Η παγκόσμια ΕΛΛΑΣ

Με μια σύμπτωση σίγουρα (!;) να συνεχίσουμε τα περί ελληνικής παγκοσμιότητας. Οι Ήπειροι αρχίζουν από Α πλην της Ευρώπης με το ελληνικότατο όνομα αλλά και το αρχικό Ε της Ελλάδας. Τα παρακάτω, βεβαίως και δεν αποτελούν συμπτώσεις.

Σκωτία – Σκότλαντ. Ελληνικό το λαντ (Αταλάντη). Του σκότους γη, λόγω απουσίας ήλιου και Καληδωνία. Η Ελληνική Καληδών της Αιτωλίας, ο Καληδών γιος του Αιτωλού. Και Καληδών πάνω στην Σπιναλόγκα της Κρήτης.

Ιρλανδία -Ireland, της Ίριδος η γη.

«Πλέων επί οίνωπα πόντον επ’ αλλοθρόους ανθρώπους (επιγραφή εις Φρανκφούρτη), εις Τέμεσην με χαλκόν». Πλέοντας στην σαν κρασί θάλασσα προς παράξενους ανθρώπους, στον Τάμεση με χαλκό. ‘Οδύσσεια’ Α’ 184. Εκεί γεννήθηκε η Λητώ του Δία που ως πόλις Λατώ βρίσκεται στην Κρήτη, ενώ στην Αγγλία μένει ως Lada = γυνή, η Aγγλίδα lady.

Ακόμα στην Αγγλία:

– Οι Δρυΐδες. Οι ιερείς. Οι εκ δρυός. Το ιερό δένδρο του Δία. Εκ Διός (ο παντελώς άγνωστος στην Αγγλία, Δίας) ισχυρίζονται ότι προέρχονται οι Δρυΐδες, αναφέρει ο Ιούλιος Καίσαρ.

– Το μνημείο Στόουνχεντζ κοντά στο Λονδίνο. Το Ελληνικό π=3,14, ο Μινωικός διπλούς πέλεκυς, Ελληνικά σύμβολα και προσανατολισμός, Μυκηναϊκό ξιφίδιο κλπ.

– Στο Μπεργκσάϊρ, το άλογο της θεάς Epona. Ιππόνα, αυτή των ίππων. Στο Ντόρσετ ο εγχάραχτος Ηρακλής με το ρόπαλο, ύψους 55 μέτρων. Θολωτός Μυκηναϊκός τάφος στο Έσσεξ.

– Στις παραδόσεις, την Αγγλία αποίκησε ο Κρης Τιτάνας Ιαπετός.

– Ο μακαρίτης Ξεν. Ζολώτας της Τρ. Ελλάδος, σε ομιλία του στην Αγγλία διάρκειας μιας ώρας στα Αγγλικά,  ΟΛΕΣ οι λέξεις που χρησιμοποίησε ήταν Ελληνικής ρίζας.

– Η Ευρώπη φέρει το όνομα της κόρης του πρίγκιπα του Άργους Αγήνορα, αυτοεξόριστος στη Φοινίκη, αδελφή του Φοίνικα και του Κάδμου (βασιλιάς σε Θήβα και Ιλλυρία), μητέρα τους η Τηλεφάσσα (αυτή που από μακριά ομιλεί). Τα πάντα ελληνικά. Λευκή βεβαίως και όχι μελαμψή σαν δήθεν Φοίνισσα. Ο Δίας άλλωστε γεννά μόνο με Ελληνίδες και εξ Άργους εστιάζονται πολλές προτιμήσεις του. Στην Κρήτη η Ευρώπη γεννά τους βασιλείς Μίνωα, Ραδάμανθυ, Σαρπηδόνα ενώ γίνεται σύζυγος του εκεί βασιλιά Αστερίωνα (οι Αστερισμοί) χωρίς όμως να τεκνοποιήσει μαζί του.

Ο Δούναβης και Ίστρος. Ιστρία, η Αυστρία. Πρωτεύουσα η Βιέννη εκ της Μινωικής Βίεννου (Βιάννος).

Η Λίνδος (Κύπρος – Ρόδος), η πόλη Linz. Η Ελληνική Νίσσα η Νις, των Μακεδόνων Βοΐων (Γράμμος) ο Βοεμικός δρυμός. Βρυξ – Φρυξ ο Θράκας, στις Βρυξέλλες. Άμμωνος Burgus (πύργος)  του Δία ο πύργος, το Αμβούργο.

