Η ώρα της αλήθειας

 

Το προχθεσινό σημείωμα αφιερώθηκε στην ενημέρωση των συμπολιτών μας για την ποιότητα και της τελευταίας κατηγορίας που εχάλκευσαν εναντίον μου οι Οικονομικοί Επιθεωρητές Χριστοδουλάκης-Μπιτσάκης σχετικά με τη ΔΑΝΕΡ και την ομόφωνη Απόφαση του Tριμελούς Εφετείου Χανίων, η οποία με δικαίωσε.

 

Εκτιμώ ότι είναι αναγκαίο να αφιερωθεί ένα ακόμη σημείωμα, το σημερινό, σε μια γενικότερη θεώρηση του όλου θέματος του Διαχειριστικού Ελέγχου στον Δήμο, η οποία συντάραξε επί χρόνια τη ζωή μου, της οικογένειάς μου και ολόκληρο το Ρέθυμνο. Συνοπτικά έχει ως εξής:

 

Α. Τον Φεβρουάριο του 2001 δόθηκε εντολή από το Υπ. Οικονομικών προς την Οικονομική Επιθεώρηση Κρήτης να διενεργήσει Διαχειριστικό Έλεγχο στον Δήμο Ρεθύμνης και τα Νομικά του Πρόσωπα σε χρονικό ορίζοντα 10 ετών (1990-2000). Στην εντολή καθοριζόταν ονομαστικά οι Οικονομικοί Επιθεωρητές Εμμ. Χριστοδουλάκης (εκλιπών) και Εμμ. Μπιτσάκης, μάρτυρας κατηγορίας μου στην προχθεσινή δίκη.

 

Β. Ο έλεγχος, ο οποίος διήρκεσε συνολικά περισσότερο από τρία χρόνια (κανονική διάρκεια για τους πιο μεγάλους Δήμους της χώρας 2-3 μήνες) με ότι σημαίνει αυτό, κατέληξε σε τέσσερα «Πορίσματα»:

 

Α. Για τον Δήμο Ρεθύμνης.

Β. Για τη ΔΕΥΑΡ.

Γ. Για το «Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας».

Δ. Για τη ΔΑΝΕΡ.

 

Και εις τα τέσσερα «Πορίσματα» διατυπώθηκαν βαρύτατες κατηγορίες εναντίον μου για λόγους που σύμφωνα με τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων (Π.Δ. 410/95, αρ. 187) συνεπαγόταν όχι μόνο την έκπτωσή μου από το αξίωμα του Δημάρχου, εφ’ όσον προέκυπτε αμετάκλητη δικαστική Απόφαση, αλλά και ισόβια κάθειρξη και οικονομικούς καταλογισμούς πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ εις βάρος μου. Αυτός φαίνεται ότι ήταν εξ αρχής ο στόχος του Διαχειριστικού Ελέγχου, ο εξοβελισμός μου από το αξίωμα του Δημάρχου και γενικότερα η πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξόντωσή μου. Αφού έκαμα καλό στο Ρέθυμνο, έπρεπε να αποκεφαλιστώ.

 

Γ. Ύστερα από τρία και πλέον χρόνια διαρκούς έντασης και πίεσης στον Δήμο κατά τη διάρκεια του Διαχειριστικού Ελέγχου και 11 ακόμη χρόνια δικαστικών αγώνων με πάνω από 160 παρουσίες στα Δικαστήρια όλων των βαθμίδων (δίκες, ανακρίσεις, υπομνήματα, ενστάσεις, αναβολές κτ.ό. σε Πλημμελειοδικεία, Εφετεία, Διοικητικές και Οικονομικές Επιτροπές, Ελεγκτικό Συνέδριο Αθηνών, Άρειο Πάγο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κλπ.) έκλεισε προχθές το ποινικό μέρος της όλης υπόθεσης, με καθολική δικαίωσή μου. Ειδικότερα:

 

α) Για τον Δήμο Ρεθύμνης. Το Τριμελές Εφετείο Κρήτης με υπ’ αριθ. 682/2006 Απόφασή του με κήρυξε αθώο όλων των αποδιδόμενων κατηγοριών.

