Με ένα εξαιρετικό κείμενο της Βιρτζίνια Γουλφ, το Ορλάντο, διασκευασμένο για το θέατρο, συνεχίζεται στο Ρέθυμνο το Φεστιβάλ Αντίβαρο. Το Φεστιβάλ γνωρίζει ως τώρα απόλυτη επιτυχία, καθώς μέχρι σήμερα, στις τέσσερις προγραμματισμένες παραστάσεις του, που έγιναν ήδη, έχουν προστεθεί άλλες δύο λόγω εξάντλησης των εισιτηρίων.
Στις παραστάσεις που θα γίνουν αυτό το τριήμερο, 9, 10 και 11 Μαρτίου, η Ιώ Βουλγαράκη καταδύεται στον σκοτεινό κόσμο της Βιρτζίνια Γουλφ, διασκευάζοντας και σκηνοθετώντας το Ορλάντο, το κείμενο της Βρετανίδας συγγραφέα, το οποίο αγγίζει όλα αυτά που είναι μεταβλητά γύρω από τον άνθρωπο, αναδεικνύοντας εν τέλει και τον ίδιο ως μεταβλητή.
Η Αμαλία Καβάλη ερμηνεύει τον ομώνυμο, πολυσύνθετο ρόλο, ο οποίος, διευρύνει τους ορίζοντες της μνήμης, του φύλου, της ανάγκης για επικοινωνία και της αποτυχίας της ανθρώπινης φύσης. «Ένας ύπνος σε μια νύχτα ατέλειωτη μας περιμένει όλους» καταλήγει η ηρωίδα.
Τόσο η σκηνοθεσία όσο και οι υποκριτικές επιδόσεις της νεαρής ηθοποιού, που κατάγεται από το Ηράκλειο της Κρήτης, εντυπωσίασαν κοινό και κριτικούς και ανέδειξαν την παράσταση σε μια από τις σημαντικότερες της περασμένης χρονιάς.
Η παράσταση
«Η αλήθεια είναι πως ύστερα απ’ όλα αυτά τα σοβαρά, ποιητικά, πειραµατικά βιβλία νιώθω την ανάγκη µιας φυγής» γράφει στο ηµερολόγιό της η Βιρτζίνια Γουλφ για το «Ορλάντο», που γεννιέται τον Οκτώβρη του 1928 σαν ένα φωτεινό διάλειμμα για την ίδια ανάμεσα στο «Φάρο» και τα «Κύματα». Η συγγραφέας του το ονομάζει βιογραφία. Εμείς θα λέγαμε πως είναι μάλλον μια μυθιστορηματική φαντασίωση.
Ένα πλάσμα, χωρίς τους συνηθισμένους ανθρώπινους περιορισμούς του γήρατος και του θανάτου, ξεκινά τη ζωή του ως Άγγλος ευγενής κατά την Ελισαβετιανή εποχή και φτάνει ως χειραφετημένη γυναίκα στον 20ο αιώνα. Ζει αναρίθμητες εμπειρίες, τόσο ως άνδρας όσο και ως γυναίκα, και δοκιμάζει τη ζωή με λύσσα επιζητώντας διαρκώς την βαθιά και πραγματική συνάντηση με τους ανθρώπους, αυτή τη «φωνή που απαντά σε μια άλλη φωνή». Μπορούν όμως οι άνθρωποι να συναντηθούν; Τελικά είναι το φύλο, ο χρόνος, ο χώρος που μας φυλακίζουν σ’ έναν μόνο εαυτό κι αυτός δεν αρκεί για να επικοινωνήσουμε ή μήπως είμαστε φτιαγμένοι από χιλιάδες διαφορετικούς εαυτούς αλλά το ανθρώπινο υλικό είναι το υλικό της αποτυχίας;
Η παράσταση τοποθετεί την Ορλάντο σε ενεστώτα χρόνο, στο «εδώ» και στο «τώρα» λίγο πριν το τέλος της. Σε μια οριακή στιγμή σαν αυτή, μας αφηγείται τις κορυφαίες εποχές της ζωής της σε μια ύστατη προσπάθεια για ανθρώπινη επαφή. Μέσα από τη μνήμη έρχεται ξανά αντιμέτωπη με τις πιο ακραίες εμπειρίες της, άλλοτε γήινες και φυσικές κι άλλοτε υπερβατικές. Πιάνει την ιστορία της από την αρχή, όπως πάντα κάνουμε όταν μας ζώνει το άγνωστο ή ο θάνατος.
