Την ώρα που πάμε να σταθούμε όρθιοι γκρεμιζόμαστε. Τα πάντα εξαρτώνται από τη στάση του καθενός μας και όλων μαζί, με μοναδικό σκοπό να βγούμε από την κρίση. Αυτό θα πραγματοποιηθεί κάτω από μια φωτισμένη πολιτική ηγεσία, χωρίς κομματικούς φανατισμούς (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) που βάζει τα πράγματα στη σωστή αναλογία, με γνώμονα την κατά δύναμιν προσφορά των πολιτών. Οι έχοντες και κατέχοντες να υποχρεωθούν να «βάλουν το χέρι στην τσέπη» πιο βαθιά. Να προσέξουμε το δικό μας εσωτερικό «θεριό» τη διχόνοια, είναι ό,τι το χειρότερο.
Ο δρόμος της δικής μας εποχής που ζήσαμε, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα:
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Γερμανική Κατοχή, Αντίσταση, Απελευθέρωση, Εμφύλιος. Πότε θα διδαχθούμε από τα λάθη μας; Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αναφέρω δύο συμβουλές για προβληματισμό:
1. Η συμβουλή του Ελευθερίου Βενιζέλου προς τους νέους: «Δίδω προς τους νέους πολιτικούς άντρες, το παράδειγμα ότι η οδός δια της οποίας μπορεί να αποχτήσει κανείς τη λαϊκή εμπιστοσύνη δεν είναι η οδός της κολακείας, των παθών, των πλανών του λαού, αλλά η οδός της διαρκούς αυτού διαπαιδαγωγήσεως δια της αληθείας, την οποία πρέπει πάντοτε να του λέγει ο πολιτικός οσοδήποτε πικρά κι αν είναι».
2. Τη συμβουλή του Γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, επίσης προς τους νέους: «Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που εμείς ελευθερώσαμε. Και για να γίνει αυτό πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, τη θρησκεία και τη φρόνιμο ελευθερία».
Η αλήθεια είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα η Ελλάδα, που δυστυχώς βρίσκεται στο στόχαστρο.
* Ο Στέλιος Σ. Γυπαράκης είναι συνταξιούχος ΟΤΑ
