Το ΣτΕ ακύρωσε πρόσφατα ως αντισυνταγματικές περικοπές που έγιναν σε συνταξιούχους και κοστολογούνται στα 4,3 δισεκατομμύρια. Την ίδια στιγμή που, λόγω αδυναμίας να κάνουμε ως κράτος περικοπές ανερχόμενες στο 1/3 αυτού του ποσού, κινδυνεύουμε να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία και την έξοδο από την Ευρωζώνη. Ποιος είπε ότι η δικαστική εξουσία δεν έχει αίσθηση χιούμορ;
Τελικά όλες οι εξουσίες και οι θεσμοί δουλεύουν για το κράτος των συνταξιούχων, το τέρας που δημιούργησαν τα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης και υπερασπίζεται με ανυποχώρητο σθένος η παρούσα κυβέρνηση. Ως επιτύμβιο επίγραμμα στο μνήμα της Ελλάδας προτείνω λοιπόν το ένδοξο εκείνο του Σιμωνίδη: «τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».
Διότι είναι προφανές πια ότι η έσχατη αμυντική μας γραμμή έχει στηθεί στις Θερμοπύλες του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού συστήματος και ότι θα πέσουμε υπερασπιζόμενοι αυτούς που συνταξιοδοτήθηκαν στα σαράντα και τα πενήντα τους χρόνια και το δικαίωμα άλλων στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Φυσικό δεν είναι, αφού την εργασία την ονομάζουμε κοινώς δουλειά, δηλαδή «δουλεία»;
Καθώς ο ανορθολογισμός στον τόπο μας αποτελεί πλέον πανδημικό φαινόμενο, ελάχιστοι αναρωτιούνται αν μπορούμε να συντηρήσουμε αυτό το δαπανηρό συνταξιοδοτικό σύστημα χωρίς σοβαρές μεταρρυθμίσεις· λιγότεροι ενίστανται ότι είναι παράλογη η απαίτηση να μας το χρηματοδοτούν οι εταίροι και δανειστές· και ακόμη λιγότεροι μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν ότι σε συνθήκες άτακτης χρεοκοπίας, εξόδου από την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή οι συντάξεις θα μειωθούν στο 1/2 και η αγοραστική τους αξία στο 1/3.
*Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής
Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
