Με δέκα τέτοιες συνεδριάσεις το μήνα είχαν πρόσθετες αμοιβές 2.500 ευρώ! Αλλά αυτά σταμάτησαν, με ειδικούς νόμους. Και τώρα έρχονται οι «ελεγκτές» και μας λένε ότι στελέχη Ανεξάρτητων Αρχών συνέχισαν, παρά τους νόμους, να εισπράττουν -παρατύπως- διάφορες αμοιβές. Παραλλήλως, αποκαλύπτεται ότι οι υπάλληλοι Ανεξάρτητων Αρχών πληρώνονταν όλα τα τελευταία χρόνια και για τις ημέρες που απεργούσαν! Ικανοποιημένα, λοιπόν, τα στελέχη, ικανοποιημένοι και οι εργαζόμενοι, με τους φορολογούμενους, όμως, τι γίνεται; Ως πότε θα ανακαλύπτουν ότι, παρά την κρίση, το πάρτι για κάποιους συνεχίζεται; Και ως πότε θα περιμένουμε έναν τρελό ελεγκτή ή έναν τρελό δικαστή να ξεκουκουλώσει τα καλά κουκουλωμένα;
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος καταδικάστηκε με οκτώ χρόνια κάθειρξη για ανακριβείς δηλώσεις «πόθεν έσχες». Πολλοί χάρηκαν, αλλά κανένας δεν ρώτησε γιατί τόσα χρόνια η Βουλή δεχόταν αδιαμαρτύρητα τις ανακριβείς δηλώσεις του Άκη. Και δεν μιλώ για τις μίζες που κανείς δεν ήξερε(!), μιλώ για το πόθεν έσχες που ήταν κατατεθειμένο και ελεγμένο. Και είναι ο Άκης ο μόνος πολιτικός που οι δηλώσεις «πόθεν έσχες» προκαλούν ερωτήματα; Ή δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται;
Και μετά είναι ο Παπαγεωργόπουλος. Ισόβια, επειδή υπεξαιρέθηκαν -από τα ταμεία του Δήμου- 17.9 εκατομμύρια ευρώ. «6,1 δισεκατομμύρια δραχμές». Κάντε παύση, σκεφτείτε την πόλη, αναλογιστείτε το ποσό. Ναι, αλλά θα μου πεις, ο Παπαγεωργόπουλος τελικά δεν κέρδισε, στην φυλακή κατέληξε. Πόσοι, όμως, Παπαγεωργόπουλοι υπάρχουν; Όλα τα άλλα λευκά κολάρα αφιλοκερδώς προσφέρουν; Ο φτερωτός γιατρός κατέληξε ισοβίτης επειδή ένας τρελός εισαγγελέας αμφισβήτησε το «σύστημα». Όλα τα θεσμικά όργανα – Ελεγκτικό Συνέδριο, υπουργείο Οικονομικών, ορκωτοί ελεγκτές, αλλά και η Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι πάντες δηλαδή, όπως ανέφερε υπερηφανευόμενος και ο ίδιος ο «ισοβίτης» στην απολογία του, όλα αυτά τα χρόνια μας βεβαίωναν ότι ο Δήμος λειτουργεί άψογα. Όπως τις ίδιες διαβεβαιώσεις θα πάρεις αν ρωτήσεις και για τον «άλλο» και τον «παράλλο» Δήμο. Μέχρι να βρεθεί ένας τρελός «εισαγγελέας» κ.λπ. κ.λπ.
Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, το παρκάρισμα, η Εφορία, οι προσλήψεις, οι προμήθειες, η Πολεοδομία, τα δάνεια, οι μεταθέσεις, η επιχειρηματικότητα, ήταν ένα σημαδεμένο παιγνίδι. Το ανεχτήκαμε. Τώρα, όμως, με την κρίση τα κορόιδα τέλειωσαν. Ο κόσμος έχει κουραστεί να παίζει τίμια και να χάνει. Θα μου πεις, γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά, τώρα. Μόλις επέστρεψα από την Κάλυμνο. Το καΐκι του Παναγιώτη ήταν το τελευταίο που επισκέφθηκα. Ήταν δέκα ώρες στη θάλασσα και βγήκε με δέκα κιλά ψάρι. Να πάρει 100 ευρώ; Να πάρει 120 ευρώ; Όσα και να πάρει, πώς να τραφούν τέσσερις οικογένειες; Βέβαια, στη διπλανή βάρκα, κάποιος επιδεικνύει έναν αμφορέα που ψάρεψε. Πάει για έναν γιατρό του «Ιατρικού», μου λέει, χωρίς περιστροφές. Στην προβλήτα ένας με δυναμίτη. Με ένα «μπαμ» μαζεύει 50-100 κιλά ψάρι και αφανίζει 300. Και οι τράτες να συνεχίζουν να ξυρίζουν τον βυθό χωρίς να αφήνουν τίποτα για τα κορόιδα των επόμενων γενιών…
www.protagon.gr
