Αλλά για το Συνεταιρισμό, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται καιρό τώρα, δεν άλλαξε. Εξακολουθεί να ζει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με τις ενέσεις αισιοδοξίας του Διοικητικού Συμβουλίου και εξακολουθεί να ψάχνει τα χρήματα που χρειάζεται για κάθε ημέρα, μέχρι την προηγούμενη. Ενώ δεν φαίνεται μια ορατή διέξοδος στον ορίζοντα. Με εξαίρεση την αποζημίωση της Ασφαλιστικής, η οποία, σύμφωνα με τα αναφερθέντα από τον Πρόεδρο του Συνεταιρισμού εγκρίθηκε και αφορά ένα ποσό που υπερκαλύπτει κατά πολύ τη βλάβη του πλοίου. Το ερώτημα βέβαια είναι, αν θα καταβληθεί έγκαιρα.
Η παρουσία των Συνεταίρων, στην αίθουσα που έγινε η Συνέλευση, ήταν απογοητευτική. Ήταν δεν ήταν 170 άτομα, δηλαδή το 6,5% των μελών. Οι υπόλοιποι 2.500, προτίμησαν να απολαύσουν το ψαράκι της Κυριακής των Βαΐων, με τις οικογένειές τους. Αυτοί, προέβλεψαν σωστά το αποτέλεσμα και δεν «σπατάλησαν» άνευ λόγου και ουσίας τον χρόνο τους. Από την άλλη βέβαια, η απουσία τους και η αδιαφορία τους είναι βασικοί λόγοι για τη σημερινή κατάσταση του Συνεταιρισμού. Διότι την αποχή και τη σιωπή τους, τις ερμηνεύει διαφορετικά κάθε συνιστώσα της προσπάθειας «Καράβι στο Ρέθυμνο» και τις αξιοποιεί, ανάλογα με τις δικές της αντιλήψεις.
Από τους παριστάμενους, καμιά τριανταριά ήταν «οπαδοί» της γραμμής Νικολούδη. Διπλάσιος ήταν ο αριθμός των προσκείμενων στην νυν ηγετική ομάδα του Συμβουλίου. Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, ανήκαν στο δόγμα «Καράβι στο λιμάνι μας και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε». Η θέση του κάθε συμμετέχοντος, φαινόταν καθαρά από τα χειροκροτήματά του, ανάλογα με τον ομιλητή και το θέμα. Στην αίθουσα κυριάρχησε πολύ περισσότερο το συναίσθημα και λιγότερο η ψυχρή επιχειρηματική και τεχνοκρατική λογική. Στο συναίσθημα απευθύνθηκε και ο νυν πρόεδρος κύριος Συλιγάρδος, ανοίγοντας τη συνέλευση με ένα απολογισμό του Δ.Σ., ο οποίος αναγνώστηκε από το μοναδικό αντίγραφο που υπήρχε και δεν διανεμήθηκε στους συνέδρους. Κατά τα λοιπά, μετέθεσε την άφιξη του Πλοίου στο λιμάνι μας, για μια ακόμη φορά. Τώρα η πιθανή ημερομηνία άφιξης, είναι το τέλος Μαΐου.
Αντίθετα, οι πρώτες τρεις, από ένα κείμενο 18 σελίδων, με υπότιτλο «Πρόγραμμα Δράσης 2013» και τίτλο «Προϋπολογισμός Λειτουργικών Πλοίου το έτος= 2013» και τοιχοκολλήθηκαν και ήταν διαθέσιμες για το κοινό. Αυτές ήταν πόνημα του κ, Πολοπετράκη, απευθυνόταν στα «ΜΕΛΛΗ» του συνεταιρισμού, υπογράμμιζαν τα μεγάλα κέρδη που θα αποφέρει η «ΚΑΛΟΚΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ» στην εταιρεία και ανέφεραν ότι η μεγαλύτερη δαπάνη για το πλοίο αφορά την προμήθεια «FIUEL&DEISEL». Κατά τα λοιπά, περιείχαν τη γνωστή θεωρία του για τη βιωσιμότητα του Πλοίου, παραλείποντας ξανά μεγάλες κατηγορίες εξόδων, όπως οι τόκοι και οι αποσβέσεις.
