Η σκληρή πολιτική πραγματικότητα

Άκουγα πριν λίγο καιρό τις δηλώσεις Γιούνγκερ, Μοσκοβισί και Σόιμπλε, σε ένα γαλλικό ντοκιμαντέρ νομίζω, για την ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα για τον Τσίπρα, προσπαθώντας να καταλάβω κάποια πράγματα.

 

Ειδικότερα ο φιλέλληνας πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ δήλωσε: «Αναρωτιόμουν κάποιες φορές, αλλά όχι πραγματικά, αν η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μια κυβέρνηση κυνική. Είναι ένα εξαιρετικό κατόρθωμα από την μια οι Έλληνες με φόντο μια αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα απέρριψαν ένα κείμενο και ένα μήνα μετά η ελληνική κυβέρνηση να προτείνει ένα κείμενο πολύ πιο σκληρό απ’ αυτό που απέρριψε ο ελληνικός λαός. Είναι ένα πραγματικό κατόρθωμα». Προσθέτει δε ότι η Ελλάδα δεν είχε στρατηγική. «Ποτέ δεν κατάλαβα τη στρατηγική της Ελλάδας και πιστεύω πολύ ειλικρινά μετά απ’ όσα ζήσαμε ότι η Ελλάδα δεν είχε πραγματική στρατηγική. Η στρατηγική και τα σχέδια καταστρώνονταν μέρα με την ημέρα». Παρόμοιες δηλώσεις έκαναν και ο Μοσκοβισί με τον Σόιμπλε.

 

Η ζωή στη χώρα συνεχίζεται, με την κυβέρνηση κάθε μέρα να κάνει καινούριες δηλώσεις και να αλλάζει θέσεις και στρατηγική για όλα τα θέματα, επιβεβαιώνοντας απλά τα παραπάνω. Το ασφαλιστικό είναι το βασικότερο θέμα και κάθε μέρα γίνονται καινούριες δηλώσεις, νέες τοποθετήσεις, αλλά όλες συγκλίνουν σε ένα πράγμα. Ότι στο συγκεκριμένο κύριο σημερινό πρόβλημα, οι συντάξεις θα εξαϋλωθούν, όπως εξαϋλώθηκαν και οι μισθοί. Απλά προσπαθούν να δουν τα όρια του έλληνα και να τις χαμηλώσουν όσο γίνεται περισσότερο.

 

Είναι χαρακτηριστικό πως ότι κάνουν, το κάνουν με απόλυτη σιγουριά, αφού γνωρίζουν ότι στα πεζοδρόμια, που ήταν αποκλειστικά δική τους ειδικότητα, κανείς δεν πρόκειται να κατέβει, αφού τα κυριλέ κόμματα της Ν. Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται να κατέβουν ποτέ για να διαδηλώσουν, όπως έκαναν εκείνοι όταν ήταν στην αντιπολίτευση.

Εννοείται πως αυτό το κατάλαβαν πρώτοι οι «αγαπημένοι μας εταίροι στην Ευρώπη» γι’ αυτό και «άφησαν», για την ακρίβεια προώθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να ανέλθει στην εξουσία.

 

Τα εξολοθρευτικά μέτρα εναντίον της χώρας και των πολιτών, περνούν το ένα μετά το άλλο, χωρίς να ανοίγει μύτη. Φανταστείτε να πέρναγε τέτοια μέτρα το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία τι θα γινόταν! Θα καιγόταν το σύμπαν! αλλά τώρα είμαστε απόλυτα κοντά στη λαϊκή έκφραση (κι αυτή απίστευτα σωστή όπως όλες!). «Πονάς Μαρία; Πονώ αλλά μ’ αρέσει!» σου λέει άλλο να σου βάζουν τέτοια επώδυνα μέτρα οι μισητοί αντίπαλοι, και άλλο να σου τα βάζει το αγαπημένο σου κόμμα! Αυτό μάλιστα! Και θεμιτό είναι και αρεστό!

 

Ο κοσμάκης βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, μάλλον συμμετέχει με ευχαρίστηση σε όλο αυτό που διαδραματίζεται. Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί ότι εσύ που ψήφισες κατά του μνημονίου, μετά από μόλις δυο μήνες ψηφίζεις υπέρ και δέχεσαι τα πάντα σε σημείο απόλυτου εξευτελισμού! Εκτός κι αν δεν ήξερες τι ψήφιζες την κάθε φορά!

 

Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω στη σωρεία απίστευτων λαθών, που τα βλέπει πλέον και ο πιο ανίδεος από πολιτική, ούτε στο εσωτερικό μέτωπο, ούτε στην εξωτερική πολιτική. Δεν θα αναφερθώ στο νέο χτίσιμο κράτους που επιχειρείται, στα πρότυπα Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος, που της ήταν αρεστό να στηλιτεύει σε καθημερινή βάση η σημερινή κυβέρνηση. Δεν θα αναφερθώ στο χρέος που αυξήθηκε από την εγωιστική και αλόγιστη πολιτική 5-6 μηνών, ούτε στα μέτρα που θάβουν κυριολεκτικά και μεταφορικά την ανάπτυξη. Μια καλή δικαιολογία είναι ότι δεν μπορεί να φταίει η νέα κυβέρνηση των ενάμισι μηνών, για όσα έκαναν όλες οι άλλες τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά κι αυτή πάει περίπατο, αφού μετά από σχεδόν δέκα μήνες δεν έχουν καταφέρει να πείσουν κανέναν, ότι η χώρα και οι πολίτες της θα μπορέσουν επιτέλους να ξεκολλήσουν από τον πάτο του βαρελιού για να ανασάνουν λίγο.