Στους Σκανδιναβούς, Bur ο Βορέας, πατήρ του Ουρανού. Obin ο Oυρανός, Walter o Bήλος Κρόνος. Balguiren οι Βακχίδες του Διόνυσου. Ida η Ίδη της Κρήτης. Niord o Νηρεύς. Γιος του Ηρακλή και της Γαλάτειας (αυτή με αφθονο γάλα) ο Γαλάτης. Ο Γάλλος και o Άττης, ιερείς της Κυβέλης. Γάλλοι ονομάστηκαν αρχικά οι ιερείς. Έλληνες, οι Τέκτων, Κέλτης, Φράγκος, Ιταλός, Σάξων. Από τον Φράγκο, η France Γαλλία. «Λουγκ» του Αργοναύτη Λυγκέα (λυκ το φως) σε Λουγκάνο, Λυών, Λούγκε, Λέϋντε, Λουγκούντε, Λούγκος, σε Ελβετία – Γαλλία – Πρωσσία – Ολλανδία – Σουηδία- Ισπανία αντίστοιχα.

Η Μασσαλία του Φωκαέα (Μ. Ασία) Μάσσαλου. Νίκαια, η Γαλλική Νις. Μόνοικον το Μόναχο. Τολώσα η Τουλούζ. Κόρσυς η Κορσική.

Εσπάνα (στον Πάνα) η Ισπανία. Βοσκοί οι κτηνοτρόφοι Βάσκοι. Έβουσος η Ίμπιζα. Καλλίπολις η Βαρκελώνη. Olissipo, η Λισαβών, η πόλη του Οδυσσέα (με δύο σ φυσικά). Ελ ο ήλιος. Οι Έλληνες. Ελ βαίνω (HELVETIA) η Ελβετία. Καταλόγους με Ελληνικά ανακαλύπτει εκεί ο Ιούλιος Καίσαρ,  μετά Χριστόν.

Ιταλία ονομάζονταν και η κόρη του Θεμιστοκλή. Τυρρηνοί οι Τυρσηνοί, Πελασγοί της Μ. Ασίας, ο Τυρσηνός εγγονός του Μίνωα. Ετεοί Τρούσκοι οι Ετρούσκοι. Πρώτος βασιλιάς της Ρώμης ο Ιανός, γιος του Απόλλωνα. Ο Ρώμος της Ρώμης (και όχι η ρώμη, η δύναμη,  ω της ασχετοσύνης, παραπλάνησης και υπεραπλοποίησης), γιος του Ποσειδώνα. Γιος του Ηρακλή, επίσης του Αινεία και ο γιος Οδυσσέα – Κίρκης ονομάζονταν Λατίνος. Πίζα η Πίσα της Ηλείας. Βρεντέσιον (των Βρέντιων του Βρέττου) το Πρίντεζι.  Ίωνες. Ρίζα κωδικού ΙΣ, ποταμός. Ίωνας. Εγγονός του Έλληνα. Και οι Αιολείς. Τα φύλα στην Ιλιάδα.  Και οι Μακεδνοί, οι Τρώες, Λέλεγες στη Μ. Ασία, Θράκες. Αιγαίοι. Κωδικός ΑΙΓ. Αίγυπτος, Αιγαίον, Αίγινα. Η καταιγίς.

Αυτά και παρόμοια μεσουράνησαν, ίσχυσαν και καθιερώθηκαν παγκοσμίως.

Οι Ισπανοί και λοιποί Ευρωπαίοι που φθάνουν στην Αμερική σπεύδουν εκ των υστέρων να φέρουν Ελληνομαθείς διότι με Λατινικά αδυνατούν να συνεννοηθούν. «Ποια χώρα είναι εδώ;» στα Ελληνικά η εξαρχής ερώτηση. «Το Γιουκατάν» απαντά ο ιερέας των Μάγιας. «Ιώνων τόπος». Ίωνες. Ούτε Ινδοί, ούτε Βίκινγκς, ούτε Γιαπωνέζοι (Άπω Ιωνία ούτως ή άλλως, η Ιαπωνία), ούτε εξωγήινοι. Ίωνες και η τοπική κατάληξη «ταν». Όπως στην αγγλική, όπως στην ελληνική (Ευρυτανία – ευρεία γη).

Αναγνώστης επισημαίνει, ο Γραικός (Α’ μέρος), δισέγγονος του Πελασγού. Ορθότατον. Ευχαριστώ.