Στον αθλητισμό υπάρχει ένας κανόνας, που λέει ότι δεν θα δεις ποτέ βλάκα αθλητή στην κορυφή. Οι αθλητές έχουν πίστη, ιδέες και ιδανικά, αναπτυγμένα σε μέγιστο βαθμό για να μπορέσουν να πετύχουν, όσα πετυχαίνουν.
Πριν μερικές μέρες, ο διάσημος πλέον παίκτης του μπάσκετ, αναθρεμμένος στην Ελλάδα, Γιάννης Αντετοκούνμπο μετά από μια εκπληκτική εμφάνιση της ομάδας του και του ίδιου, σε εκτός έδρας αγώνα, του ζητήθηκε από Έλληνες ομογενείς να υπογράψει αυτόγραφο πάνω στην ελληνική σημαία. Εκείνος από σεβασμό στην ελληνική σημαία είπε: «Όχι, δεν υπογράφω πάνω στη σημαία»!
Πρόσφατα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρότινος υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, ζήτησε να αποποινικοποιηθεί το αδίκημα για το κάψιμο της σημαίας! Ο Α. Πετρόπουλος, δημοσιογράφος της εφημερίδας Αυγής, όργανο του ΣΥΡΙΖΑ σε πάνελ συζήτησης με τον δημοσιογράφο Ευαγγελάτο, έκανε μια εκπληκτική από κάθε άποψη δήλωση. Η σημαία που έκαψαν σε ζωντανή σύνδεση στα κανάλια (πριν από λίγο καιρό) οι αναρχικοί δεν είναι τίποτα! Είναι ένα πανί, είπε!
Πανί λοιπόν! Και τότε οι σύντροφοι του Πετρόπουλου στο πολυτεχνείο το ’73, γιατί έκλαιγαν κουνώντας τις ελληνικές σημαίες και τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο, απέναντι από τα τανκς; Για ένα κομμάτι πανί;
Προσπαθώ να φανταστώ πώς θα ήταν άραγε, αν ο καθένας μας σκέφτεται ότι δεν έχει απέναντι του έναν άνθρωπο, αλλά ένα κομμάτι κρέας και έτσι να το αντιμετωπίζει!
Προφανώς έχει δίκιο στο ένα σκέλος. Ναι όντως είναι ένα κομμάτι πανί! Όλα τα πανιά όμως ανάλογα με το τι ακριβώς πανιά είναι, πουλάνε ανάλογα… στην αγορά, άλλη τιμή έχει το πανί Adidas και άλλη το Nike. Ανάλογα το τι θα γράψεις επάνω, έχει και την ανάλογη τιμή. Το συγκεκριμένο πανί, μπορεί να μην το ξέρει αυτός και όσοι τέλος πάντων έχουν παρόμοιες ιδέες, αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι είναι το σύμβολο ενός λαού, που το έχει υπερασπιστεί με αίμα σε κάθε γωνιά του πλανήτη και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Είναι πολύ πιθανόν, όλο και κάποιος από την οικογένεια όσων έχουν τέτοιου είδους «προχωρημένες ιδέες», να έπεσε σε μάχη υπερασπιζόμενος αυτό το πανί και εκείνοι το αγνοούν παντελώς, όπως αγνοούν και τη σημασία του.
Το πανί της σημαίας είναι σύμβολο ξεχωριστό για κάθε λαό και είναι κάτι που το ξέρουν ακόμη και οι πέτρες.
Σημαία δεν είναι απλά το κράτος, αλλά όλοι οι αγώνες που το απαρτίζουν και όλοι όσοι σκοτώθηκαν και θυσιάστηκαν για το κράτος. Φυσικά και είναι ένα πανί… όταν το καίει ο αγανακτισμένος που πίστεψε σ’ αυτό το «πανί», σύμβολο. Γιατί αυτός εκείνη την ώρα καίει ένα πανί και όχι το σύμβολο. Καίει τον πολιτικό προδότη, που ξεπουλά με τόση ευκολία τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, με οποιοδήποτε τίμημα, ανεξάρτητα από το πόσες συμφορές θα βρουν τη χώρα και το λαό της.
Μου έχουν γεννηθεί πολλές απορίες την περίοδο της κρίσης και μια απ’ αυτές είναι ότι οι του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές συγγενικές δυνάμεις που μας εξαθλίωσαν και συνεχίζουν ακάθεκτοι, γιατί κάθονται προσοχή μπροστά στο πανί, αφού «ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΕΝΑ ΠΑΝΙ ΕΙΝΑΙ» και δεν το καίνε, αλλά προτιμούν να το ξεπουλάνε όσο όσο.
Άντε μετά να μου βγάλεις την ιδέα, ότι υπάρχει σχέδιο αποδόμησης των πάντων! Μετά την επιχείρηση αποδόμησης του Πύρρου Δήμα, του μεγαλύτερου αθλητή που έχει βγάλει ο κόσμος στην άρση βαρών και του αθλητισμού γενικότερα και ενώ έχουν προηγηθεί οι συνωστισμοί στη Σμύρνη, η μη γενοκτονία των Ποντίων και αλλά τινά, έρχεται τώρα η νέα αποδόμηση της σημαίας! Δυο πράγματα συμβαίνουν τουλάχιστον! Ή θέλουν να βγάλουν τη Χρυσή Αυγή στην εξουσία, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ή έχουν απώτερο στόχο να διαλύσουν ότι ελληνικό, θρυλικό και εθνικό έχει απομείνει.
