Δεν ανήκω σε όσους έχουν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ούτε σε εκείνους που ψήφισαν «όχι» στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκεντρώνει τα πολιτικά- οικονομικά- κοινωνικά στοιχεία (σε ό,τι αφορά την πολιτική του φιλοσοφία και φυσιογνωμία) προκειμένου να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας σύγχρονος φιλοευρωπαϊκός αριστερός πολιτικός σχηματισμός.
Την ίδια στιγμή «αυτό που είναι» ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τρόπος που πολιτεύεται (συμπεριλαμβανομένης της ετερόκλητης κυβερνητικής συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ) είναι πολύ μακριά από τη δική μου κοσμοθεωρία και αντίληψη, ακόμα ακόμα και την αισθητική μου τόσο για την πολιτική όσο και για την οπτική αντίληψη των πραγμάτων.
Όμως τον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να τον «ευγνωμονούν» τόσο οι ξένοι- οι λεγόμενοι δανειστές/ κουαρτέτο όσο και η Νέα Δημοκρατία (που στη σημερινή της κατάσταση αδυνατεί να ρυθμίσει τα του οίκου της), το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι. Τους έχει «απαλλάξει» από μια ακόμα σκληρή και με μεγάλο πολιτικό κόστος «αγγαρεία». Ήρθε στην εξουσία με ένα πάθος να αλλάξει τα πάντα σε Ελλάδα και Ευρώπη… Και σε λιγότερο από ένα χρόνο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε το ακατόρθωτο… Έκανε στροφή 180 μοιρών, άφησε πίσω του ένα ολόκληρο κόμμα (τη Λαϊκή Ενότητα) και υπογράφοντας ένα τρίτο μνημόνιο και ένα πολύ σκληρό πακέτο φορολογικών- εισπρακτικών μέτρων, προχωρά σε μια εντελώς διαφορετική πολιτική από όσα μήνες και χρόνια πίστευε- διακήρυττε και διεκδικούσε…
Κι όλα τούτα συμβαίνουν με ένα τρόπο βελούδινο, χωρίς να «ανοίξει μύτη» (εντάξει γίνεται που και που στα Εξάρχεια ένας ψιλοχαμός για την τιμή των όπλων)! Μπορείτε άραγε να φανταστείτε τι θα γινόταν στην πλατεία Συντάγματος αν το 3 ο μνημόνιο ήταν το προϊόν εισαγωγής μιας κυβέρνησης λ.χ. Σαμαρά- Βενιζέλου; Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας…!
Μπορούν λοιπόν να δείχνουν «αχαριστία» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι δανειστές μας;
Τι θα συμβεί στο κοντινό μέλλον; Σίγουρα οι πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης είναι μικρές και το πολιτικό κόστος θα γίνεται δυσβάστακτο όσο περνάει ο καιρός, ενώ και η κυβερνητική συνοχή θα δοκιμαστεί και δύσκολα θα αντέξει…
Έτσι όμως γίνεται «παραδοσιακά» σε όλες τις χώρες που «αναγκάστηκαν» να ακολουθήσουν παρόμοιες πολιτικές…
Τι γίνεται…; Κόμματα και κυβερνήσεις «καταβροχθίζονται», νέα κόμματα έρχονται στο πολιτικό προσκήνιο, κάποια από αυτά επίσης θα χαθούν και η πολιτική ζωή συνεχίζεται…
Σε ποιο τέτοιο κύκλο βρισκόμαστε εμείς; Παρακινδυνευμένο να το πούμε, όμως τώρα και η αριστερά (ο ΣΥΡΙΖΑ) έχει το δικό της μνημονιακό, παρόν οπότε έχει επέλθει μια κάποια απομυθοποίηση… Αν αυτό συνδυαστεί με λανθασμένες πολιτικές της κυβέρνησης, τότε το πολιτικό κόστος που αναμένεται να πληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δυσανάλογο με το χρονικό διάστημα που θα έχει ασκήσει κυβερνητική πολιτική. Η διάψευση των ελπίδων για ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας-που πίστεψε ότι ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί γρήγορα να αλλάξει την Ελλάδα και να ανατρέψει κάποια στιγμή και πολιτικές στην Ευρώπη- το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να σπαταλήσει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, θα επιφέρει όχι απλά την απομυθοποίησή του, αλλά πολύ πιθανόν να του αφαιρέσει την ηγεμονική θέση που σήμερα κατέχει κοινοβουλευτικά στην πολιτική ζωή του τόπου…
Ποιος ή ποιοι μπορούν να ωφεληθούν από μια τέτοια εξέλιξη;
Νομίζω λοιπόν ότι δεν θα πρέπει να επιχαίρουν τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου»… Δεν μπορεί κανείς σήμερα να προβλέψει τις συνέπειες μιας ακόμα διάψευσης προσδοκιών για ένα μεγάλο τμήμα της ταλαιπωρημένης κοινωνίας…
Καλό θα είναι λοιπόν οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης αν «ευγνωμονούν πολιτικά» το ΣΥΡΙΖΑ που «τραβάει τώρα το κουπί» (θεωρώντας το μάλιστα κάποιοι είτε ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων είτε ως το κόστος προηγούμενων επιλογών) να συνδράμουν στο να αποφευχθεί η αποστροφή και η συνολική απογοήτευση των πολιτών απέναντι στο πολιτικό μας σύστημα.
Αν μπορούν ας κρατήσουν ζωντανή μια κάποια ελπίδα…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis
