Η περίπτωση της ΕΡΤ

Χρόνια τώρα οι δύο αυτές Ελλάδες συγκρούονται… Η Ελλάδα που τολμά έχει ενοχοποιηθεί και έχει βρεθεί στο περιθώριο. Το πολιτικό μας σύστημα (προσωπικό) δέσμιο στις φαυλότητες δεκαετιών κάνει πίσω (συμβολικά και ουσιαστικά). Τα συντεχνιακά συμφέροντα μάχονται για προνόμια.
Ο κομματισμός, το κράτος φέουδο, ο κρατικο(κομματικο)δίαιτος συνδικαλισμός, η παρεοκρατία, η ρουσφετολογική νοοτροπία, η συνδικαλιστική συνδιοίκηση φορέων-οργανισμών, δεν επιτρέπουν να γίνει ούτε μισό βήμα μπροστά. Είτε η προσπάθεια ρήξης με το φαύλο, χθες ονομάστηκε «εκσυγχρονισμός» είτε «μεταρρύθμιση» το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Το «πρυτανείο» συνέχιζε να τρέφει με τις «ιερές αγελάδες» του όσους είχαν τη δυνατότητα να τις… αρμέγουν! Εκτροφεία σκανδάλων, χώροι «άνδρωσης» συνδικαλιστών, παραγωγή έργου σχεδόν μηδενική, τόποι όπου οι κάθε φορά «κολλητοί» της εξουσίας διόριζαν τα «δικά τους παιδιά», προνόμια άνευ προηγουμένου… Το ζήσαμε και το ζούμε στις περισσότερες ΔΕΚΟ. Βήμα-βήμα με την πολιτική ανοχή-στήριξη φτάσαμε στο σήμερα…
Μόνο που τώρα δεν πάει άλλο: Σε μια εποχή που οι πολίτες έχουν ξεπεράσει τις αντοχές τους και κάθε είδους «Πρυτανεία» αποτελούν πρόκληση! Οι άνεργοι και οι φτωχοποιημένοι Έλληνες παρακολουθούσαν λ.χ. τις εκπομπές στην κρατική τηλεόραση με τα μουσικοχορευτικά φαγοπότια (βλ. εκπομπή του κ. Παπαδόπουλου) και μάλιστα με κόστος δεκάδες χιλιάδες ευρώ… πλήρωναν το ανταποδοτικό τέλος στην ΕΡΤ ακόμα και για χώρους όπως οι… στάβλοι! Εξωτερικές παραγωγές πολυδάπανες χωρίς λόγο, δημοσιογράφοι αμείβονταν για το ίδιο ρεπορτάζ, από δύο και τρία διαφορετικά ΜΜΕ. Διορισμοί φίλων και ημετέρων χωρίς όριο στον κρατικό αυτό φορέα…
Όλο αυτό το οικονομικό χάος, έπρεπε από χρόνια να έχει τελειώσει. Ποτέ, όμως, δεν είναι αργά! Ο πρωθυπουργός σωστά αποφάσισε το προσωρινό κλείσιμο της ΕΡΤ και τη δημιουργία ενός δημόσιου (και όχι κρατικού) φορέα ενημέρωσης.
Όσο για τις «κορώνες» περί αντιδημοκρατικής πρακτικής ή για πραξικόπημα, αυτά ανήκουν στις συνήθεις υπερβολές του ΣΥΡΙΖΑ, που τίποτα άλλο δεν κάνει παρά να στηρίζει και να αγωνίζεται για ότι έχει να κάνει με ένα ξεπερασμένο μοντέλο του κράτους. Μια άκριτη και άκρατη υποστήριξη προνομίων που απ’ την ίδια τη ζωή έχουν πια ξεπεραστεί… Αδυνατεί να καταλάβει τις δομές και τις ανάγκες ενός σύγχρονου κράτους τη διοικητική του μεταρρύθμιση και υπερασπίζεται ότι μας έφερε ως εδώ… Κάνει λόγο για τον πλουραλισμό της ΕΡΤ, όταν πολλές φορές έχει εκφραστεί αρνητικά για την…. αντικειμενικότητά της.
Δημοκρατία, όμως, δεν είναι οι φαυλότητες στους δημόσιους οργανισμούς. Δημοκρατία είναι η ορθή διοίκηση-διαχείριση, οι ίσες ευκαιρίες για όλους, η αξιοκρατία και όχι η ρουσφετολογικοί διορισμοί σ’ αυτούς…
Μεγαλύτερη, όμως, αρνητική αίσθηση προκαλεί η στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.
Δίνουν άραγε, και οι δυο τους μάχες οπισθοφυλακής; Αδυνατούν να αντιληφθούν τόσο το συμβολισμό όσο και την ουσία της απόφασης του πρωθυπουργού; Αρνούνται να τη στηρίξουν παραμένοντας σε ιδεοληψίες του χθες; Το ΠΑΣΟΚ αποφεύγει την δική του αυτοκριτική για όσα έχουν συμβεί στην αμαρτωλή ΕΡΤ και στις ΔΕΚΟ; Στηρίζουν τις θέσεις των συντεχνιών που φέρνουν ψήφους στην κάλπη;
Και το όραμα για τη χώρα; Η έξοδος από την πολυεπίπεδη κρίση; Η απαλλαγή από νοοτροπίες και φαυλότητες του χθες; Όλα τούτα που χάθηκαν ξαφνικά… Σκέφτονται, άραγε, να προκαλέσουν κυβερνητική κρίση;
Μα να είναι έτσι… ο πρωθυπουργός σταθερός στις αποφάσεις του, πιστός στο όραμά του, ρεαλιστής, αποφασιστικός θα πρέπει να «σηκώσει» το γάντι» ή να πάρει την πρωτοβουλία να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες. Η περίπτωση της ΕΡΤ έχει συμβολικό, ουσιαστικό και πολιτικό χαρακτήρα.
Αν τώρα κάνει «πίσω» τότε αύριο θα το βρει μπροστά του. Το μήνυμα που θα πάρουν οι πολίτες είναι ότι κι αυτός λειτουργεί όπως και τόσοι άλλοι στο παρελθόν. Δέσμιος των φαύλων πρακτικών του χθες, δέσμιος του πολιτικού κόστους, αδύναμος να «σπάσει αυγά»… Οι δύο Ελλάδες συγκρούονται…
Η κοινωνία θέλει να πιαστεί από κάπου, για να μπορεί να ανακτήσει την ελπίδα της για το αύριο…
Η νέα γενιά με όραμα, δυναμισμό, γνώση περιμένει ένα καθαρό τοπίο για να δείξει τις ικανότητές της…
Το πολιτικό μας προσωπικό θα πρέπει με αυτογνωσία, αυτοκριτική να αντιμετωπίσει τις πράξεις του παρελθόντος που έφεραν τη χώρα στο σημερινό της αδιέξοδο… Στη συνέχεια με σχέδιο, ρεαλισμό, όραμα, αλλαγή νοοτροπίας θα πρέπει να απαλλάξουν τον τόπο από όσα σήμερα τον βασανίζουν.
Ο κ. Α. Σαμαράς έχει μπροστά του ένα μονόδρομο.
Δεν έχει άλλη επιλογή, από το να τρέξει σ’ αυτόν!