Επανακυκλοφόρησε, σε μικρότερο σχήμα και ελαφρώς αναθεωρημένο, το μυθιστόρημα του θεολόγου Θεόδωρου Ρηγινιώτη «Εναντίον του Θεού», που είχε εκδοθεί για πρώτη φορά το 2006 από τις εκδόσεις «Όμορφος Κόσμος» στο Ρέθυμνο.
Η πρόσφατη επανέκδοση έγινε από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον» (lexitipon.gr) σε μια έκδοση μικρότερων διαστάσεων από την αρχική (που ήταν ογκώδης) και 625 σελίδων, αντί εννιακοσίων της αρχικής έκδοσης.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα διπλής υπόθεσης, που αφενός αφηγείται την περιπέτεια μιας παρέας σύγχρονων νέων ανθρώπων, που συγκρούονται με μια πανίσχυρη πολυεθνική που αναζητά το κλειδί της έρευνας για την απόλυτη εξιχνίαση των δυνατοτήτων του ανθρώπινου εγκεφάλου, και αφετέρου παρουσιάζει το διάλογο μιας ομάδας γενετιστών από τις Ηνωμένες Πολιτείες με μια καθηγήτρια ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, ρουμανικής καταγωγής, γύρω από τη θρησκεία, την Εκκλησία, τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Ανάμεσα στα θέματα αυτού του διαλόγου είναι η ιστορία του χριστιανισμού, με τα θεωρούμενα ως επίμαχα σημεία της, από το ρόλο του αποστόλου Παύλου και τις σταυροφορίες ως τις θέσεις της Εκκλησίας για τη γυναίκα, την ομοφυλοφιλία, την αμαρτία, τον παράδεισο και την κόλαση. Συζητούνται επίσης τα απόκρυφα ευαγγέλια, οι σχέσεις επιστήμης και θρησκείας, οι εξελίξεις στις βιοεπιστήμες, οι άγιοι και η αγιότητα, τα θαύματα και πλήθος άλλων θεμάτων.
Το εξώφυλλο του βιβλίου έχει φιλοτεχνήσει ο γνωστός Ρεθεμνιώτης καλλιτέχνης Στέλιος Καλογεράκης, συνδυάζοντας μια πραγματική χριστιανική εικόνα λαϊκής τέχνης του 1856, που προσπαθεί να απεικονίσει τον Τριαδικό Θεό ως μια τριπρόσωπη μορφή του Ιησού Χριστού, με την έλικα του DNA και άλλα στοιχεία του σύγχρονου κόσμου. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το τελευταίο κεφάλαιο 24 του κατά Λουκάν ευαγγελίου, όπου ο Ιησούς Χριστός χαρακτηρίζεται «ανήρ προφήτης δυνατός εν έργω και λόγω εναντίον του Θεού και παντός του λαού» (στίχ. 19). Ο όρος «εναντίον του Θεού» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει «ενώπιον του Θεού» (εναντίον = απέναντι). Η φράση χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος ακριβώς λόγω της διπλής αυτής σημασίας της, της αρχαίας και της σύγχρονης, που και οι δύο όψεις της έχουν θέση στην υπόθεση του έργου, όπως και στη ζωή μας.
Η συγγραφή του βιβλίου χρειάστηκε τριετή έρευνα από πλευράς του συγγραφέα, γιατί συχνά οι χαρακτήρες του έργου (δομημένοι σαν ανεξάρτητες προσωπικότητες) έθεταν ερωτήματα που ο ίδιος δεν ήξερε να απαντήσει και ήταν απαραίτητο να τα ερευνήσει σχεδόν από το μηδέν. Έτσι, από το υλικό που συγκεντρώθηκε για το βιβλίο, εκδόθηκε και μία αυτοτελής μελέτη του συγγραφέα, «Τα απόκρυφα ευαγγέλια και ο σχηματισμός της Καινής Διαθήκης», το 2005 από τις εκδόσεις «Πύρρα», ενώ αργότερα κυκλοφόρησε και ένα μικρό βιβλίο, «Το πιο καλά κρυμμένο μυστικό του κόσμου», με τμήματα του μυθιστορήματος που αφορούν στους γυναικείους χαρακτήρες του έργου.
Το βιβλίο εντάσσεται στο είδος των μυθιστορημάτων που χρησιμοποιούν την υπόθεσή τους ως αφορμή για να παρουσιάσουν στο κοινό ένα θέμα, όπως «Ο κόσμος της σοφίας» του Γιοστέιν Γκάαρντερ (ιστορία της Φιλοσοφίας), «Το θεώρημα του παπαγάλου» του Ντενί Γκετζ (ιστορία των Μαθηματικών) κ.π.ά. Ωστόσο, εδώ η υπόθεση του έργου εξελίσσεται και ανεξάρτητα από την παρουσίαση των θεολογικών και ιστορικών ζητημάτων, ώστε ο αναγνώστης μπορεί να παραλείψει τα συγκεκριμένα τμήματα και να το διαβάσει σαν ένα βιβλίο περιπετειώδες, με κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά και στοιχεία επιστημονικής φαντασίας.
Το 2019 από τις εκδόσεις «Λεξίτυπον» κυκλοφόρησε επίσης το βιβλίο του συγγραφέα «Επιστολή προς τον σκεπτόμενο άθεο».