Πραγματικά αναρωτιέμαι τελικά, αν και πόσο ηλίθιοι πρέπει να είμαστε οι Έλληνες, για να ανεχόμαστε τέτοιου είδους καταστάσεις.
Κάποιος θα πρέπει να πει σε όλους αυτούς, πως ακόμη και σήμερα, ζουν δικοί μας άνθρωποι, συγγενείς μας, σε βαθιά γεράματα, που αγωνίστηκαν και μάτωσαν, πληρώνοντας αρκετοί, βαρύ τίμημα. Άλλος χάνοντας αδελφό ή παιδί και άλλος ολόκληρη οικογένεια, για να μπορεί σήμερα να κυματίζει αυτή η σημαία και όχι η άλλη των Ναζί, σε αυτόν τον τόπο. Αλλά και για να είναι κάθε βλάκας ελεύθερος, να καίει και να ρημάζει την περιουσία του κοσμάκη και ανθρώπων που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ένα μεροκάματο. Γιατί δυστυχώς αυτό είναι ταυτόχρονα το προτέρημα, αλλά και το μεγάλο ελάττωμα, σε μια δημοκρατία, όπως υποτίθεται ότι είναι η χώρα μας. Να μπορείς να λες και σχεδόν να κάνεις ότι θέλεις, χωρίς το φόβο και την απειλή, ότι θα μπεις φυλακή ή θα σε κρεμάσουν.
Σημαία πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους όλοι μας, ότι δεν είναι το Κράτος. Είναι η μάνα και ο πατέρας, ο παππούς και η γιαγιά, ο αδελφός και η αδελφή και κάθε συγγενής ή φίλος… Είναι ο αέρας που αναπνέουμε και το χώμα που πατάμε. Είναι οι ρίζες μας! Είναι αυτό που μπορεί να μας ξανακάνει μια γροθιά, αν ποτέ στο μέλλον, κάποιος επιχειρήσει να μας σκλαβώσει, σχέδιο που πολύ φοβάμαι ότι ήδη έχει μπει σε εφαρμογή και είναι σε εξέλιξη. Είναι αυτό που θα ξανακάνει ΜΕΓΑΛΟ τον μικρό και τους λίγους να φαίνονται πολλοί, όπως μας έκανε στο παρελθόν το 1821 ή το ’40 στο έπος της Αλβανίας. Είναι ένα κομμάτι πανί, που όμως την ώρα της μάχης, κρατάει όρθιο τον πληγωμένο Έλληνα… Είναι αυτό που μας κράτησε όρθιους εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Είναι αυτό που έκανε το κορμί του Σπύρου Καγιαλέ να γίνει κοντάρι στις 9 του Φλεβάρη το 1897 στο ακρωτήρι, για να κυματίζει στον αέρα, γελοιοποιώντας τις τότε μεγάλες δυνάμεις στα Χανιά. Είναι κάτι ιερό.
Οι κάθε είδους αναρχικοί και πολιτικάντηδες αυτού του τόπου, πρέπει να καταλάβουν καλά ότι επανάσταση και μαγκιά δεν είναι να καις μια σημαία, ούτε και να την ξευτιλίζεις. Αυτό είναι απλά βλακεία χειρίστου είδους. Μαγκιά είναι να έχεις τα κότσια να κάνεις, ό,τι έκαναν οι έλληνες επαναστάτες στο Κούγκι και στο Αρκάδι και πέρασαν στην αθανασία. Αλλά για να κάνεις κάτι τέτοιο θέλει πολλή μαγκιά και αντριωσύνη, κάτι που δυστυχώς όλο και περισσότερο επικίνδυνα λιγοστεύει σ’ αυτή τη χώρα.
Υπουργός πρόσφατα είχε πει, ότι επίσημη σημαία είναι μόνο εκείνη που αναρτάται σε δημόσια κτίρια! Το σκέφτηκε πολύ άραγε για να το πει;
Άλλοι την καίνε και την βεβηλώνουν, ενώ κάποιοι άλλοι με ξένη καταγωγή, που γεννήθηκαν όμως και ανδρώθηκαν στη χώρα μας, όπως ο παγκοσμίου φήμης παίκτης του μπάσκετ Γιάννης Αντετοκούνμπο, τη σέβονται όσο κανείς.
Η δε μητέρα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, Βέρα, ανήμερα της ονομαστικής εορτής του γιου της, επέλεξε να ευχαριστήσει τους Έλληνες δασκάλους, που έπαιξαν ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Μάλιστα, στη σχετική ανάρτησή της στο facebook, έχει επισυνάψει και ένα δίπλωμα που είχε πάρει ο Γιάννης στο Μεσολόγγι στους σχολικούς αγώνες μπάσκετ το 2010.
Συγκεκριμένα, η Βερόνικα Αντετοκούνμπο έγραψε: «Θα θέλαμε αυτή τη στιγμή να ευχαριστήσουμε και να αποδώσουμε τα εύσημα στους Έλληνες δασκάλους, που υποστήριξαν τα παιδιά μας στην εκπαίδευσή τους στην Ελλάδα. Και πάλι σας ευχαριστούμε».
Εγώ να συμπληρώσω ταπεινά, κλέβοντας τους στίχους από το τραγούδι του Διονυσίου πως: «Όσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες, κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες» (σαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο). Αλλά και πως, ποτέ δεν πρέπει τα κλαδιά τσι ρίζες να ξεχνούνε, γιατί αν ξεραθούν αυτές και κείνα θα χαθούνε!
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής
