Ιστορίες γυναικών με τον φωτογραφικό φακό της Αγγελικής Αλεξίου

Πορτραίτα γνωστών και αγνώστων γυναικών σε ασπρόμαυρο τόνο, που «πλαισιώνονται» με φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους φωτογραφίες, στις οποίες καλείται ο θεατής να φτιάξει το δικό του νόημα, δημιουργώντας και μια ιστορία.

 

Oι τοίχοι της οδού Βιντζέτζου Κορνάρου, στην Παλιά Πόλη, φιλοξενούν από το βράδυ της Τετάρτης «ιστορίες γυναικών» που καλούν το κοινό να τις ανακαλύψει. Ο τίτλος της νέας δημόσιας έκθεσης φωτογραφίας, της τέταρτης στη σειρά στον συγκεκριμένο χώρο, είναι «Αυτές και Έτερα Παραφερνάλια».

 

Πρόκειται για έργα της φωτογράφου Αγγελικής Αλεξίου, που της αρέσουν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες και μια σειρά από τη συλλογή της, 25 στον αριθμό, επέλεξε ο υπεύθυνος των μαθημάτων φωτογραφίας Ρεθύμνου και επιμελητής της έκθεσης Μανώλης Καραταράκης, για να παρουσιαστούν στο κοινό. Σε όποιον τυχαία ή θελημένα βρεθεί στον χώρο, σε μια ατμοσφαιρική φωτογραφική συλλογή, η οποία προσκαλεί τον θεατή να ταξιδέψει σε διαφορετικά νοήματα και κάπου μέσα στα πορτραίτα και τα τοπία που εκτίθενται, να βρει τον εαυτό του σα να κοιτάει σε καθρέπτη. Ανάμεσα στα πορτραίτα γυναικών, υπάρχουν άλλες φωτογραφίες τοπίων, αντικειμένων και ζώων, ασπρόμαυρες και αυτές, οι οποίες με την πρώτη ματιά δεν παρουσιάζουν καμία σύνδεση. Όμως, ο καθένας βλέποντας τα έργα αυτά και παρατηρώντας τη σειρά με την οποία είναι τοποθετημένα στον τοίχο, μπορεί να ανακαλύψει τις συνδέσεις και τα νοήματα που κρύβουν.

 

Η έκθεση λειτουργεί στην οδό Κορνάρου καθημερινά, από τις 20:00 έως τις 23:00 και θα διαρκέσει έως τις 31 Αυγούστου.

 

 

Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί την πρώτη προσωπική παρουσίαση των έργων της κ. Αλεξίου. Η ίδια μιλώντας στα «Ρ.Ν.» αναφέρθηκε στα έργα της, αλλά και στους λόγους για τους οποίους αποδέχτηκε την πρόταση για τη συγκεκριμένη έκθεση: «Η έκθεση αυτή γίνεται στα πλαίσια μιας πρωτοβουλίας που πήρε ο Μανώλης Καραταράκης μέσα από τα μαθήματα φωτογραφίας Ρεθύμνου. Με κάλεσαν, είδα τη δουλειά που γίνεται εδώ και ενθουσιάστηκα. Μου άρεσε επίσης η ιδέα ότι θα γινόταν στον δρόμο, ότι θα έχει πρόσβαση ο κόσμος σε αυτό, γιατί είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ανοιχτός χώρος για τον κόσμο, να μην υπάρχει απλώς μια αίθουσα στην οποία μπορούν να πάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Έτσι ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα. Έχω συμμετάσχει ξανά σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας, αλλά αυτή είναι η πρώτη ατομική μου έκθεση. Ασχολούμαι με τη φωτογραφία τα τελευταία τριάμιση χρόνια. Ο Μανώλης έχει την επιμέλεια της έκθεσης αυτής, πράγμα που σημαίνει ότι εκείνος επέλεξε μέσα από τη δουλειά μου κάποια θέματα και τους έδωσε μια σύνδεση, εκείνος έδωσε και τον τίτλο «Αυτές και Έτερα Παραφερνάλια». Τα παραφερνάλια, δηλαδή οι φωτογραφίες που υπάρχουν ενδιάμεσα από τα πορτραίτα των γυναικών, βοηθούν να φτιάξεις κάτι στο μυαλό σου, να συνδέσεις το ένα πορτραίτο με το άλλο.Ο καθένας καλείται βλέποντας τις φωτογραφίες να κάνει και τις δικές του συνδέσεις βέβαια».

