Η παιδεία στην αγχόνη

Το θέμα της παιδείας πάλι στο προσκήνιο. Η δουλειά των εκπαιδευτικών και η δουλειά των μαθητών ήσαν πάντοτε στην ίδια όχθη και ποτέ απέναντι. Ο δάσκαλος προσφέρει τη γνώση κι ο μαθητής την «αποθηκεύει». Σχέση «πομπού» και «δέκτη» που σ’ αυτήν, δεν υπάρχει αντιπαλότητα αλλά συνεργασία.
Το σωστό θα ήταν και ο δάσκαλος και ο μαθητής να στηρίζονται με βοηθητικές δομές που θα κάνουν καλύτερο και ποιοτικότερο το έργο και των δύο και εδώ μπαίνει ο ρόλος της Πολιτείας.
Μιας Πολιτείας όμως, που θεωρεί την Παιδεία το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο όπλο της και επενδύει σ’ αυτήν, προσφέροντας όλα εκείνα τα εργαλεία που χρειάζεται, προκειμένου να έχει αύριο μορφωμένους και καταρτισμένους επαγγελματικά πολίτες στο δρόμο της πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας.
Η προσφορά της Γνώσης, είναι Λειτούργημα. Η αποδοχή και η εμπέδωσή της χτίζει υγιείς κοινωνίες.
Όταν όμως η εκπαίδευση απαξιώνεται και αλυσοδένεται με κάθε τρόπο και συνεχώς, όταν οι δάσκαλοι και οι μαθητές υφίστανται ένα διωγμό άνευ προηγουμένου, όταν μια ολόκληρη κοινωνία οδηγείται στην ανεργία την εξαθλίωση και τον αφανισμό, όταν το μέλλον διαγράφεται από δυσοίωνο έως τρομακτικό, είναι φυσικό η λαϊκή αντίδραση να είναι μεγάλη.
Αυτήν την κατάσταση αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας στο χώρο της Παιδείας:
Μαθητές και γονείς, που αγωνιούν για το μέλλον τους, καθηγητές υπό την απειλή της απόλυσης αναπληρωτών και ωρομισθίων αλλά και τον κίνδυνο να βρεθούν οι μόνιμοι, χωρίς διδακτικό ωράριο και οργανική θέση και μια κυβέρνηση, που διάλεξε τον «σωστό» χρόνο να επιβάλλει μέτρα που στέλνουν στον Καιάδα ολόκληρη την εκπαίδευση.
Η λογική της κυβέρνησης είναι η εφαρμογή του κοινωνικού αυτοματισμού και σε ένα τόσο ευαίσθητο και σημαντικό τομέα.
Προσπαθεί να φέρει αντιμέτωπους τους μαθητές και τους γονείς τους με τους εκπαιδευτικούς, παραλείποντας να δεχθεί τις τεράστιες ευθύνες της, για την αναστάτωση που η ίδια έχει προκαλέσει, με την πολιτική που ακολουθεί.
Η τακτική του κοινωνικού αυτοματισμού που είναι της μόδας τελευταία, δεν αποφέρει πια κι ο λόγος είναι απλός. Πολλαπλασιάστηκαν τα θύματα και ο θύτης παρέμεινε μόνος. Ένας και μοναδικός: η ίδια η κυβέρνηση της Τρόικα και των Μνημονίων.
Ξέρουμε ότι η Παιδεία στην Ελλάδα νοσεί πολλά χρόνια, αλλά τώρα η κυβέρνηση, με τις εντολές και τις υποδείξεις των δανειστών-διαχειριστών, δίνει αβίαστα τη χαριστική βολή.
Σχολεία που κλείνουν, δάσκαλοι που απολύονται και απαξιώνονται οι εργασιακές τους σχέσεις, ενώ υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό, μαθητές που υποσιτίζονται και διαβάζουν από φωτοτυπίες, ή, διανύουν χιλιόμετρα για να πάνε σε ένα παγωμένο σχολείο, για μια ανύπαρκτη μόρφωση και ένα αβέβαιο μέλλον και γονείς σε απόγνωση, από την ανεργία και την εξαθλίωση.
