Αν δεν αποφασίσουμε να ζήσουμε ομάδι,
(βοηθώντας ο ένας τον άλλο)
όλοι θα καταλήξουμε στα έγκατα του Άδη.
Τι θα πει φίλος ή εχθρός, πλούσιος ή ζητιάνος,
αθώος ή αμαρτωλός, κλέφτης ή πολισμάνος;
Όλοι σκλαβάκια είμαστε σε τούτο τον πλανήτη
και όλους μας ο διάβολος (μέσω του χρήματος)
μας σέρνει απ’ τη μύτη.
(«Δεσμώτες του χωροχρόνου και του χρήματος»).
Καλούμαστε να δώσουμε τον τίμιο (και βέλτιστο) αγώνα
και προσδοκούμε Ανάσταση (νεκρών και ζωή) του μέλλοντος αιώνα.
Καθένας απ’ το πόστο του και όλοι για τον ένα,
τον Κύριό μας Ιησού που πέθανε για σένα (κι εμένα).
Υ.Γ.1: Αγαπητέ/ή αναγνώστη/στρια είθε η Αλήθεια του Θεού Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος να φωτίζει τις ψυχές μας.
Υ.Γ.2: Η ζωή ετούτη είναι σαν μια σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με την Αιωνιότητα που μας περιμένει.
Υ.Γ.3: «Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί…», από το τραγούδι του Κεμάλ.
Μ.Α. (Μ.Ζ. Στεφανάκης)