Από την αίθουσα δεν έλειψαν φυσικά οι αντιπαραθέσεις, προεξάρχοντος του κ Νικολούδη, ο οποίος, τόσο στην τοποθέτησή του, όσο και στη συνέχεια, δεν άφηνε τίποτα από όσα λεγότανε και εκτιμούσε ότι τον αφορούν «να πέσει κάτω». Απαντούσε σε όλα, είτε με την άδεια του Προεδρείου, είτε χωρίς αυτήν.
Το βασικότερο «πυροτέχνημα» της συνέλευσης, ήταν αναμφισβήτητα η παραίτηση του Ελεγκτικού, με εμφανή την προσπάθεια να συμπαρασύρει το Διοικητικό Συμβούλιο και να ανοίξει το δρόμο για διορισμό μιας μεταβατικής Διοίκησης από το Πρωτοδικείο. Αυτή τελικά έπεσε στο κενό, τόσο λόγω της μη παραίτησης κανενός μέλους του Δ.Σ., όσο και λόγω των επειγόντων οικονομικών και μη ζητημάτων που είχε να αντιμετωπίσει η Εταιρεία, την επαύριο της Συνέλευσης. Και θεωρήθηκε ως «μηδέποτε υποβληθείσα». Στα «ψιλά» πέρασε και η έκθεση των Ορκωτών, πάντα λόγω της σύνθεσης του Ακροατηρίου, παρ’ όλες τις σοβαρές παραλείψεις και αστοχίες που περιελάμβανε, στις οποίες αναφέρθηκε συνοπτικά ο κ. Σαλούστρος, που την συνέταξε.
Κατά τα άλλα, έγιναν έξι προτάσεις προς το Σώμα της Συνέλευσης. Αφορούσαν κυρίως την εξεύρεση οικονομικών πόρων για το Συνεταιρισμό και υποδείκνυαν ως προσφορότερο μέσο τις Οικονομικές εξορμήσεις στο ύπαιθρο και τις γνωστές επιστολές για το δάνειο, στους 100 «έχοντες» Ρεθυμνιώτες. Για αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου, που είναι και ο ορθότερος τρόπος συλλογής χρημάτων σε μια εταιρεία, ούτε κουβέντα. Τόση εμπιστοσύνη έχει η Διοίκηση στους Συνεταίρους, σχετικά με το αν και πόσοι από αυτούς θα συμμετάσχουν.
Ο καλύτερος ομιλητής, που απέσπασε και τα χειροκροτήματα όλων, ήταν αναμφισβήτητα ο Ιεράρχης μας, ο οποίος είχε την υπομονή να μείνει στην αίθουσα, από την αρχή της Συνέλευσης, στις 11:00, μέχρι το πέρας της στις 16:45. Μίλησε με τη φωνή της Αγάπης και του Συναισθήματος, ζήτησε ενότητα και προσπάθεια από όλους και στάθηκε στο ύψος που απαιτούν οι δύσκολες περιστάσεις. Κατά την άποψή μας, είναι μακράν ο καλύτερος Επίσκοπος που πέρασε από το Ρέθυμνο, εδώ και πολλές δεκαετίες. Και πρέπει να τον τιμούμε, αλλά και να τον «διαφυλάξουμε» ως κόρην οφθαλμού. Παρόλο που, εξ όσων ακούσαμε από τα χείλη του, εκτιμούμε ότι έχει και ο ίδιος και τη δυνατότητα και την κρίση, να αποφεύγει τις όποιες «κακοτοπιές».
Ο αντιπεριφερειάρχης κ. Λαμπρινός, εμφανίστηκε ηπιότερος από κάθε άλλη φορά, έναντι της Διοίκησης του Συνεταιρισμού, αναλογιζόμενος ίσως, ότι αυτή είναι και η τελευταία ευκαιρία για τις Κρητικές Γραμμές. Χειροκροτήθηκε από πάρα πολλούς παριστάμενους.
