Ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει τις θηριωδίες των Γερμανών ναζί την περίοδο της Κατοχής στο χωριό Καλή Συκιά, δημιούργησαν οι δημοσιογράφοι Γιάννης Κανελλάκης και Μανόλης Πατινάκης. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ μνήμης και ιστορίας, διάρκειας τριάντα λεπτών, που φέρνει στο φως άγνωστες για το ευρύ κοινό πτυχές της βαρβαρότητας των ναζί. Γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο ορεινό χωριό του νοτίου Ρεθύμνου, Καλή Συκιά, πριν από περίπου 71 χρόνια ξεδιπλώνονται μέσα από μαρτυρίες και αναμνήσεις των μεγαλυτέρων, που μιλούν με πικρία και θλίψη για τη γερμανική θηριωδία σε βάρος των 12 γυναικών και ενός ηλικιωμένου άνδρα που βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα στα φλεγόμενα σπίτια τους στην Καλή Συκιά. Ήταν οκτώ γυναίκες από την Καλή Συκιά -ανάμεσά τους και μία έγκυος οκτώ μηνών και μητέρα άλλων έξι παιδιών- τέσσερις γυναίκες από το Ροδάκινο, ηλικίας 20-25 ετών, καθώς ένας 86χρονος άνδρας, οι οποίοι κάηκαν ζωντανοί από τους Γερμανούς, επειδή δεν τους αποκάλυπταν που κρύβονταν οι άνδρες του χωριού, που είχαν ανέβει στα βουνά για να πολεμήσουν τον εχθρό.
Η έρευνα ξεκίνησε με ερέθισμα το βιβλίο «Η Επαρχία Αγίου Βασιλείου διηγείται, Η Κατοχή δεν μας λύγισε» του κ. Πατινάκη. Πριν δυο χρόνια άρχισαν τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ, όπου περιγράφονται με συγκλονιστικό τρόπο το πως οι Γερμανοί ναζί έπιαναν τις γυναίκες και τις έριχναν στη φωτιά. Το ιστορικό αυτό ντοκιμαντέρ έχει ήδη παρουσιαστεί στην Πανεπιστημιούπολη Γάλλου, ενώ στις 6:00 το απόγευμα της 24ης Μαρτίου θα παρουσιαστεί και στο «Σπίτι του Πολιτισμού» στην παλιά πόλη Ρεθύμνου.
Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ μίλησαν για την εμπειρία τους και χαρακτηριστικά ο Γιάννης Κανελλάκης, μεταξύ άλλων τόνισε: «Εμείς βρήκαμε ανθρώπους που ζούσαν τότε. Ήταν 15, 20, 25 χρονών, και έζησαν τα μαρτυρικά αυτά βασανιστήρια, τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί. Μία από αυτές λέει στο ντοκιμαντέρ: «Βουίζουν ακόμα στα αυτιά μας τα ουρλιαχτά των γυναικών που καίγονταν ζωντανές μέσα στα σπίτια, που τις έριχναν οι Γερμανοί ναζί, επειδή δεν μαρτυρούσαν». Μεταξύ αυτών ήταν και μία έγκυος γυναίκα, η οποία βρήκε και αυτή το μαρτυρικό θάνατο από τους ναζί και ένας 80χρονος τότε, ο οποίος δεν πρόλαβε να φύγει και πλήρωσε κι αυτός με μαρτυρικό τρόπο. Οι γυναίκες αυτές, οι οποίες είναι σήμερα 85 – 90 – 95 χρονών ποτέ δεν βρήκαν μία στοργή, μία κατανόηση, μία δικαίωση από το επίσημο ελληνικό κράτος τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια» και πρόσθεσε: «Πιστεύω να ευαισθητοποιηθούν οι αρχηγοί των κρατών και να πάρουν θέση και να καταδικάσουν τις θηριωδίες και τις βαρβαρότητες των Γερμανών ναζί. Το χωριό αυτό πρέπει να περάσει στο πάνθεον των ιστορικών χωριών και να γίνει ένα ολόκληρο μουσείο, να βλέπουν πώς γίνεται η αντίσταση εδώ στην Κρήτη κατά των κατακτητών, κατά των ναζί, κατά των βαρβάρων».
Από την πλευρά του ο Μανόλης Πατινάκης ανέφερε: «Αυτή είναι μία άγνωστη πτυχή της ιστορίας από τις πλέον βάρβαρες που έχει γνωρίσει ολόκληρη η Ελλάδα και παγκόσμια. Είναι ίσως το μοναδικό γεγονός που γυναίκες ρίχνονται ζωντανές στη φωτιά και καίγονται. Θεωρώ ότι με αυτό τον τρόπο δίνουμε μία άλλη διάσταση στις πράξεις των ναζί και τις θηριωδίες που διέπραξαν τον καιρό που παρέμειναν στην Κρήτη. Αυτό το ντοκιμαντέρ ελπίζω να φτάσει στα σχολεία, να διδαχθεί στους μαθητές. Μας δίνει την ευκαιρία να προχωρήσουμε παραπέρα σε άλλες καταγραφές ελπίζοντας ότι κάτι αφήνουμε σε αυτό τον τόπο όπου έχουμε υποχρέωση. Σε αυτό το ντοκιμαντέρ υπάρχει η αφήγηση ενός μωρού τότε 20 μηνών, που σήμερα είναι 73 χρόνων. Πρόκειται για μία δραματική ιστορία αυτού του παιδιού, που είναι ο Δημήτρης Γρυντάκης και μας αφηγείται στην κάμερα τα δεινά, ό,τι θυμάται».
Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου Μ. Λιονή από την πλευρά της είπε: «Οι άνθρωποι αυτοί τίμησαν τη μνήμη και τον ηρωισμό των γυναικών αυτών απέναντι στο Γερμανό κατακτητή, γιατί θεώρησαν υποχρέωσή τους ό,τι δεν έκανε η επίσημη πολιτεία να το κάνουν οι ίδιοι για να δώσουν στα παιδιά μας το νόημα της ιστορίας. Η μνήμη τους και η ηρωική τους πράξη τιμάται κάθε χρόνο τον Αύγουστο από τον Δήμο και την Περιφέρεια και την τοπική κοινωνία βέβαια, αλλά πρέπει να τιμηθεί όπως της αρμόζει από το κράτος, από την πολιτεία. Ήταν υποχρέωση της Περιφέρειας να δώσει μία μικρή βοήθεια για να γυριστεί αυτό το ντοκιμαντέρ και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ».
