Θεέ το μεγαλείο σου
αγγίζει την ψυχή μου
και γαληνεύει το κορμί
κι όλη την ύπαρξή μου.
Και σαν τ’ αστέρια της νυχτιάς
βλέπω και καμαρώνω
θαρρώ πως ονειρεύομαι
τα χέρια μου απλώνω!
Σε Σε για να προσευχηθώ
μ’ αγάπη και με δέος
γι’ αυτό το μεγαλείο σου,
η προσευχή ’ναι χρέος!
Ήλιος λαμπρός, ολόλαμπρος
τον κόσμο ανασταίνει
με τις θερμές αχτίδες του
μόλις πρωί ανατέλλει.
Δίνει ζωή στα πετεινά
στα δέντρα, στους ανθρώπους
και να προλάβει βιάζεται
να πάει σ’ άλλους τόπους.
«Θεέ το μεγαλείο σου»
όπου το βλέμμα στρέψω
σε θάλασσα ή σε στεριά,
τέλεια όλα βλέπω.
Με ισορροπία απέραντη
στο άπειρο το σύμπαν
Συ τρέφεις μα και κυβερνάς,
όλα φροντίζεις ίδια.
Μ’ αυτό το μεγαλείο σου
στην απεραντοσύνη,
Εσύ γεμίζεις τις καρδιές
μ’ άπλετη καλοσύνη.
Βουνά, λαγκάδια, θάλασσες
όλα είναι σε τάξη,
προστάτης είσαι από ψηλά
κανείς μην τα πειράξει.
Στον άνθρωπο εμπιστεύτηκες
τη φύση να προσέχει,
να ζει σ’ αυτήν, να χαίρεται
και αγαθά να έχει!
Τον προίκισες με λογική
με πίστη, με σοφία,
στον άνθρωπο Συ έδειξες
περίσσια τη φροντίδα!
Μέσα στα τόσα αγαθά
τραγούδια, ύμνους στέλνω
κάθε ανθρώπινη ψυχή
να γαληνέψεις θέλω!
«Θεέ το μεγαλείο σου»
φώτιζε την ψυχή μας
τη Γη μας να προσέχουμε
αυτή ’ναι η ύπαρξή μας.
Μέσα από αυτό το σεβασμό
σεβόμαστε και Σένα,
τον δίπλα, το συνάνθρωπο,
όλοι είμαστε ένα!