Τι είναι όμως αυτό που σκέπτεται η καλλιτέχνις όταν τραβά μια φωτογραφία; Υπακούει σε κανόνες; Η ίδια απαντά: «Ποτέ δεν σκέφτηκα φωτογραφίζοντας, ούτε και έθεσα κάποιους στόχους. Υπακούω στη στιγμή μου, δεν φωτογραφίζω συγκεκριμένα. Αυτή είναι μια δουλειά που προκύπτει μέσα από χρόνια. Φωτογραφίζω περισσότερο πορτραίτα και προτιμώ γενικά τον ασπρόμαυρο τόνο στις φωτογραφίες μου. Έχω ελάχιστες έγχρωμες φωτογραφίες, γιατί έχω ασχοληθεί περισσότερο με το ασπρόμαυρο».

 

Στο έργο της κ. Αλεξίου υπάρχουν νοήματα και έννοιες, στις οποίες επικεντρώνεται η ίδια. Όπως επισημαίνει, όταν κάποιος φωτογραφίζει μπαίνει στη διαδικασία να κατανοήσει περισσότερα πράγματα, ειδικά αν πρόκειται για πορτραίτα αγνώστων ανθρώπων. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια, η φωτογραφία είναι κάτι το εξαιρετικά προσωπικό. 

 

Μιλώντας στα Ρ.Ν. για την έκθεση,τον ευρηματικό τίτλο που ο ίδιος της έδωσε ,για τα πορτραίτα γυναικών της Αγγελικής Αλεξίου και τα «παραφερνάλια» που τα συνοδεύουν, ο επιμελητής της έκθεσης Μανώλης Καραταράκης,λέει:

 «Η Αγγελική φωτογραφίζει ό,τι αυτή θέλει. Στο σώμα της δουλειάς της προεξάρχοντα ρόλο έχει το γυναικείο πορτραίτο. Το στιγμιαίο, τυχαίο στο δρόμο ή και το φιλικό αν θέλεις. Αυτό κρατάει ένα μεγάλο κομμάτι. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες που είναι πολύ σημαντικές και είναι πορτραίτα ζώων, πουλιών ή τοπία. Θεώρησα ότι αυτά είναι απόλυτα συνδεδεμένα υφολογικά, αλλά και ότι συνοδεύουν τα πορτραίτα πολύ όμορφα. Οπότε εξού και ο τίτλος, που υποδηλώνει τη σύνδεση αυτή των πορτραίτων με τις υπόλοιπες φωτογραφίες, όπως και τα παραφερνάλια που σημαίνουν αυτά που ανήκουν στη νύφη ό,τι και αν γίνει, που είναι αδιαπραγμάτευτα ακόμα και αν χαλάσει κάτι. Θεωρώ πως αυτές οι φωτογραφίες είναι σαν ομάδα, όχι απαραίτητα ότι είναι μόνο αυτές οι 25. Θα μπορούσαν να είναι και περισσότερες, αλλά εδώ δε μπορούμε να εκθέσουμε περισσότερες»

 

 Αναφερόμενος γενικότερα στην φωτογράφο Αγγελική Αλεξίου,υπογραμμίζει πως αν και ασζχολείται λίγα χρόνια με την φωτογραφία, η πολύωρη καθημερινή μελέτη της στην συγκεκριμένη τέχνη,την  έχει κάνει να «έρχεται» στα ίδια επίπεδα με άλλους, επαγγελματίες και ίσως πιο καταξιωμένους στο χώρο φωτογράφους. «Η Αγγελική είναι μια νέα φωτογράφος, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν βάλουμε τα τριάμιση χρόνια αυτά σαν απασχόληση, είναι σαν 15 χρόνια άλλων φωτογράφων γιατί ασχολείται πάνω από 8 ώρες την ημέρα με αυτό, είτε μελετώντας είτε τραβώντας φωτογραφίες. Οπότε καταλαβαίνουμε ότι σε σχέση με κάποιον άλλον ο οποίος παίρνει τη φωτογραφική του μηχανή ένα σαββατοκύριακο, υπάρχει διαφορά. Παρόλα αυτά το να μελετάς τόσο πολύ, δε σημαίνει πάντα ότι μπορεί το μυαλό και το υποσυνείδητό σου να αφομοιώσει πάρα πολλά. Εδώ έχουμε μια θαυμάσια και γρήγορη αφομοίωση και οφείλω να πω ότι με έχει καταπλήξει. Είναι ολοκληρωμένη η δουλειά της, μου αρέσει και γι αυτό εξ άλλου την κάλεσα».