Την προσεχή Κυριακή 23 Φεβρουαρίου στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Πεταλιώτη τελείται το σαρανταήμερο συναπάντημα του Γιώργου Βούρβαχη. Ο μεταστάς είχε πολλές ιδιότητες: οικογενειάρχης, αξιωματικός, δάσκαλος πολεμικών τεχνών, εκπαιδευτής στη Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων, συνδικαλιστής και αρκετές άλλες. Οπωσδήποτε σε όλες αποδείχτηκε άξιος, όπως ομολογούν όσοι τον γνώρισαν και είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν μαζί του αλλά και το πλήθος όλων που τον συνόδευσαν στην τελευταία κατοικία του και είπαν τιμητικά λόγια στην εξόδιο ακολουθία.
Ο Γιώργος Βούρβαχης γεννήθηκε το έτος 1960 στον Αμπελούζο Ηρακλείου. Το έτος 1983 κατατάχθηκε στο τότε σώμα της Χωροφυλακής και το υπηρέτησε μέχρι πρόσφατα, φτάνοντας στον επίζηλο βαθμό του Αστυνομικού Διευθυντή το 2013. Συνέδεσε τη ζωή του με την Μαρία Καρινιωτάκη, με την οποία απέκτησε δυο εκλεκτά παιδιά, τον Θοδωρή και τη Μαρίτα.
Μία λιγότερο γνωστή από τις ιδιότητες του μεταστάντος ήταν εκείνη του σπηλαιολόγου. Ήδη από το έτος 1995 ο Γιώργος Βούρβαχης είχε προσεγγίσει το Τοπικό Τμήμα Δυτικής Κρήτης της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας και έγινε μέλος του, παρακινημένος από τον φίλο του Γιώργο Καλούδη, με τον οποίο μοιραζόταν την αγάπη για τις πολεμικές τέχνες. Η καταγωγή του από ένα χωριό δίπλα στον ιστορικό Λαβύρινθο της Κρήτης, θα πρέπει να τον είχε επηρεάσει επίσης στην προσέγγιση της σπηλαιολογίας.
Ο Γιώργος, ο «αδελφός σπηλαιολόγος», όπως του άρεσε να αποκαλούμαστε μεταξύ μας, πήρε μέρος, πέραν των τυπικών εκδηλώσεων του Τμήματος (συνελεύσεις, επετειακές πίτες κ.λπ.), σε αρκετές αποστολές, μεταξύ των οποίων σε σπήλαια στα Φρατζεσκιανά Μετόχια, στην Αργυρούπολη, στις Κουρούτες και αλλού στο Αμάρι και σε πολλές αποστολές στον Λαβύρινθο. Σε μία από αυτές είχε πάρει μαζί και τον μικρούλη τότε Θοδωρή του, με τον οποίο και απεικονίζεται σε διπλανή φωτογραφία. Πήρε μέρος επίσης σε μια μεγάλη και περιπετειώδη αποστολή εκτός Κρήτης, στα Αντικύθηρα.
Λίγο πριν αρρωστήσει, υπήρξε πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής των τελευταίων εκλογών του Τμήματος, απ’ όπου και η δεύτερη φωτογραφία. Πριν από ενάμισι χρόνο του παρουσιάστηκε η επάρατη αρρώστια, την οποία πάλεψε σαν παλικάρι, με όλες του τις δυνάμεις, χωρίς ούτε στιγμή να χάσει το ηθικό του, αλλά παράλληλα έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης.
Θα τον θυμόμαστε όπως τον ξέραμε μέχρι πρόσφατα ανάμεσά μας, με τη στεντόρεια φωνή του, το γάργαρό του χιούμορ, την εντιμότητα, το πνεύμα συνεργασίας και τη διάθεσή του για προσφορά. Ας είναι αθάνατη η μνήμη σου, αδελφέ σπηλαιολόγε!