Η κυρία αντιπεριφερειάρχης, προτίμησε την ιστορική αναδρομή, με αποτέλεσμα οι αναφορές της στο δύσκολο «σήμερα» του Συνεταιρισμού να είναι ελάχιστες, λόγω στενότητας χρόνου. Χωρίς πάντως να παραλείψει να αναφερθεί στα προβλήματα συνεργασίας που υπήρξαν με το Διοικητικό Συμβούλιο. Γεγονός στο οποίο στάθηκε και ο Ιεράρχης μας.
Ο κ. δήμαρχος απευθύνθηκε στη Λογική των παρισταμένων και είπε, ξανά, σκληρές και πικρές Αλήθειες. Που φυσικά, λόγω της σύνθεσης του ακροατηρίου, δεν έγιναν ευμενώς δεκτές. Παρόλο που είχε δίκιο σε όλα όσα ανέφερε. Ως συνήθως, δηλαδή. Μόνο που όταν του το αναγνωρίσουμε, θα είναι για μια ακόμη φορά, πολύ αργά.
Ο κ. Γιακουμάκης, πρόεδρος του Επιμελητηρίου, μίλησε «επιχειρηματικά». Δεν είναι δυνατόν, είπε να έχει το ίδιο βάρος η άποψη ενός μεγαλομετόχου, που έχει επενδύσει στην προσπάθεια 20.000, με την άποψη ενός που κατέχει μια μερίδα αξίας 100 ευρώ. Και όσο εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό, προέβλεψε, δεν θα υπάρξει λύση στα προβλήματα του Συνεταιρισμού. Είχε δίκιο βέβαια, αλλά που να το βρει; Έτσι, ούτε εισακούστηκε, ούτε ακούστηκε.
Εμείς, εκτιμώντας σωστά τη σύνθεση του σώματος της Γ.Σ., που δεν δεχόταν εύκολα τεχνοκρατικές απόψεις, επιλέξαμε να μην τοποθετηθούμε. Και αρκεστήκαμε στην αναφορά μας ότι είναι μάλλον ανεδαφικό να κάνουμε προτάσεις και να ψηφίζουμε αποφάσεις σχετικά με τα χρήματα τρίτων, που είναι αμφίβολο αν συλλεχθούν τελικά. Αναφέραμε επίσης ότι, σχετικά με τους ισχυρισμούς Πολοπετράκη, θα αναμένουμε τον ισολογισμό της χρήσης του 2013, για την επαλήθευσή τους. Αμφισβητώντας τους με αυτό τον τρόπο, για μία ακόμη φορά.
Με αυτά και αυτά, αποσύρθηκαν κυριολεκτικά στα όρθια ορισμένες προτάσεις και ψηφίστηκαν οι λοιπές, που αφορούσαν τη δημιουργία επιτροπών που θα αναζητήσουν χρήματα στην Πόλη και το ύπαιθρο, σε συνεργασία με το Διοικητικό Συμβούλιο. Εξ όσων δε πληροφορηθήκαμε, άρχισαν ήδη να ψάχνουν μεγαλοβδομαδιάτικα τα 60 χιλιάρικα που χρειάζονται σήμερα και τα 30 που θα χρειαστούν αύριο, που λήγουν «κάτι επιταγές». Καθώς και τα υπόλοιπα 360, που απαιτούνται «για να έρθει το Καράβι». Πρέπει πάντως να ομολογήσουμε ότι από τη Συνέλευση βγήκαμε με μια πικρή γεύση στο στόμα, μη όντες καθόλου βέβαιοι για την τελική έκβαση της προσπάθειας. Ελπίζουμε ειλικρινώς, να διαψευσθούμε από τα γεγονότα. Καλό Πάσχα σε όλους.
Σήμερα, ιδιωτεύει, στο Ρέθυμνο