You can fool all the people some of the time, and some of the people all the time but you cannot fool all the people all the time
(fool. Κοροϊδεύω, ξεγελώ, εξαπατώ, ρίχνω) λεξικό Mandes
Μπορείς να κοροϊδέψεις όλο το λαό για λίγο καιρό και μερικούς απ’ το λαό όλο τον καιρό, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλο το λαό πάντοτε.
Αβραάμ Λίνκολν
(Πρόεδρος των ΗΠΑ από φτωχή αγροτική οικογένεια 1809-1865. Είχε κηρυχθεί υπέρ της κατάργησης της δουλείας. Δολοφονήθηκε από φανατικό ρατσιστή σε ηλικία μόλις 56 ετών).
Ανέκαθεν η ελληνική κοινωνία νοσούσε βαρύτατα και καμιά κυβέρνηση δεν είχε τη δέουσα παρρησία, τη λεγόμενη πολιτική βούληση, για την απαλλαγή του κοινωνικού συνόλου από τα μη υγιή, επιβλαβή στοιχεία, τουτέστιν την αναγκαία απαλλαγή από ανέντιμους λειτουργούς της κρατικής μηχανής. Από κανένα πολιτευτή δεν ακούστηκε για την κάθαρση του δημόσιου βίου και τη μόνη αποτελεσματική θεραπεία που ήταν και είναι να στρατευθούμε όλοι για την πάταξη της διαφθοράς. Κάθε κόμμα είχε ένα και μόνο σκοπό, τις πελατειακές σχέσεις, δηλαδή τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και τους ψηφοφόρους. Ως γνωστόν ως αντάλλαγμα της ψήφου τίθεται η ικανοποίηση αιτημάτων για προσωπική εξυπηρέτηση του ψηφοφόρου.
Ποτέ δεν ακούστηκε ένα γόνιμος διάλογος για την πνευματική καλλιέργεια, για την ασυμβίβαστη ευσυνειδησία και εντιμότητα του χαρακτήρα, για την άμεπτη ηθική, την υψηλή αισθητική και την κοινωνική ευαισθησία. Αναξιότητα, αθλιότητα και διαφθορά στις Δημόσιες Υπηρεσίες και Οργανισμούς. Αδιαφάνεια των κυβερνητικών διαδικασιών. Νεποτισμός στους διορισμούς. Εφόρμηση με διορισμούς στις ανώτερες θέσεις, στις επιτροπές και τα ανώτερα αξιώματα από συγγενείς, φίλους και ευνοούμενους των ισχυρών προσώπων της δημόσιας ζωής αντί των αξίων και καταλλήλων. Παράνομες αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και γραφειοκρατίας στις αναθέσεις δημοσίων έργων. Ατασθαλίες στη χρηματοδότηση των κρατικών προμηθειών (μίζες).
«Νεποτισμός» σημαίνει ακόμη την παράνομη επιδότηση «φίλα προσκείμενων», όπως τις αφειδώλευτες χαριστικές παροχές με το τσουβάλι εκ μέρους υπουργών, βουλευτών σε κομματικούς οπαδούς, φίλους ή γνωστούς για να τους κρατούν σε πολιτική ομηρία. Πλουσιοπάροχες αμοιβές στους κολλητούς, τυχοδιώκτες των παρασκηνίων. Ρεμούλες και κομπίνες. Να αμείβεται και να χρυσοπληρώνεται η αδιάντροπη φαυλότητα και η πλήρης αναξιοκρατία του κηφήνα συνδικαλιστή, για να δημιουργεί τη συμφόρηση και το κυκλοφοριακό κομφούζιο της Αθήνας και να πλήττει αλύπητα τον ευσυνείδητο εργάτη και τον κάθε μισθωτό.
Ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα διέπεται από τέτοιο απαράδεκτο αμοραλισμό, σήψη και ηθική κατάπτωση; Από τέτοια και τόση πολιτική αναισχυντία με τις αδιαφανείς αλλά και αφανείς οικονομικές δοσοληψίες;
Αναρωτιέται σήμερα ο μέσος πολίτης. Κανένας των κυβερνώντων στο παρελθόν δεν είχε τη διορατικότητα, να προβλέψει και να προλάβει την επερχόμενη καταιγίδα; Όλοι τους αγωνίζονταν για την καρέκλα αδιαφορώντας για τα προβλήματα του λαού; Φυσικά και υπήρξαν φωνές συνετές με δυσοίωνες προβλέψεις. Προσωπικότητες και ενεργοί πολίτες με κύρος και πολιτικό ήθος. Αδαμάντινοι χαρακτήρες ανεφάνησαν στον πολιτικό ορίζοντα, που θέλησαν να προχωρήσουν σε διαρθρωτικά μέτρα σε βάθος που αγγίζει την ίδια την δομή του νοσηρού συστήματος. Να καταπολεμηθεί η απαράδεκτη γραφειοκρατία με τις αναγκαίες αλλαγές στη λειτουργία των υπηρεσιών. Ήταν ακόμα καιρός να επιτευχθούν καίρια διαρθρωτικά μέτρα τελέσφορα για την επιβεβλημένη ανασυγκρότηση, όμως προσέκρουε ο ελπιδοφόρος εκσυγχρονισμός στην αντίδραση ποικίλων συμφερόντων και ούτω πως έμεινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ενδεικτικά αναφέρω την πρόταση Τάσου Γιανίτση, για να θεμελιωθεί ριζικά καινούριο ασφαλιστικό σύστημα, νομοσχέδιο που αγνοήθηκε και δεν ενεργοποιήθηκε για την εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού. Άλλες προτάσεις άλλων περιέπεσαν ωσαύτως στον κάλαθο των αχρήστων. Όπως π.χ. να επανακριθούν οι στρατιές των πρόωρα ή χαριστικά συνταξιοδοτημένων και οι παράνομοι διορισμοί με κομματικά σημειώματα στο Δημόσιο. Να ελεγχθούν οι υπερβάσεις, παραβιάσεις των συμβάσεων εργοληπτών του Δημοσίου, Να σχεδιαστεί εξ’ υπαρχής οργάνωση των υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών. Να απεξαρτηθεί νομοθετικά ο συνδικαλισμός από τα κόμματα. Αξίζουν κάθε τιμή αυτοί οι ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα πολιτικοί, εκείνοι που αγωνίστηκαν επί ματαίω, να καταλυθεί το πελατειακό κράτος, για να μην φτάσομε σήμερα σ’ αυτήν την κατάντια. Ενδεικτικά αναφέρω τον αναπτυξιακό νόμο Πεπονή της επιλογής προσωπικού (ΑΣΕΠ).
Η κατοχική εικόνα των μαγαζιών με κατεβασμένα τα ρολά, οι ουρές των πεινασμένων στα συσσίτια της εκκλησίας, οι περικοπές κ.λπ. απεικονίζουν τη θλιβερή κατάσταση της Εθνικής Οικονομίας.
Εάν δεν επιδιωχθεί αλλαγή πλεύσης από τα κυβερνητικά στελέχη, να δίδουν εκείνα πρώτα το παράδειγμα της ορθής συμπεριφοράς προς το κράτος, ούτως ώστε να παραδειγματίζεται ο λαός, η συνείδηση του Έλληνα φορολογούμενου θα παραμείνει πάντα αρνητική. Στη χώρα μας, μετά την μεταπολίτευση, κάθε φορά που άλλαζε η Κυβέρνηση και πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι προγραμματικές της δηλώσεις, εμφανίζετο στο γυαλί ο νέος Καππαδόκης της Οικονομίας υποσχόμενος παροχές σε εκπλήρωση προεκλογικών υποσχέσεων του κόμματός του. Όταν τελείωνε τις εξαγγελίες του, δεχόταν πάντοτε από το ακροατήριο την ίδια συνήθως ερώτηση: «Καλά όλα αυτά που μας είπατε, τα χρήματα όμως που απαιτούνται, για να γίνουν όλα αυτά, από πού θα τα βρείτε;». Η απάντηση σε κάθε περίπτωση όμως ήταν πάντοτε η ίδια. «Θα πατάξουμε την φοροδιαφυγή!!!». Κούνια που τους κούναγε. Το σύνθημα τούτο ναι μεν βρίσκει απήχηση και θετική ανταπόκριση πάντα προς κάθε κατεύθυνση, ανεξάρτητα αν αυτό εξαγγέλλεται από πράσινους ή γαλάζιους ή ελαφράς άλλης τινός ερυθράς αποχρώσεως πολιτικού σχηματισμού, αλλά ουδαμώς σχετίζεται με την πραγματικότητα.
Οι απατηλές εξαγγελίες και οι φαιδρές υποσχέσεις για επαναφορά μισθών και συντάξεων και η μονομερής διαγραφή του χρέους, πέρασαν στα παραμύθια.
Ατυχής ωσαύτως η επιλογή με τις περιοδείες και τις παιδαριωδείες ανά την Ευρώπη με σκοπό σύσταση συμμάχων κρατών μελών εναντίον άλλου ή άλλων κρατών μελών. Τέτοια συμμαχία αποδείχτηκε εξ’ αντικειμένου ότι υπήρξε ανέφικτη και φρούδες οι ελπίδες. Εξ άλλου η προσφορά της γραβάτας (Ιταλία) είχε αυτό το αλληγορικό νόημα. Η απόπειρα δημιουργίας αντιπάλων κρατικών συμμαχιών είναι αδύνατον να βρει πρόσφορο έδαφος και να αποδώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Λανθασμένη επίσης υπήρξε η εκτίμηση και πεποίθηση ότι με την απειλή της αποχώρησης από το ενιαίο νόμισμα, θα … τρόμαζαν οι αγορές και επομένως θα υποχωρούσαν στα ελληνικά αιτήματα. Η λέξη bluff (μπλόφα, μπλοφάρω) είναι πολύ εύχρηστη και τετριμμένη λέξη στην αγγλική, Έχουν γνώσιν οι φύλακες. Οι πιστωτές μας δεν έτρωγαν κουτόχορτο, ήταν προετοιμασμένοι και ήξεραν πως πρέπει να ενεργήσουν.
