Το ιστορικό ορόσημο
Η μελλοντολογική ρήση, που τόσο ο Ηρόδοτος όσο και ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποίησε στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του, «έκαστος εφ’ ω ετάχθη», πιστεύουμε πως πιο εύστοχα από κάθε τι άλλο, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το μήνυμα που εξέπεμψε η επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην θέση του ηγέτη της Ελληνικής Κεντροαριστερής παράταξης. Ένα από τα τελευταία ιστορικά ορόσημα του πολιτικού αυτού χώρου που έλκει την προέλευσή του από τα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας ή ακόμη και παλαιότερα, ήταν η προηγούμενη Κυριακή στις 12 του Δεκέμβρη, όπου και εκλέχτηκε ο νέος του αρχηγός. Εκτιμούμε λοιπόν, πως ο κόσμος της Δημοκρατικής παράταξης με τη συγκεκριμένη ετυμηγορία του, προχώρησε σε δημόσια γνωστοποίηση της υπονοούμενης συνθήκης δέσμευσης ανάμεσα στο πρόσωπο που επελέγη και τον επιδιωκόμενό του σκοπό, ώστε να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά η παραπάνω αρχαιοελληνική ρήση!
Γενναία εντολή
Πράγματι ήταν τόσο γενναία «η εντολή ηγεσίας» που δόθηκε στον Νίκο Ανδρουλάκη, που μόνο με την έκφραση αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί εννοιολογικά. Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τη στάση του κόσμου της Παράταξης στη συγκεκριμένη διαδικασία, θεωρούμε πως τον Νίκο Ανδρουλάκη τον εξέλαβε ως Κορυφαίο Σημαίνοντα και ταυτόχρονα τον έχρισε ως «ταγμένο» στην διακαή του επιθυμία, που δεν είναι άλλη από την αναγέννηση της Παράταξης. Η ανέλπιστα μεγάλη και αυθόρμητη συμμετοχή των υποστηρικτών του, στην εκλογική διαδικασία, όσο όμως και το όλο κλίμα αισιοδοξίας που δημιουργήθηκε, εκτιμάται ότι αποτυπώνει τη μεγάλη αγωνία που υπάρχει στον πολιτικό χώρο για την οντολογική συνέχεια της Παράταξης. Δεν πρέπει βέβαια να παραλείψουμε να σημειώσουμε τη δεινή θέση ως προς την αποδοχή της, που εδώ και μια δεκαετία περίπου έχει περιέλθει η Παράταξη και αυτό αποτυπώνεται στις εκλογικές προτιμήσεις του Ελληνικού λαού.
Το δυσανάλογης φήμης δίδυμο
Τον νέο της ηγέτη, τον επέλεξε μάλιστα, ο κόσμος της παράταξης, μέσα από ένα δυσανάλογο ως προς τη φήμη και την αναγνωρισημότητα δίδυμο, όπου ο ανταγωνιστής του για τη θέση της ηγεσίας, ήταν μια προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους, ο Γιώργος Παπανδρέου, εγγονός και γιoς σημαινόντων πρωθυπουργών, όπως βέβαια και ο ίδιος διατέλεσε πρωθυπουργός και πρόεδρος της παράταξης. Όμως το χρίσμα και τη θεώρηση του «ταγμένου», οι εκλογείς, τα προόρισαν για τον Νίκο Ανδρουλάκη, προσωπικότητα ήσσονος φήμης και αναγνωρισημότητας και συγχρόνως με λαϊκή καταγωγή.
Η υπολανθάνουσα δυναμική
Αυτή λοιπόν η επιλογή ηγεσίας που πραγματώθηκε κάτω από τις διαμορφωμένες συναισθηματικά φορτισμένες συνθήκες λόγω του θανάτου της προηγούμενης προέδρου της Παράταξης της Φώφης Γεννηματά, υποδηλώνει και την ιδιαίτερη σημειολογία της. Για το συγκεκριμένο γεγονός, της εκλογής οι εκτιμώμενες προβλέψεις, εν μέρει τουλάχιστον δεν επιβεβαιώθηκαν. Ακόμη δεν κατέστη δυνατό να εκτιμηθεί η έκταση και το ενδιαφέρον της κοινωνίας για τη διαδικασία. Ωστόσο, αυτό που διαπιστώθηκε ως αξιοσημείωτη και αξιολογήσιμη συνθήκη, ήταν η εμφάνιση μιας υπολανθάνουσας πολιτικής δυναμικής, ισχυρής έντασης και με ποιοτικά κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η δυναμική αυτή θα μπορέσει να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο και να εκφραστεί ως ένα δυναμικό ρεύμα με απτές κοινωνικές αναφορές, εάν θα γίνει κατορθωτό να αναπτυχθεί μια αμφίδρομη σχέση μεταξύ υποστηρικτών και ηγεσίας που να αποπνέει έμπνευση και εμπιστοσύνη.
Η έννοια του «ταγμένου»
Συμπερασματικά, καταλήγουμε πως το σώμα της Παράταξης, επιλέγοντας για τη θέση της ηγεσίας τον Νίκο Ανδρουλάκη και αποδίδοντάς του τον χαρακτηρισμό που η έννοια του «ταγμένου» επιφυλάσσει, τον τοποθετεί σαν προσωπικότητα πολύ υψηλά στην «αξιακή κλίμακα». Ταυτόχρονα όμως με πολύ επιμονή εναποθέτει στο πρόσωπό του, και τις ελπίδες του για την αναγέννηση της Παράταξης και την εκπλήρωση των ελπίδων του για ένα καλύτερο αύριο.
Οι προσδοκίες
Εν τέλει λοιπόν αποφαινόμαστε πως η σημειολογία της επιλογής φανερώνει την ύπαρξη πολύ ισχυρών ποιοτικών χαρακτηριστικών, που συσχετιζόμενα με την αίσθηση πίστης στις δυνατότητες και στις προθέσεις που υποθηκεύονται στο πρόσωπο του νέου ηγέτη, είναι ικανά να δημιουργήσουν ένα κλίμα πραγματικής αισιοδοξίας στη Παράταξη, για μια νέα πορεία της, μαζί με τον λαό.
Συνοψίζοντας, θεωρούμε πως στον ίδιο πλέον τον Νίκο Ανδρουλάκη απομένει, ως έχοντα το γενικό πρόσταγμα, και διαθέτοντας πια στα χέρια του την ισχυρή εντολή, ενάντια στον παλαιοκομματισμό αλλά και στον υφέρποντα λαϊκισμό, να εργαστεί σκληρά και με έμπνευση. Έτσι θα γίνει κατορθωτό να συνδιαμορφωθούν με βάση τις αρχές της Δημοκρατικής Παράταξης, οι σύγχρονες απαραίτητες πολιτικές της, καθώς και να καθοριστεί η δομή και η λειτουργία της, ώστε τελικά ο νέος αρχηγός να φανεί αντάξιος των προσδοκιών των υποστηρικτών της.
* Ο Γιώργος Ουρανός είναι ψυχολόγος
ouranosgeo@gmail.com
