Η δίκη που έγινε πρόσφατα για την υπόθεση του θανάτου της Στέλλας Ακουμιανακη, σίγουρα ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία και μια ψυχική δοκιμασία τόσο για τους οικείους της όσο και για τους γιατρούς που έζησαν σε πρώτο πρόσωπο το δραματικό αυτό περιστατικό, και βρέθηκαν στη θέση του κατηγορούμενου.
Η απώλεια της νέας κοπέλας, που έχασε τη ζωή της πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, κάτω από τις γνωστές συνθήκες στην πόλη μας, όπως και η απώλεια κάθε νέου ανθρώπου, είναι ένα γεγονός που μας συγκλονίζει όλους.
Δεν θα κρίνουμε την απόφαση, αφού η εκδίκαση δεν έχει τελειώσει και οι γιατροί που δικάσθηκαν, όπως είναι απολύτως θεμιτό για οποιονδήποτε από εμάς, θα προσπαθήσουν να δικαιωθούν σε δεύτερο βαθμό.
Η εκτίμηση της ορθότητας της ιατρικής πράξης πρέπει να επαφίεται στην άποψη εμπειρογνωμόνων, καταξιωμένων λειτουργών της υγείας, αναγνωρισμένου κύρους και εμπειρίας και η απόδοση δικαιοσύνης να επιβοηθείται από αυτήν.
Οι Ιατρικοί Σύλλογοι, θεσμικοί σύμβουλοι της Πολιτείας, δεν πρέπει να τίθενται εκτός από την ίδια την πολιτεία και να προβλέπεται η συμμετοχή τους σε όλα τα στάδια της διαδικασίας.
Ο ΙΣΡ όπως εξάλλου και ο ΠΙΣ θα συμπαρασταθούν στους ειδικευομένους, νέους συναδέλφους με όποιον τρόπο αυτοί κρίνουν πρόσφορο κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
Θεωρούμε ότι πρώτον οι γιατροί, ειδικά στις εφημερίες, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και η αναζήτηση ενόχων στα ΤΕΠ, είναι τουλάχιστον άδικη αν αναλογισθεί κανείς την προσφορά τους.
Και δεύτερον σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον δεν πρέπει να παύσει να ισχύει η αρχή της επιστημονικής ελευθερίας την οποία ο γιατρός απολαμβάνει κατά τον Κώδικα Ι. Δεοντολογίας (αρθρ. 3) δηλαδή να ενεργεί βάσει α. της εκπαίδευσής του β. της πείρας και των δεξιοτήτων που αποκτά και γ. των κανόνων της τεκμηριωμένης και βασισμένης σε ενδείξεις ιατρικής γιατί θα έχει αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα της παρεχομένης περίθαλψης και θα ενισχύσει την αμυντική ιατρική.
Έχουμε επίγνωση ότι δεν κερδίζονται όλες η μάχες για τη ζωή, και αυτή είναι η αδήριτη ιατρική πραγματικότητα.
Με τον οφειλόμενο σεβασμό στη μνήμη της έφηβης κοπέλας που χάθηκε και την αμέριστη συμπάθειά μας προς τους οικείους της, δεσμευόμαστε ως λειτουργοί της υγείας να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε όχι μόνο τη μάστιγα του αλκοόλ και των άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά γενικότερα τις συμπεριφορές που συνδέονται με την υγεία των εφήβων σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, αντιδρώντας στην απάθεια και την ανοχή.