Με χαρές και νικητήριες κραυγές γιορτάσαμε ένα χρόνο μετά τις εκλογές λες και η χώρα δεν βρίσκεται σε τραγική κατάσταση με την πλάτη στον τοίχο. Προεκλογικά μας διαβεβαίωναν, οι αμετροεπείς ταγοί μας ότι έχουν βρει το μαγικό ελιξίριο, να καταργήσουν το μνημόνιο, να αποπέμψουν την τρόικα, να καταλύσουν τη λιτότητα, να επαναφέρουν τις συντάξεις και να παραμείνουμε στο ευρώ, επιβάλλοντας στους δανειστές μας τις δικές μας απαιτήσεις.
Όταν τους έλεγαν ότι αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, απαντούσαν με κομπορρημοσύνη για κινδυνολογία και για τρομολαγνεία και με το άκρως ανόητο, το κοπελίστικο ότι θα κάναμε τους δανειστές μας να «χορέψουν τον πεντοζάλη!!».
Από εδώ κι εμπρός οι ακριβοπληρωμένοι θριαμβευτές μας έχουν την ηθική υποχρέωση, ενδεχομένως γι’ αυτούς δυσβάσταχτη, να διακηρύξουν στους «ενοχλητικούς» απεργούς την αναμφισβήτητη, την αυθεντική, την εξόφθαλμη, την ωμή αλήθεια ότι: «από δω και πέρα η ζωή θα ‘ναι περιορισμένη, μαζεμένη, νοικοκυρεμένη. Ότι η ανάπτυξη δε θα ‘ναι αλματώδης, ούτε θα εξαφανισθεί το χρέος από τη μια μέρα στην άλλη και ούτε θα ‘ρθει ποτέ χωρίς την πάταξη της διαφθοράς.
Θα ‘θελα να αναφερθώ και πάλι στον Έρασμο σ’ αυτόν τον μέγιστο των διανοουμένων της Δύσης, τον ανθρωπιστή και φιλόσοφο με την καταπληκτική συγγραφική παραγωγικότητα και με το μνημειώδες έργο «Μωρίας εγκώμιον». Ο Έρασμος με ευτράπελο σαρκαστικό ύφος σατιρίζει δεόντως και στηλιτεύει δημοσίως βασιλιάδες και κυβερνώντες, για την υποκρισία και το φαρισαϊσμό. Επικρίνει επίσης με δριμύτητα τη μωροπιστία και την αβελτηρία. Αποδοκιμάζει την υιοθεσία επιχειρημάτων και διακηρύξεων που ευχαριστούν το λαό, χωρίς όμως και να τον ωφελούν. Ψέγει την αυταρέσκεια και κομπορρημοσύνη των κρατούντων, οι οποίοι εκλαμβάνουν εαυτούς ως παντοδύναμους ηγέτες και ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο (σύνδρομο Ναπολέοντα). Ο Έρασμος ο οποίος έτρεφε απεριόριστη αγάπη για την ελληνική φιλοσοφία, διακήρυσσε την αλήθεια και την ήθελε γυμνή (λατιν. nudam) δηλαδή απλή, άνευ επικαλυμμάτων και διακοσμήσεων. Εξάλλου οι αρχαίοι μας πρόγονοι την είχαν προσωποποιήσει και τη θεωρούσαν ως θυγατέρα του Διός και μητέρα της Αρετής.
Τα προφητικά λόγια ενός βαθυστόχαστου, βασανισμένου αλλά και ενάρετου, διορατικού και σεμνού ηγέτη της Αριστεράς, του Λεωνίδα Κύρκου, που δεν υποκρινόταν, και ότι έλεγε τον εννοούσε σαφώς, με έλλειψη της επικρατούσας προσποιήσεως, μεγαλοστομίας και στομφώδους μεγαλαυχίας, μεταφέρει στο βιβλίο της η συγγραφέας Αλίκη Χατζή, με τίτλο: «Η τελευταία μάχη». «Όταν η χώρα βυθίζεται στη δίνη των προβλημάτων, έχει το χρέος, το καθήκον, την υποχρέωση, το βάρος μια υπεύθυνη κυβέρνηση να αναζητήσει συναίνεση και συνεννόηση, αντί να υποδαυλίζει την εχθρότητα με προσωπικές επιθέσεις εναντίον των αντιπάλων».
Ο Λεωνίδας Κύρκος είχε δίκιο. Σήμερα που η χώρα κλυδωνίζεται από τις απεργίες, είναι ηλίου φαεινότερον ότι ηθική και εθνική επιταγή των καιρών είναι η συναίνεση. Εν τούτοις η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτήν την επικίνδυνη κρισιμότητα. «Οι καιροί ου μενετοί» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι (Θουκ. 1, 142) που σημαίνει: «Οι περιστάσεις δεν μας επιτρέπουν να χρονοτριβούμε. Απαιτείται εγρήγορση και σπουδή».