 

β) Για τη ΔΕΥΑΡ. Το Τριμελές Εφετείο Κρήτης με την υπ αριθ. 457/18-5-2012 Απόφασή του με κήρυξε αθώο όλων των αποδιδόμενων κατηγοριών.

 

γ) Για το Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρεθύμνης με το αμετάκλητο υπ’ αριθ. 112/2005 Βούλευμά του με κήρυξε αθώο των αποδιδόμενων κατηγοριών.

 

δ) Για τη ΔΑΝΕΡ. Το Τριμελές Εφετείο Κρήτης με την υπ’ αριθ. 178/2014 Απόφασή του με κήρυξε αθώο όλων των αποδιδόμενων κατηγοριών.

 

Δ. Αντίθετα προς τις δικές μου αθωωτικές Αποφάσεις των αρμόδιων δικαστηρίων, ο Οικονομικός Επιθεωρητής, που διατύπωσε τις σχετικές Πορισματικές Εκθέσεις, καταδικάστηκε κατόπιν μηνύσεών μου, ως εξής:

 

α) Από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνης με την υπ’ αριθ. 844/204 Απόφασή του σε 3+3 μήνες φυλάκιση για πράξεις δυσφήμησής μου κατά συρροή και πέντε μήνες για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου, που συγχωνεύτηκαν σε επτά μήνες φυλάκισης.

 

β) Από το ίδιο δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 1618/2008 Απόφασή του σε έξι μήνες φυλάκιση για ψευδή καταμήνυσή μου και σε έξι μήνες για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου, που συγχωνεύτηκαν σε οκτώ μήνες φυλάκιση.

 

Επισημαίνω το πρωτοφανές και ανήκουστο γεγονός σε Διαχειριστικό Έλεγχο, να αθωωθεί ο ελεγχόμενος και να καταδικαστούν οι ελεγκτές!

 

Ε. Ανακεφαλαιωτικά, όλα τα αρμόδια δικαστήρια καθώς και οι Επιτροπές των άρθρων 183 και 185 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων που επιλήφθηκαν του θέματος απέρριψαν συλλήβδην και τα τέσσερα «Πορίσματα» του Διαχειριστικού Ελέγχου με τις πάνω από 80 επί μέρους κατηγορίες που περιείχαν, διότι απαρτιζόταν από αναπόδεικτους ισχυρισμούς, αντιστροφές της πραγματικότητας και αδίστακτα ψευδολογήματα. Ο κακόβουλος εξονυχιστικός έλεγχος πέτυχε κατά τρόπο αναντίρρητο και τελεσίδικο ένα καλό, ακριβώς το αντίθετο εκείνου που επιδίωκε, ότι η διαχείριση των Οικονομικών του Δήμου και των νομικών προσώπων του εκ μέρους μου υπήρξε άψογη και ανεπίληπτη, κυριολεκτικά κρυστάλλινης διαύγειας.

 

Ο Διαχειριστικός Έλεγχος αποδείχτηκε, λοιπόν, σκευωρία, μια πλεκτάνη με στόχο να με βγάλει από τη μέση καταδικασμένο και εξευτελισμένο, προκειμένου να προκύψουν συνθήκες αλλαγής του γενικότερου πολιτικού σκηνικού του Ρεθύμνου. Αφού θα φαγωνόταν το «θηρίο», ακόμη και ο εκλιπών Χριστοδουλάκης είχε δηλώσει ότι θα έθετε υποψηφιότητα βουλευτή.

 

Χαρακτηριστικό είναι ότι, όταν είχαν συμπληρωθεί δυο χρόνια Διαχειριστικού Ελέγχου, είπα σ’ ένα «παράγοντα»: «Μπλοκάρει τη λειτουργία του Δήμου, γιατί δε τον παίρνετε πια»; Και αυτός μου απάντησε: «Κι αν βρει κάτι»;

 

Έμεινε λοιπόν ο έλεγχος περισσότερο από ένα χρόνο ακόμη, έσκαψε στα κατάβαθα των Αρχείων και πέρασε φύλλο προς φύλλο τη διαχείριση 10 ετών, πάνω από 32 δισ. δραχμές, αλλά δεν βρήκε απολύτως τίποτε μεμπτό, το παραμικρό. Ο Αρχοντάκης δεν έκλεψε, αντίθετα πλήρωνε από την τσέπη του, για να έχει το μέτωπό του καθαρό και την αξιοπρέπειά του ακέραιη.

