Η μουσική δεν χρεοκοπεί. Υπάγεται σε ένα βαθύ υπαρξιακό «μνημόνιο» που μας υπενθυμίζει ακατάπαυστα την γνήσια συλλογική ανθρώπινη ανάγκη και τα ανίκητα διαχρονικά αισθήματα που μας προκαλεί.
Περνώντας από το Ωδείο της πόλης μας, μια «τύχη αγαθή» με προσκάλεσε στην ακρόαση μιας μοναδικής συναυλίας, την οποία «συσκεύασα στις αποσκευές αναχώρησής» μου ως ένα απαραίτητο μέσο «πνευματικής επιβίωσης».
Τα «ηρωικά» μουσικά νιάτα, με «φρέσκια» ενέργεια αισιοδοξίας, πλημύρισαν το κοινό οικουμενικά αισθήματα που θεραπεύουν τον ανθρώπινο πόνο και δίνουν μήνυμα δύναμης, χαράς και πλοήγηση στη ζωή.
Ήταν εκπληκτικό το πρόγραμμα, από εξαίσιες μουσικές του κόσμου που εκτέλεσαν άψογα, παρά το μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ταξίδεψαν τον νου στα πέρατα του ονείρου με «θάλασσα, ήλιο, ουρανό» και σημάδεψαν την ψυχή του ακροατηρίου.
Τα λόγια δεν επαρκούν να περιγράψουν τις μυστικές δονήσεις κι επιδράσεις, απλά να καταγράψουν λίγα σημεία των επιπτώσεων από αυτή την μαγική συνάντηση με μια συμπαντική ηχητική αχτίνα φωτός που μας έλουσε σε μια αύρα χρωμάτων ουράνιου τόξου.
Σε μια χώρα που σε λίγα χρόνια θα μειωθεί ο πληθυσμός κατά 25%, με 60% πληθυσμό άνω των 60 ετών και άνω του 50% υφιστάμενη ανεργία των νέων κάτω των 25, μπορούμε να ελπίζουμε…
Ευτυχώς που υπάρχουν τα μουσικά νιάτα να μας θυμίζουν την υποχρέωση ευγνωμοσύνης που τους οφείλουμε και την ειλικρινή συγγνώμη για την Ελλάδα που τους παραδώσαμε.
Μας περιμένει όμως το αύριο και εμείς ας περιμένουμε ανάλογες συναυλίες που είναι πηγή δροσιάς στην σημερινή «έρημο» της αδιέξοδης οικονομικοκοινωνικής κατάστασης.
Κλείνω με ένα υπέροχο γαλλικό τραγούδι, το «On Ira» (..ΘΑ..) που μας χάρισε για δώρο, η ταλαντούχα πιανίστρια της βραδιάς…:
«Ω πόσο όμορφη είναι η μοίρα μας
Με τις χίλιες ανθρώπινες αποχρώσεις
Κράματα της διαφορετικότητάς μας
Εκεί στο σταυροδρόμι των πεπρωμένων μας.
Είστε τ’ αστέρια και είμαστε το σύμπαν
Είστε ένας κόκκος άμμου και είμαστε η έρημος
Είστε χίλιες φράσεις και είμαι η πένα (του συγγραφέα)».
