Όταν γεννιέται ο άνθρωπος,
και έρχεται στη φύση,
παίρνει πνοή! Ίδια πνοή,
στο τέλος πού θ’ αφήσει…
Το σώμα σαν θα χωριστεί
απ’ την ψυχή θα σβήσει.
Μα η ψυχή αλίμπερτη,
θα χαίρεται τη φύση.
Δεν έχει αίμα η ψυχή!
Όμως κι αυτή ματώνει…
Δίχως μαχαίρι σφάζεται!
Τ’ άδικο τη σκοτώνει!!
Μα σαν πετάξει η ψυχή,
γίνεται ψυχαρίδα,
και όμορφο ανάγνωσμα,
στου Νίκου την γραφίδα.
Νίκο μου! Καλοτάξιδο!
το νέο σου Βιβλίο.
Μαζί θα ταξιδέψουμε,
με της ψυχής το Πλοίο.
Αστέρι 26/1/2018
Κωστής Ι.Γ. Καλλέργης- Κιγκ