 

Κι αυτός είναι ο λόγος που ανάγκασε τους Οικονομικούς Επιθεωρητές να χαλκεύσουν ανύπαρκτα ενοχοποιητικά στοιχεία, επειδή παρά τον υπέρμετρο ζήλο τους δεν βρήκαν κανένα υπαρκτό.

 

ΣΤ. Ποια ήταν τώρα τα αποτελέσματα αυτής της άθλιας, αλλά τόσο οικείας στην ελληνική δημόσια ζωή σκευωρίας;

 

Σε ότι αφορά τον πολιτικό της σκοπό απέτυχε παταγωδώς. Όχι μόνο δεν εκδιώχθηκα από τον Δήμο στιγματισμένος, αλλά και αναγκάστηκα, παρά την εκπεφρασμένη απόφασή μου να αποχωρήσω το 2002, να μείνω και την επόμενη τετραετία (2002-2006) για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.

 

Σε ότι αφορά την προσωπική μου ζωή, αρκούμαι να πω αυτή τη στιγμή ότι τραυματίστηκε βαριά, ιδίως η υγεία μου. Στο διάστημα αυτό έχω νοσηλευτεί τέσσερις τουλάχιστον φορές στο ΠΕΠΑΓΝΗ και άλλες τόσες στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου, χώρια οι ατελείωτες πάσης φύσεως εξετάσεις. Ακόμη και η λευχαιμία από την οποία είχα θεραπευθεί αναζωπυρώθηκε αλλά αποκρούστηκε, επειδή είχε ανακαλυφθεί εν τω μεταξύ μια νέα θεραπεία.

 

Και τα οικονομικά μου, για να μην αναφερθώ σε άλλους τομείς, κατέρρευσαν και αναγκάστηκα να πουλήσω δύο ακίνητα της οικογένειάς μου για να τα ισορροπήσω κάπως.

 

Και δεν τελειώσαμε ακόμη με τις παρανομίες και τις αθλιότητες του σάπιου ελληνικού κράτους, για τις οποίες έχω ενημερώσει δια του Τύπου τους συμπολίτες.

 

Όμως δεν πέφτω. Αντλώ δύναμη από το έργο που προσφέραμε με τους συνεργάτες μου στον τόπο μας και άλλαξε άρδην τη ζωή του, και από την αγάπη των συμπολιτών μας, που εκδηλώνεται σε κάθε περίσταση, στέκομαι όρθιος και είμαι αποφασισμένος να αντιπαλέψω όλες τις ωμές αδικίες «μέχρι να’ χουνε τα μάθια μου νερό», όπως έλεγε ο αείμνηστος Παύλος Βαρδινογιάννης. Πόνεσα και πονώ, γιατί όλα αυτά τα δεινά δεν μου άξιζαν, αλλά δεν λυγίζω.

 

 

Μην ξεχνούμε ότι η φονική αυτή ιστορία εκδηλώθηκε με την από 17-01-2001 «επιστολή-καταγγελία» του τότε Δημοτικού Συμβούλου Διογένη Σιγανού προς το Υπουργείο Οικονομικών, με την οποία ζητούσε να γίνει Διαχειριστικός Έλεγχος στον Δήμο. Όποιος πιστεύει ότι ήταν δική του έμπνευση είναι αξιοθαύμαστος, γιατί σημαίνει ότι έχει αναπτύξει στο κεφάλι του εκείνα τα ειδικά ένζυμα που χωνεύουν την πνευματική κυτταρίνη.

 

Εύχομαι, προσεύχομαι κυριολεκτικά, να μην υπάρξουν ποτέ οι συνθήκες που θα καταστήσουν αναπόφευκτη τη δημοσιοποίηση όσων δεν πρέπει να δημοσιοποιηθούν.