Γραφικότητα τείνει να γίνει το ετήσιο «έθιμο» των καλαντιστάδων στους πολιτικούς αρχηγούς πασών αποχρώσεων. Παραταγμένοι τσολιάδες, πρόσκοποι, βρακοφόροι, ρασοφόροι, Καραγκούνηδες, Βλάχοι, Πόντιοι, μετανάστες, πρόσφυγες, χήρες, ορφανά κ.λ.π. ψάλλουν τα κάλαντα σε διάφορες παραλλαγές στους χαμογελαστούς αρχηγούς, προέδρους, αντιπροέδρους, μετά πολλών επαίνων για τα «έργα και τις ημέρες τους» και τη συνέχειά τους που είναι βέβαιοι πως θα επιτελέσουν οι πάσης φύσεως αρχηγοί, υπαρχηγοί και πρόεδροι που ομολογουμένως έκθαμβοι χαριεντίζονται με όλα αυτά τα «στημένα» που ακούνε και βλέπουν.
Οι δέκτες εμφανώς ικανοποιημένοι μοιράζουν παράλληλα χαμόγελα, παιχνίδια, αναμνηστικά, κουραμπιέδες και μελομακάρονα, ενώ ο επικεφαλής της ομάδας των καλαντιστάδων προσφέρει στον ή στην αρχηγό και πρόεδρο συνήθως … γκλίτσα(!!!) για να κυνηγήσει τους επίδοξους αντιπάλους ή μαγκούρα για τους ίδιους προφανώς λόγους. Στο όλο τελετουργικό παρεισφρέει πάντα κι ένας μπόμπιρας που με τη σειρά του σε μια έκρηξη «αυθορμητισμού» θαμπώνεται από τη λάμψη του ή της αρχηγού και θα συνεχίσει τα «παίνια» που άφησε στη μέση ο επικεφαλής του συλλόγου που ίσως έχει και άλλου είδους σχέση με τον αποδέκτη των καλάντων.
Τελικά τα πάντα είναι θέμα επικοινωνίας και εικόνας, καθώς οι ημέρες αυτές προσφέρονται για εξωραϊσμό της εικόνας των πολιτικών που δράττονται της ευκαιρίας να δείξουν το «ανθρώπινο» πρόσωπό τους, να χαϊδέψουν άτσαλα πολλές φορές μαγουλάκια πιτσιρικάδων, να ανταλλάξουν ανούσιες φιλοφρονήσεις με αυλοκόλακες και να εκφράσουν την πάντα πηγαία αισιοδοξία τους για το χρόνο που έρχεται και για την ανάγκη «ομοψυχίας» των Ελλήνων, αν και οι ίδιοι την αμέσως επόμενη ημέρα θα συνεχίσουν τις μομφές κατά των πολιτικών τους αντιπάλων.
Η ατάκα από την παλιά ελληνική ταινία «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Αν κάποιος επιχειρήσει να ανασύρει από τα «κάλαντα» προ δεκαετίας ή εικοσαετίας στους αντίστοιχους τότε αρχηγούς και προέδρους θα διαπιστώσει το προβλέψιμο και το υποκριτικό του πράγματος!
Αλλά μέρες που είναι μην γκρινιάζουμε, αλλά να ευχηθούμε «και του χρόνου με υγεία» με ή χωρίς κάλαντα στους ενίοτε αρχηγούς και προέδρους μας!!!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
