοί και οι αχρείαστοι εντυπωσιασμοί των μελών της, η ημιμάθεια ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως τα ελληνοτουρκικά, έχουν δυστυχώς υπονομεύσει την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και έχουν αμφισβητήσει τη θέση μας ως πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Η πολιτική των ανοικτών συνόρων στο μεταναστευτικό αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι της ακροδεξιάς ατζέντας σε ολόκληρη της Ευρώπη και μετατράπηκε στο μεγαλύτερο αιμοδότης κάθε αντιευρωπαϊκής προοπτικής για την επίλυση του.
Μια συζήτηση με παραγωγικούς φορείς και επιμελητήρια είναι αρκετή για να καταλάβεις την μεγάλη απογοήτευση τους και την πλήρη αδυναμία της κυβέρνησης να κατανοήσει τι στοιχειωδώς πρέπει να πράξει για να τονώσει τις εξαγωγές και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς. Το ζητούμενο της επόμενης ημέρας δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας. Όχι μόνο προς το εξωτερικό, αλλά και προς τους πολίτες.
Οι εθνικές εκλογές δεν είναι άλλο ένα ζήτημα τακτικών επιλογών. Δεν είναι ζήτημα αν μας αρέσουν ή όχι, αν μας συμφέρουν ή όχι.
Είναι ζήτημα ρεαλισμού στην ανάγνωση της πραγματικότητας και του κινδύνου να βρεθεί η χώρα μας οριστικά στο οικονομικό και γεωπολιτικό περιθώριο.
Και είναι ζήτημα ευθύνης του ρόλου μας ως αντιπολίτευση που αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα και τη συχνότητα γελιοποίησης και κατανοεί ότι το κόστος της συνέχισης της καταστροφής είναι απείρως μεγαλύτερο από το κόστος απομάκρυνσης αυτής της κυβερνητικής συμμαχίας.
Το 10ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι παρά η αρχή του τέλους. Για να καταστούν οι όποιες αλλαγές αποτελεσματικές θα πρέπει να γίνουν «κτήμα» όσο το δυνατόν περισσότερων μελών και στελεχών της. Η ανανέωση δεν είναι μια στατική διαδικασία, ούτε δουλειά ενός μόνο ανθρώπου.
Και θα πρέπει να γίνουν κτήμα ιδιαίτερα όσων πίστεψαν ξανά σε εμάς, όσων μας εμπιστεύτηκαν ίσως και για πρώτη φορά και αναζητούν στη Νέα Δημοκρατία μια σταθερή και σύγχρονη δομή πολιτικής έκφρασης.
Η οργανωτική ανασυγκρότηση που καλούμαστε να επικυρώσουμε δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα αναγκαίο βήμα για την επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα. Είναι ένα πρώτο βήμα για να συνομιλήσουμε με νέους όρους με άλλες φιλοευρωπαϊκές πολιτικές κινήσεις και δυνάμεις που επίσης προτάσσουν την ευρωπαϊκή κανονικότητα και δεν ξεγελιούνται από τον μανδύα του νεότευκτου συριζαϊκού ευρωπαϊσμού.
Είναι τέλος μια ιστορική, πολιτική και ηθική δικαίωση προς όλους εκείνους οι οποίοι, όλα αυτά τα χρόνια στάθηκαν όρθιοι μέσα σε ένα περιβάλλον στέρησης, ματαίωσης και αβεβαιότητας και υπερασπιστήκαν με σθένος, παρρησία, επιμονή, εγκαρτέρηση, αλληλεγγύη και γνώση τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
* Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης είναι βουλευτής Ρεθύμνου της Ν.Δ.
(Το παραπάνω κείμενο είναι η ομιλία-τοποθέτηση του βουλευτή στο 10ο τακτικό συνέδριο της παράταξης