 

Μια άλλη πασίγνωστη φράση του σοφού λαού μας είναι «απ’ ούναι απ’ όξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρει…» τώρα βέβαια που οι χθεσινοί διαδηλωτές- επαναστάτες είναι μέσα στο χορό, τα πόδια τους σέρνονται σε σχέση με όσους κατηγορούσαν πριν. Αλλά κι αυτό σιωπάται με τρόπο και εντέχνως…

 

Η αλήθεια βέβαια στο βάθος, για όσους έχουν στοιχειώδη όραση, είναι ότι η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βλέποντας ότι οι προηγούμενοι δεν είχαν ούτε τη δύναμη, ούτε το σθένος να περάσουν τέτοια μέτρα, «επέλεξαν» τον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει, για να τα περάσει, αφού κανένας πια δεν υπάρχει για να διαδηλώνει. Εκείνο που δεν έχουν καταλάβει όμως τα ελληνικά σαΐνια της πολιτικής, είναι πως όταν τελικά γίνει η βρώμικη δουλειά που θέλουν και χάσουμε όση εθνική κυριαρχία μας έχει απομείνει, τότε εκείνοι που τους ανέδειξαν στην εξουσία, θα τους φτύσουν σαν κουκούτσια από καρπούζι, θα τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες και θα ορίσουν ξανά τους αρεστούς για να συνεχίσουν απλά την υπόλοιπη δουλειά..

 

Έχω ξαναγράψει ότι το πρόβλημα δεν είναι πως τα μέτρα που παίρνονται, τα παίρνει η Αριστερά. Κάποια μέτρα σίγουρα έπρεπε να παρθούν δεν γινόταν αλλιώς, αφού για δεκαετίες ο ένας πετούσε το μπαλάκι στον άλλον, διαιωνίζοντας τα προβλήματα και αυξάνοντας τα. Το πρόβλημα είναι ότι η ίδια η αριστερά κατάφερε μέσα σε 5-6 μήνες να κάνει αυτό που δεν κατάφερε για εκατό χρόνια η «αντίπαλη μεριά». Να απομυθοποιήσει η ίδια τον εαυτό της! Και για όσους τυχόν βαμμένους, πωρωμένους ή ρομαντικούς πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε απομυθοποίηση στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι στην Αριστερά, μάλλον θα πρέπει να σκεφτούν λίγο παραπάνω ρεαλιστικά και να δουν την ωμή πραγματικότητα.

 

Αυτή που λέει ότι ακόμα και το προπύργιο του κουμμουνισμού, η χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Ρωσία, όπως είπε και ο Γ.Γ του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπας στο προεκλογικό ντιμπέιτ, είναι πλέον μια καπιταλιστική χώρα και δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα που ξέραμε πριν μερικές δεκαετίες. Τελικά μάλλον επαληθεύεται ο Τσόρτσιλ που είχε πει ότι «αν θέλετε να κάνετε απομυθοποίηση της αριστεράς, αφήστε την να κυβερνήσει για λίγες μέρες!» Και ακόμα αυτό που είχε πει η επίσης αγγλίδα πολιτικός Θάτσερ ότι «ο σοσιαλισμός τελειώνει, όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων!»

 

Η κοινή λογική στην οικονομία που διδάσκεται σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου λέει ότι αν θέλεις να αναπτυχθεί μια οικονομία, θα πρέπει να έχεις μια ανοικτή ανταγωνιστική αγορά που να δημιουργεί πλούτο. Μόνο με αυτόν τον πλούτο μπορείς να χρηματοδοτείς με βιώσιμο τρόπο δημόσια αγαθά και κράτος πρόνοιας. Αν περιμένεις να το κάνεις με τα λεφτά των άλλων, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτά κάποτε θα τελειώσουν.

 

Συν τις άλλοις είδα κάποια σποτ των υποψήφιων της Ν. Δημοκρατίας και αναρωτιόμουν σε ποιον απευθύνονται; Εμπρός λέει για μια νέα Ελλάδα! Για την Ελλάδα που μας αρέσει και ονειρευόμαστε! Αν βγω είπε ο Άδωνις, θα ζήσουμε συγκλονιστικές στιγμές στη χώρα! Να λείπει φιλαράκο, οι συγκλονιστικές στιγμές που ζήσαμε, όταν ήσουν υπουργός Υγείας, φτάνουν και περισσεύουν. Όπως λέει και ένας φίλος μου, ρε γατάκια εσείς δεν είσαστε που μας οδηγήσατε στη σημερινή κατάσταση; Αυτήν ονειρευόσαστε; Πάτε καλά; Ή μήπως θέλετε επειγόντως ψυχίατρο; Αυτά δεν ακούμε τώρα 50 χρόνια; Γιατί δεν τα κάνατε; Τώρα σας ήρθε η όρεξη;

 

Σε κάθε περίπτωση, τόσα χρόνια τώρα είδαμε τα καλιμέντα και από τη μια πλευρά και από την άλλη. Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη και τανάπαλιν! Μένει μια τρίτη που δεν θέλω καν να τη σκέπτομαι. Και το απλό ερώτημα που πλανάται μεγαλύτερο από ποτέ είναι πλέον ότι, μετά απ’ όλους αυτούς που τους φάγαμε καλά στη μάπα τόσα χρόνια, τι; Πως θα πορευτεί η χώρα;

Ο θεός (αν υπάρχει) ας βάλει το χέρι του! Αφού εμείς, έχει φανεί περίτρανα εδώ και δεκαετίες, ότι δεν είμαστε ικανοί να το βάλουμε όταν πρέπει και εκεί που πρέπει.