«Η Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι από το Δημοτικό Θέατρο Μυλοποτάμου

Με μια φιλόδοξη παραγωγή και ένα έργο που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ θέασης και ετών συνεχούς παρουσίας στα μεγάλα θεατρικά σανίδια του κόσμου, η Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Μυλοποτάμου δίνει το παρόν στο εορταστικό πρόγραμμα «Χριστούγεννα στον Μυλοπόταμο» που οργανώνει ο δήμος και οι φορείς της περιοχής.

«Η Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι, που έκανε πρεμιέρα το βράδυ της Παρασκευής, στο Στέκι Περάματος, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λιοδάκη και το κοινό καλείται να δει το πλέον αριστουργηματικό αστυνομικό θρίλερ όλων των εποχών. Ένα έργο της παγκόσμιας κλασικής λογοτεχνίας, που ξεκίνησε να παίζεται το 1947 στο Ραδιόφωνο, το 1952 ανέβηκε στο θέατρο… και έκτοτε συνεχίζεται χωρίς να έχει καταφέρει κανένα άλλο έργο να υπερκεράσει την επιτυχία του.

Ημέρες παραστάσεων με ώρα έναρξης: 21:00 μ.μ. (Στέκι Περάματος)

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, ενώ προαιρετικά προτείνεται η προσφορά τροφίμων μακράς διάρκειας για τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Μυλοποτάμου.

Υπόθεση του έργου

Οκτώ άνθρωποι -πέντε άνδρες και τρεις γυναίκες- συγκεντρώνονται σε μια εξοχική πανσιόν, στο «Το Πηγάδι των Αγίων», που το διευθύνει ένα νεαρό ζευγάρι, η Μόλλυ και ο Τζάιλς Ράλστον.

Λίγες μέρες ψυχικής ηρεμίας και ξεγνοιασιάς τους περιμένουν… Τουλάχιστον, έτσι πιστεύουν όλοι. Γρήγορα, όμως, θα διαπιστώσουν πως ανάμεσά τους έχει παρεισφρήσει κι ένας στυγερός δολοφόνος, ο οποίος διαθέτει ξεχωριστή ευφυΐα και που έχει ήδη σκοτώσει κάποιον στο Λονδίνο.

Η κυρία Λάιον ήταν το πρώτο του θύμα.

Και τώρα, αυτή κιόλας τη στιγμή, ο άνθρωπος αυτός, αργά και μεθοδικά, προετοιμάζει ένα δεύτερο… ίσως και έναν τρίτο φόνο, με την απαράμιλλη ικανότητα του ανθρώπου που η ξεχωριστή ευφυΐα του κατευθύνεται από μια νοσηρή τάση εκδίκησης.

Το χιόνι, που πέφτει ακατάπαυστα ολόγυρα απ’ την πανσιόν, δημιουργεί γύρω από τα εγκλωβισμένα πρόσωπα έναν αδιαπέραστο κλοιό, που ευνοεί θαυμάσια τα σκοτεινά του σχέδια. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.

Ο αστυνόμος Τρότερ θα δοκιμάσει ένα σωρό έξυπνα τεχνάσματα προκειμένου να παγιδεύσει τον δολοφόνο, μα ο σατανικός αυτός άνθρωπος ξέρει να ξεγλιστρά… Το μακάβριο μοτίβο «Τρία τυφλά ποντικάκια» θα συνοδεύει αδιάκοπα, σαν εφιαλτική υπόκρουση, το σκηνικό του τρόμου!

Πού θα σταματήσει το κακό και ποιο είναι το χέρι που σκορπίζει τον θάνατο;

Ποιο από όλα τα πρόσωπα δεν είναι αυτό που διατείνεται, αλλά η σκοτεινή αφετηρία του κακού;

«Η Ποντικοπαγίδα» παραμένει το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου, καθώς παίζεται συνεχώς στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου από τις 25 Νοεμβρίου 1952 έως σήμερα.

Ξεκίνησε ως ραδιοφωνικό έργο στις 30 Μαΐου 1947 με τον τίτλο «Τρία τυφλά ποντίκια» και βασιζόταν σ’ ένα αδημοσίευτο, τότε, διήγημα της Κρίστι. Πήρε το σημερινό του όνομα από ένα στίχο του σαιξπηρικού «Άμλετ», όταν μετεξελίχθηκε σε θεατρικό έργο.

Έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο με τεράστια επιτυχία κι έχει μεταφραστεί σε 50 γλώσσες.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Στο σημείωμά του για την νέα παραγωγή του Δημοτικού Θεάτρου Μυλοποτάμου ο ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης κ. Βαγγέλης Λιοδάκης αναφέρει: «Είναι σχεδόν «πρόκληση» να ασχοληθεί κανείς με το ανέβασμα σε παράσταση των έργων της Αγκάθα Κρίστι. Πρόκληση και λόγω της τεράστιας επιτυχίας που έχουν σημειώσει στο παρελθόν και λόγω της αρτιότητας των χαρακτήρων από τη γραφή τους και λόγω της σχετικής απόστασης από τότε που γράφτηκαν έως σήμερα.

Η Ποντικοπαγίδα παίζεται αδιάλειπτα εδώ και περίπου 65 χρόνια. Πόσο σημερινή άραγε μπορεί να είναι;

Όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές και οι τεχνολογίες εξελίσσονται, γεγονός είναι ότι ένα έργο μυστηρίου πάντα μας ελκύει. Πάντα θα ξυπνάει μέσα μας την περιέργεια και το «αστυνομικό δαιμόνιο» να ανακαλύψουμε τον/την ένοχο/η.

Κι έρχεται τώρα ο σκηνοθέτης να προσπαθήσει να δικαιώσει τη συγγραφέα.

Μια συγγραφέα που παίζει στα δάχτυλα την ανθρώπινη ψυχολογία, δημιουργώντας χαρακτήρες που πηγάζουν από το παρόν, με όσα χρόνια από τη γραφή τους κι αν κουβαλούν στην πλάτη τους. Που το σασπένς, η ίντριγκα, η αγωνία και οι ανατροπές είναι δεδομένα, όπου ο καθένας/μια στη συγκεκριμένη συνθήκη θα μπορούσε να είναι δολοφόνος.

Και μέχρι να αποκαλυφθεί, θα πρέπει ο θεατής, να υποστεί το υποδειγματικό παιχνίδι παραπλάνησης που έχουμε φτιάξει με τους ηθοποιούς της παράστασης.

Δε μπορώ παρά να τους ευχαριστήσω. Για άλλη μια φορά αυτοί οι άνθρωποι άφησαν τις δουλειές, την ξεκούραση και τη βολή τους, για να μπουν στη διαδικασία να προσφέρουν. Να φτιάξουν για σας μια ιστορία. Να σας ψυχαγωγήσουν, να κλέψουν λίγο από το χρόνο σας και να σας ταξιδέψουν στον αριστοτεχνικά πλασμένο κόσμο της Αγκάθα Κρίστι.

Δε μπορώ να μη μνημονεύσω τη στήριξη του Δήμου αλλά και του Μανούσου, που με την ηθική του συναυτουργία και με τη φυσική παρουσία του βοήθησε το έργο να γίνει πράξη.

Πρέπει λοιπόν να κρύψουμε μαζί με τους ηθοποιούς στοιχεία, να σπείρουμε αμφιβολίες, να ξαναφτιάξουμε τα μυστικά, με τρόπο που το προφανές να μην είναι αληθινό και η αλήθεια να βρίσκεται στην άκρη ενός ολόκληρου κουβαριού.

Μη βιαστείτε! Απολαύστε τη «διαδρομή», αφήστε τον εαυτό σας να περιπλανηθεί, να φανταστεί, να υποθέσει και να συνθέσει σωστά τα δεδομένα. Βεβαιωθείτε ότι λάβατε υπόψη σας όλα τα στοιχεία, ότι δε σας έχουν ξεφύγει λεπτομέρειες και για να σας βοηθήσω θα χρησιμοποιήσω τα λόγια της Αγκάθα Κρίστι: «Κανείς δεν γνωρίζει τι πραγματικά σκέφτεται ένας άλλος άνθρωπος… Μπορεί να φαντάζεται ότι γνωρίζει, αλλά κάνει σχεδόν πάντοτε λάθος».

Και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό! Αν βρείτε… μην αποκαλύψετε σε άλλους τον/την δολοφόνο!».

Συντελεστές της παράστασης

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λιοδάκης

Σκηνικά-Κουστούμια: Κάλλη Καραδάκη

Μουσική: Μανώλης Ανδρέου

Φωτισμοί: Βαγγέλης Λιοδάκης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρυσούλα Νίκα

Κατασκευή Σκηνικού: Μανώλης Ανδρέου

Αφίσα-Πρόγραμμα: Κάλλη Καραδάκη

Φωτιστική Κάλυψη: Quality Sound

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Μόλυ Ράλστον: Γεωργία Γαλλιάκη