Η παράσταση ανέβηκε στο Skrow Theater στην Αθήνα την καλλιτεχνική περίοδο 2016-17 και 2016-2017 και φιλοξενήθηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Χρήσιμες πληροφορίες
Όλες οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Αντίβαρο γίνονται στο Κέντρο Κρητικής Λαϊκής Τέχνης στην οδό Κριτοβουλίδου 15-17.
Ώρα έναρξης: 21.00 ακριβώς.
Εισιτήριο: 8 και 10 ευρώ.
Τηλέφωνο για κράτηση θέσης: 6988399325 (η κράτηση λόγω της εξαιρετικής επιτυχίας του Φεστιβάλ κρίνεται απαραίτητη).
Έγραψαν για την παράσταση:
Mατίνα Καλτάκη, Lifo: «Οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν αυτό το αξιοθαύμαστο πλάσμα σαν να μαγεύονται, σαν να παίρνει φωτιά η ψυχή τους. Αυτό συνέβη και με την Αμαλία Καβάλη, που πρώτη φορά είδα στη σκηνή. Ερμήνευσε τόσο όμορφα τον λόγο, με τέτοια φυσικότητα, σαν να έγινε ένα με τον ρυθμό του. Ηθοποιός και λόγος κατάφεραν να γίνουν ένα. Η σκηνική διαμόρφωση ήταν υποτυπώδης, καθρέφτες διαφορετικών σχημάτων και μεγέθους, τοποθετημένοι στο δάπεδο – τα πολλαπλά πρόσωπα του/της ηρωίδας δεν έχουν ανάγκη τις αντανακλάσεις τους. Μπράβο στη νεαρή ηθοποιό για τα 70 ψυχοθεραπευτικά λεπτά που προσφέρει με την ερμηνεία της, μπράβο και στη σκηνοθέτιδα, που μετά την άψογη σκηνοθεσία της στη βωβή «Μισαλλοδοξία» (Στέγη, Γενάρης 2016), έδειξε εδώ ότι μπορεί να κάνει θαύματα και με τη διδασκαλία του λόγου».
Στέλλα Χαραμή, Το Spirto: «Μια νέα ηθοποιός που αυτοσυστήνεται με τον πλέον ριψοκίνδυνο και επιδραστικό τρόπο. Η ερμηνεία της θαρρείς, σ’ αυτό το φαντασιακό, ταξιδιάρικο, αχαλίνωτο πλάσμα που είναι ο/η «Ορλάντο» για τη Βιρτζίνια Γουλφ, χρειάζεται μια ανάσα για να βγει από τους πνεύμονες της, μια ανάσα με διάρκεια 65-70 λεπτών που, μέχρι το τέλος, δεν την προδίδει».
Όλγα Σελλά, Monopoli: «Το όνομα της Αμαλίας Καβάλη πρέπει να το θυμόμαστε γιατί θα το συναντήσουμε και σε άλλες γοητευτικές ερμηνείες. Σε 70 λεπτά έγινε έφηβος, έγινε ερωτική νέα γυναίκα στην Κωνσταντινούπολη, έγινε μια γυναίκα που διεκδικεί τη θέση της και τις επιλογές της στις αρχές του 20ού αιώνα. Και ο θεατής ταυτιζόταν κάθε φορά με το κάθε άλλο της πρόσωπο».
Σωτηρία Κακαγιά, Koitamagazine: «Η Αμαλία Καβάλη μαζί με τη σκηνοθέτιδα Ιώ Βουλγαράκη χτίζουν έναν μονόλογο – άθλο δουλεμένο με μεγάλη λεπτομέρεια στις λέξεις, στις παύσεις, στην κίνηση και στο ηχόχρωμα φωνής όπου τα γεγονότα μοιάζουν να αποτελούν πραγματικές αναμνήσεις. Σημαντικός συνοδοιπόρος η εξαιρετική μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη».
Mανώλης Βαμβούνης, Gkoultoura: «Πάνω στη νεαρή ηθοποιό Αμαλία Καβάλη η σκηνοθεσία χτίζει τον πιο ιδανικό Ορλάντο που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Ξεκινώντας η παράσταση, έφηβος, οξυδερκής, ευφυώς περήφανος και κορδωμένος με τη σχεδόν αστεία διογκωμένη αυτοπεποίθηση της ηλικίας των 16. Θαύμασα και εκτίμησα την απαραίτητη για ένα τέτοιο μονόλογο-άθλο ΣΑΦΗΝΕΙΑ (είναι η αγαπημένη μου λέξη για αυτή τη δουλειά) που απέδωσε ηθοποιός σε κάθε δράση αλλά και σε κάθε συναίσθημα, πάνω σε κάθε λέξη».
