«Η 25η Μαΐου 2016 ήταν μία μεγάλη ημέρα»

Η 25^η Μαΐου 2016 ήταν για την Ελλάδα, την Κρήτη και ιδιαίτερα για τους πληγέντες από τη ναζιστική θηριωδία μία μεγάλη ημέρα.

 

Μετά την ομόφωνη απόφαση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης για την ανάκληση του τίτλου του αναθεωρητή της ιστορίας και προσβολέα της συλλογικής μνήμης Heinz Richter, οι οικογένειες όσων δεινοπάθησαν από τον κατακτητή αισθάνονται δικαίωση και οφείλουν να επισημάνουν ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης, έστω εκ των υστέρων, αναγνώρισε ένα λάθος που δηλητηρίαζε τη σχέση του με την τοπική κοινωνία, η οποία το αγκάλιασε, το στηρίζει και το θεωρεί για πάντα αναπόσπαστο μέρος της.

 

Χωρίς την πεποίθηση ότι μπορούμε να είμαστε τιμητές ή κόλακες οποιουδήποτε, οφείλουμε μετά την εξέλιξη αυτή να μην ξεχνούμε όλους εκείνους που όρθωσαν ανάστημα απέναντι στην παραχάραξη της ιστορίας μας ο καθένας από το μετερίζι του, τους απλούς ανθρώπους που αυθόρμητα στο Ωδείο Ρεθύμνης τον Νοέμβριο του 2014 βροντοφώναξαν το δίκιο μας, τον Ρεθυμνιώτη -κόσμημα του στρατεύματος- επίτιμο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Μανούσο Παραγιουδάκη, που υπήρξε μπροστάρης στην ανάδειξη της πομπής εκ μέρους του H. Richter, όσους -και ήταν πολλοί- υπέγραψαν το κείμενο διαμαρτυρίας καταρχήν, καθώς και το αίτημα για την ανάκληση της αναγόρευσης, ιδίως δε τους καθηγητές του Πανεπιστημίου Κρήτης Δημήτρη Ξενάκη και Δημήτρη Κοτρόγιαννο που πρωτοστάτησαν στη διαδικασία αυτή, όσους παραστάθηκαν στην ποινική διαδικασία ως πολιτικώς ενάγοντες, τους δικηγόρους Νικόλαο Κοτζαμπασάκη, Ιωάννη Νικολιδάκη, Αντώνιο Επιτροπάκη, Δέσποινα Δασκαλάκη, που μας συμπαραστάθηκαν αφιλοκερδώς, τους μάρτυρες, καθώς και τα ΜΜΕ που φιλοξένησαν την αγωνία μας κι όλους εκείνους -ανώνυμους και επωνύμους- που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα μας.

 

Ευχαριστούμε όμως κι εκείνους που δεν μας συμπαραστάθηκαν, δυστυχώς μεταξύ αυτών και η μεγάλη πλειοψηφία των θεσμικών εκπροσώπων του τόπου μας, κάποιοι από τους οποίους ευθαρσώς μας αποκαλούσαν «γραφικούς». Και τους ευχαριστούμε διότι απέδειξαν με την απουσία τους για μια ακόμη φορά ότι η ιστορία γράφεται από τις βουβές πλειοψηφίες των απλών ανθρώπων, όπως ακριβώς συνέβη στη Μάχη της Κρήτης το 1941 και στην Αντίσταση. Σήμερα χαιρόμαστε που χαίρονται. Και τους καλωσορίζουμε στον διαχρονικό αγώνα για την αλήθεια και τη μνήμη, στα πλαίσια του οποίου η υπόθεση Ρίχτερ είναι μόνο η αρχή.