Αυτή είναι η εικόνα που δίνει σήμερα η Ελληνική Εκπαιδευτική Κοινότητα με τις τεράστιες ευθύνες της συγκυβέρνησης που, ανερυθρίαστα στρέφεται κατά του δημόσιου σχολείου καταδικάζοντας σε απολύσεις χιλιάδες εκπαιδευτικούς, σε περίοδο πανελλαδικών εξετάσεων.
Χρησιμοποιεί την μέθοδο του κοινωνικού αυτοματισμού για να τους εμποδίσει να ασκήσουν το δικαίωμα τους στην απεργία και την δημοκρατική διεκδίκηση.
Η κυβέρνηση είναι υπόλογη απέναντι σε όλο τον Ελληνικό λαό για τους δρόμους που διάλεξε για την Παιδεία και ολόκληρη την κοινωνία.
Η απαράδεκτη απόφαση για προληπτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών έρχεται σαν επιστέγασμα μιας πολιτικής που καταλύει, εκτός των άλλων και κάθε έννοια δημοκρατίας.
Τα κροκοδείλια δάκρυα για το μέλλον των μαθητών και οι δηλώσεις περί «κατανόησης προβλημάτων» των καθηγητών, δεν πείθουν κανέναν. Και πολύ περισσότερο δεν αρκούν, για να φέρουν σε αντιπαράθεση μαθητές και δασκάλους, που, όπως είπαμε, βρίσκονται στην ίδια όχθη.
Το όψιμο ενδιαφέρον για τους μαθητές που τους αγνόησε, όταν διαμαρτύρονταν για τις παγωμένες αίθουσες στο καταχείμωνο, για την ελλιπή μάθηση, αφού καθηγητές και βιβλία δεν είχαν, για την ανέχεια των γονιών τους που τους υποχρέωνε να υποσιτίζονται και τόσα άλλα, εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση, που παρέμεινε ανάλγητη τον προηγούμενο καιρό όταν τα πραγματικά προβλήματα της Παιδείας και όλης της κοινωνίας ζητούσαν και ζητούν άμεση λύση.
Απαξιώνει και γυρίζει τα νώτα προκλητικά, σε επιστήμονες που κοπίασαν για πτυχία και μεταπτυχιακά και αφού πέρασαν τις Συμπληγάδες του ΑΣΕΠ, γεμάτοι όρεξη, θέλησαν να διαβούν το κατώφλι της σχολικής αίθουσας, με όνειρο να μεταλαμπαδεύσουν τη Γνώση στα παιδιά μας. Αυτούς τους ανθρώπους τους καλεί να «βάλουν πλάτη»! Δεν κατάλαβε ότι αυτό κάνουν οι Δάσκαλοι! Βάζουν πλάτη χρόνια τώρα! Βάζουν πλάτη στη μόρφωση και στην δημιουργία σωστών πολιτών, παίζοντας πολλές φορές ρόλους που δεν τους ανήκουν, μόνο και μόνο για να μην στερηθούν τα παιδιά, όσα η Πολιτεία τους οφείλει! Σε αυτούς τους ανθρώπους, έχει χρέος να γίνει αρωγός, να σεβαστεί το έργο τους, και όχι να τους επιστρατεύει!
Μια κυβέρνηση που καταστρέφει το μέλλον της χώρας, διώχνει τους νέους, απαξιώνει και φτωχοποιεί τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, οδηγεί χιλιάδες στην ανεργία, ωθεί τρομακτικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων στην αυτοκτονία, ξεπουλάει όσο όσο την εθνική περιουσία στο όνομα ενός επαχθούς χρέους, δεν έχει την στήριξη της κοινωνίας! Έχει ήδη αξιολογηθεί από τον Ελληνικό λαό ως ανίκανη και καταστροφική και σύντομα θα πάρει τη θέση που πραγματικά της ανήκει.
Αυτοί στον Καιάδα και όχι η κοινωνία!